Hindi Tugma

Kabanata 46

Nika's POV

Pagkarinig ko sa mga sinabi ni Jk ay bigla na lamang bumuhos ang mga luha ko. I'm so worried about my brother, pinagdaanan na namen ito noon at alam kong sobrang hirap nito para sa kanya. Lalo na ngayong pate ang taong mahal niya ay nahihirapan at nasasaktan.

" Nika wag kang panghinaan ng loob ngayon! Kaylangan nila tayo, hindi pwedeng iyakan na lamang din natin ang mga nangyayaring ito! Tama na ang pag iyak!"

" Andrea alam natin pareho kung anong pinagdaanan nilang dalawa noon! Paano kung dahil sa sakit ni Jm maputol na naman ang masaya na sana nilang pagmamahalan? Hindi ko kakayaning muling makita siyang bigo at luhaan sa parehong dahilan!"

" Naiintindihan kita ngunit hindi ba dapat mas maging matatag tayo ngayon at piliting iwaksi ang masasamang bagay na pumasok sa ating isipan! Matapang si Lucas Beatriz hinding hindi siya mawawala sa atin gaya ng kung pano sila nawala noon ni Leon!"

" Kay bigat sa puso Kristina! Hangad lamang nilang maging masaya bakit kaylangan pa silang paulit ulit na subukin ng tadhana?"

" May dahilan ang lahat, kaya't halika na hinihintay na tayo ni Leon! Kaylangan niya ng masasandalan ngayon, bilang nakatatandang kapatid ay obligasyon natin iyon!"

Tumango na lamang ako at pinunasan ang mga luhang patuloy na namamalisbis sa aking pisngi. Tama si Kristina kaylangan kong maging matatag hindi lamang para kay Lucas kundi para din kay Leon na panigurado sobrang nasasaktan ngayon, lalo pa't alam na niya kung anong kanyang nakaraan.

Pagkarating namen sa hospital ay nagtungo agad kami sa kwarto kung saan naroon si Jm at Jk.

" Jk!" Andrea called her brother

" Ate!" Napatayo si Jk at napayakap kay Andrea kasabay ng paghagulgol nito.

" Kamusta ang kapatid ko Jk?" I ask

" The doctor said h-his c-cancer is getting w-worst!"

Nanlambot ang mga tuhod ko kasabay ng pagbagsak ko sa sahig ng kwarto kung saan kami naroon. Alam ko nong una pa lamang na walang lunas ang sakit na meron si Jm pero hindi ko inasahan na aabot sa gantong kalagayan. Bumuhos ang mga luha ako, hindi ko mapigilan ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Lumapit sakin si Andrea at inalalayan akong tumayo papunta sa upoan.

" Nika please calm down!"

" Andrea pano? Sabihin mo sakin kong pano habang nakikita kong ganyan ang lagay niya, dinudurog ako sobra akong dinudurog!"

" Alam ko! Nasasaktan din ako sa narinig ko pero kaylangan nating maging matatag Nika! Mas lalong mahihirapan si Jm kung makikita niya tayong ganito!"

" I was so shocked when the doctor told me about his condition! They said he only have 29% assurance of survival and it really broke me!"

" 29%? T-tell me you're just kidding?"

" I wish I was Beatriz but no! My baby was only 29% of living!"

JK cried even more and so we, hearing those words makes me feel so weak. Lucas you need to fight, nagpaubaya na ako ganon din si Kristina kaylangan niyong maging masayang dalawa kaya parang awa mo na lumaban ka Lucas lumaban ka!

" Lalaban siya you both stop crying! Malakas si Lucas alam niyo yan, lalo ka na Beatriz kasama mo siya ng matagal  at tiniis niya lahat ng hirap hindi ba? Kaya't alam kong kakayanin niya din to!"

" What if he can't, masyado na siyang nahirapan sa sakit niya noon na akala namen tuloyan na siyang mawawala samin! Oo lumaban siya nawala pansamantala yong paghihirap niya pero tignan mo siya ngayon Kristina! Pagmasdan mo siya kitang kita Ang hirap niya, nakakapanlumo na hindi niya pa naaalala ang nakaraan pero ganto na yong pinag dadaanan niya! Natatakot ako para sa pwedeng mangyare kay Lucas at natatakot akong muling maudlot ang pagmamahalan nilang dalawa! Natatakot ako na baka humiling muli sila ng pangatlong bukas para lang ipilit kung nong meron sila! Husto na ang dalawang siglong Hindi Tugmang pag ibig Kristina kaylangan din nila ng pahinga kung kaya't hindi siya dapat mawala!"

Sa mga tinuran ko ay mas lalo Kaming you tumangis sa sakit at kalungkotan, dahil hindi malabong muli silang humiling ng isa pang buhay para lang ituloy ang paulit ulit ng napuputol na pag iibigan nila.