အပိုင္း သုံး
ခ်စ္ခြင့္
ေျမာက္ေလကျပန္ေတာ့
ခ်စ္သူကို အပါေခၚဖို႔ ေတာင္းဆိုတာကို
ေငြႏွင္းျဖဴေတြငိုမွာစိုးလို႔ ျငင္းလိုက္ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေဝးကြာခဲ့ရၿပီး ျပန္မနီးစပ္ေတာ့တဲ့ ေဟမာန္ေဆာင္း။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေတာ့ ခ်စ္ခြင့္ရခ်င္မိတယ္။
...........
ေမေမကို ဧည့္ခန္းထဲ ပို႔ထားၿပီးေနာက္ သုခ လင္းတို႔ၿခံအေနာက္ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ကို လမ္းမ်က္ႏွာစာႏွင့္ ကပ္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ အေနာက္ဘက္ျခမ္းတြင္ ေနရာလြတ္ႀကီးက က်ယ္ျပန႔္စြာရွိေနၿပီး သရက္ပင္၊ ပိႏၷဲပင္၊ ငွက္ေပ်ာပင္ႏွင့္ သေဘၤာပင္ အစရွိေသာ အသီးစားအပင္မ်ားလည္း စိုက္ထားသလို ပန္းပင္ေတြႏွင့္ တျခားေသာ စိုက္ခင္းအေသးေလးေတြလည္းရွိ၏။
ၿခံရဲ့အဆုံးမေရာက္ခင္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သစ္သားအိမ္တန္းေလးေတြလည္း လွမ္းျမင္ေနရၿပီး အလုပ္သမားေတြေနသည့္ အေဆာင္ျဖစ္သည္။ လင္းတို႔အိမ္က အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာ တည္ရွိၿပီး ေတာင္ၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ မိသားစုပိုင္ ယကၠန္း႐ုံတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ပုဆိုးစက္႐ုံရွိေန၏။ သုချပည့္လၽွံ သိတာကေတာ့ လင္းက ထိုလုပ္ငန္းေတြကို စိတ္မဝင္စားေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ သူ စိတ္တိုလာတိုင္း ထိုစက္႐ုံလက္ခြဲေတြကို ေရာင္းျပစ္တာမ်ိဳးရွိခဲ့ဖူးလို႔ လင္း သူ႔ေဖေဖႏွင့္ဆို အျမဲရန္ျဖစ္ေနရ၏။ ေနာက္ဆုံး ေတာင္ၿမိဳ႕က တစ္ခုတည္းေသာ ပင္မယကၠန္း႐ုံႏွင့္ ဝမ္းတြင္းက ပုဆိုးစက္႐ုံတစ္ခုသာ အေမြပိုင္အျဖစ္ က်န္ရွိေတာ့သည့္အထိ လင္းက အကုန္သူ႔သေဘာျဖင့္ ေရာင္းခ်ျပစ္ခဲ့သည္။ အရင္က လူေတြနဲ႔သိပ္စကားမေျပာဘဲ ခပ္ရိုးရိုးေအးေအးသာ ရွိခဲ့ေသာ ထက္ျမတ္ရွိန္လင္း အခုလိုေတြ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာဟာ အလုပ္ရဲ့ စိတ္ဖိစီးမႈေၾကာင့္ပဲလား။ မွတ္မိသေလာက္တာ့ လင္း သူနဲ႔အတူ ေက်ာင္းထြက္လိုက္ၿပီး အိမ္လုပ္ငန္းကို စၿပီးတာဝန္ယူရကတည္းက ျဖစ္မည္။
အိမ္ေထာင္သည္ေတြလည္း ရွိသျဖင့္ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္စေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ေတြ႕ေနရျခင္းမွတစ္ပါး အကုန္လုံးက စက္႐ုံမွာမို႔ အိမ္အေနာက္ျခမ္းသည္ တိတ္ဆိတ္လွသည္။ လင္းတို႔ အိမ္ႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ ၿခံအေနာက္ျခမ္းသည္ သုခအႀကိဳက္ဆုံး ပထမေနရာျဖစ္ၿပီး ဒုတိယေနရာကေတာ့ လင္းရဲ့အခန္းပဲျဖစ္၏။
YOU ARE READING
လွတ်မြောက်ရန် မစွမ်းနိုင်သော (Trapped)
Poetryငါ့အချစ်က အတ္တတွေ မကင်းပေမဲ့ မင်းကြိုက်တဲ့ အဖြူရောင်ပါ။ -လင်း-
