Kabanata 45

5 3 0
                                    

Jm's POV

We're in the hospital, ayaw ko man pero kaylangan para sa ikapapanatag ni Jk. Pakiramdam ko'y mas lalo akong nanghihina dito hindi ko gusto ang pakiramdam ko sa tuwing nasa loob ako ng pagamotang ito. Minsan na akong napunta dito at yon ang pinaka masakit na araw ng buhay ko pero andito na naman ako ngayon dahil sa parehong dahilan noon.

" Are you ok? Namumutla ka lalo!" Tanong ni Jk habang nakatitig sakin ng seryoso

" Oo Mahal ok lang ako! Don't worry to much please mas lalo akong nanghihina pag nag aalala ka!"

" I'm sorry hindi ko lang talaga kayang nakikita ka ng ganyan Mahal ko! I promise to stay with you no matter what ok! Kakayanin natin to kahit ano man ang maging resulta ng mga test mo!"

"Thank you so much Mahal! Salamat dahil dumating ka sa buhay ko. I'm so lucky having someone like you!" I said and kissed him.

Naghintay pa kami ng ilang minuto bago isagawa ang mga test sakin. I felt hopeless when they run all the test they needed to know my illness. I'm so worried not for myself but for Jk, it will be painful for him if he'll know what will happen to me after this test. I feel tired because of those injections, laboratory test and more. I feel like they already get all of my energies, what will happen next after this now I feel scared.

" Mahal ok ka lang ba kaya mo pa ba? I'm sorry kung pwedeng ako na lang mas pipiliin kong sakin na lang nila itusok lahat ng mga karayom na yan wag ka lang mahirapan!" Jk said pagkadala sakin sa isang kwarto para makapagpahinga at hintayin ang resulta ng mga test na ginawa sakin.

" Seeing you here give me strength, so please don't worry! Mas nahihirapan ako mahal, nasasaktan akong nakikita kang ganyan! Please don't be like that, I swear to you I'm ok!" I said almost whispering.

Nararamdaman ko na ang bigat ng katawan ko ngayon, para akong kinakapos sa paghinga. My tears start to fell down, and everything around became blurry and dark afterwards.

" Mahal! No, J-jm! Doc! Doc! We need help here! Jm wake up! Damn it! Baby wake up! Doc!" That's the last thing I've heard after I totally collapsed.

Jk's POV

I'm so worried when he lost his conscious, he becomes more pale than earlier. The doctor and nurse put dextrose to him already and told me that he needs to be confined here. After they leave I cried my heart out.

"My baby what's happening to you? Don't do this to me please! Nahihirapan ako Jm hindi ko to kaya be strong for me please!" I said and cried even more.

I called my sister for them to know what happened to Jm.

" Jk bakit ka napatawag? Do you need something?"

" A-ate!" Imbes masabi ko sa kanya ang nangyayare ay mas naiyak ako

" Hey, what's happening? Bakit ka umiiyak?"

" Is Jm ok? Jk speak up!" Nika

"W-we're on the h-hospital! He collapsed after the test and they want him to be confined here for observation! I'm scared I'm so scared a-ate!" Sabi ko habang umiiyak.

" Sabihin mo kung sang hospital yan pupunta kami ni Nika!"

" My brother! Please take care of him pupunta kami dyan ngayon!"

After I said the hospital address I hang up the call and look at Jm who's still unconscious. Bakit nangyayare to satin hanggang dito ba naman ay pilit tayong hahadlangan ng panahon.

" Be strong Lucas hindi mo pa naaalala ang lahat ng ating nakaraan Mahal ko! Hindi ko kakayanin kung sa pangalawang pagkakataon ay mawawala ka sa piling ko. Husto na ang ating naging laban noon, hayaan mo sanang maging masaya naman tayo ngayon! Labanan mo Mahal ko labanan mo!" Sambit ko sa isip ko at tuloyang muling bumuhos ang mga luha ko.

Hindi TugmaWhere stories live. Discover now