အပိုင္း တစ္ဆယ့္ေလး
ေနာက္ေၾကာင္း
တေန႔ၿပီးတေန႔ အဆင္ေျပပါတယ္လို႔ အသံသြင္းထားတဲ့ တိတ္ေခြေတြ ဖြင့္ျပတဲ့အခါ အတုလား အစစ္လား ဘယ္သူသိမလဲ။ သိပ္လွတဲ့ သက္တံေတြမွာလည္း နာက်င္စရာ ေနာက္ေၾကာင္းေတြ ရွိေနနိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါကေရာ အမွား၊ အမွန္...ထားလိုက္ပါေတာ့ ဘယ္သူသိမွာမို႔လဲ။
ခပ္ျမင့္ျမင့္ပ်ံသန္းလို႔ မရခဲ့တဲ့ ေန႔ေတြအေၾကာင္း၊ လိုခ်င္လြန္း၍ ရခဲ့သည္မဟုတ္ေသာ ဘဝေတြအေၾကာင္း၊ လိပ္ျပာေတာင္ပံေတြဟာ ထိလိုက္႐ုံနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေႂကြမြသြားရတဲ့အေၾကာင္း။ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔မၾကည့္မိတဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းေတြအေၾကာင္း။
ငါ ဘာေတြေျပာေနလဲ မင္းသိလား။ မင္းမသိလည္း ထားလိုက္ပါေတာ့။
..........
သုချပည့္လၽွံ အလုပ္ၿပီးသြားသျဖင့္ ေျခဆန႔္လက္ဆန႔္လုပ္လိုက္ေသာအခါ ခ်ည္သားလက္ရွည္အကၤ်ီအျဖဴေရာင္က လက္ေခ်ာင္းမ်ား ဖုံးသည္ထိ ေလၽွာက်လာခဲ့၏။ နေဘးမွာခ်ထားသည့္ ၿပီးစီးသြားေသာ စာအုပ္တစ္ထပ္ကိုၾကည့္ရင္း အလုပ္စားပြဲခုံမွ ထလိုက္သည္။ ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့လည္း စိတ္ေတြေပါ့သြားသလို ျဖစ္ေပမဲ့ ေနာက္ထပ္သြားယူရဦးမည့္ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ေတြးမိေတာ့ စိတ္ေလၽွာ့လို႔ေတာ့မရေသး။ သုခ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္ဖို႔ ျပတင္းေပါက္နားဆီမွာ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ဆီကို အဝင္မေရာက္လာတာ ၾကာၿပီျဖစ္သည့္ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကို ျမင္ေတာ့ ခဏမၽွေတြေဝသြားၿပီး သက္ပ်င္းခ်လိုက္၏။ ျပင္ဦးလြင္မွာ သိပ္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ ဖုန္းေတာင္မဆက္ေတာ့တာလား။
ေရာင္ေန လက္ေထာက္ဆရာဝန္ယူလာေပးသည့္ လူနာမွတ္တမ္းနဲ႔ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္းကို ဖိုင္တစ္ခုခ်င္းစီ ဖတ္ၾကည့္ေနသည္။ အျပင္လူနာနဲ႔ အတြင္းလူနာကို သပ္သပ္စီခြဲေပးထားတာေၾကာင့္ ဦးဆုံး အျပင္လူနာေတြရဲ့ဖိုင္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္၏။ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ အျပင္လူနာထဲမွာ ထပ္ၿပီးလာျပမည့္ လူနာမရွိေတာ့။ အတြင္းလူနာကို ၾကည့္ေတာ့လည္း ေတြ႕ရမည့္အခ်ိန္က ညေနမွဆိုေတာ့ လိုတာမွ ေတာ္ေတာ္လိုေနေသးသည္။
YOU ARE READING
လွတ်မြောက်ရန် မစွမ်းနိုင်သော (Trapped)
Poetryငါ့အချစ်က အတ္တတွေ မကင်းပေမဲ့ မင်းကြိုက်တဲ့ အဖြူရောင်ပါ။ -လင်း-
