အပိုင္း တစ္ဆယ့္သုံး
ဆု
မိုးနတ္မင္းရွိတယ္ဆိုရင္ ေျမေစာင့္နတ္လည္း ရွိတန္ေကာင္းရဲ့။
တစ္စုံတစ္ရာကို မွန္လို႔ခ်မယ့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြအတြက္ တရားေစာင့္နတ္လည္း ရွိေနသင့္ပါရဲ့။ ကိုယ္တရားတာကို သိနိုင္ဖို႔၊ ကိုယ္တရားတယ္ဆိုတာကို ေျပာျပနိုင္ဖို႔ေပါ့။
ေအာ္...လူသားေတြလား။ သူတို႔က ေလာဘကို စကားလုံးလွလွနဲ႔ သုံးၾကတယ္။ "ဆုေတာင္း"တဲ့။ ေႂကြခ်င္ရာေႂကြ သူတို႔မွ ေဝခ်င္တယ္။......................
တကၠသိုလ္မဝင္ခင္ ေျဖဆိုရေသာ ဗိုလ္ေရြးစာေမးပြဲေအာင္သည္ဆိုသည့္ သတင္းသည္ သူတို႔မိဘမ်ားအတြက္ ဝမ္းသာစရာျဖစ္ေသာ္လည္း ကာယကံရွင္ျဖစ္သည့္ သုခႏွင့္လင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္သြားရ၏။ မိဘႏွစ္ပါးတို႔ရဲ့ ရင္းႏွီးမႈေၾကာင့္ ဆယ္တန္းၿပီးကတည္းက မၾကာခဏေတြ႕ျဖစ္ကာ ဒီလူနဲ႔ဒီလူ ပိုပိုၿပီးခင္မင္လာခဲ့သည္မွာ မထူးဆန္းေပ။ ေနာက္ထပ္ အဆင့္ဆင့္ေသာ စာေမးပြဲေတြေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ေအာင္ျမင္လာေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပင္ဦးလြင္မွာရွိသည့္ တပ္မေတာ္နည္းပညာတကၠသိုလ္သို႔ သြားရန္ ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္။
ဆံပင္ကိုညႇပ္၊ ေကကိုျဖတ္ကာ ပုဆိုးႏွင့္တိုက္ပုံလည္း ခ်ဳပ္ၾကရ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရီခဲ့ရတာေတြ၊ တိုက္ပုံနဲ႔ပုဆိုးကို အသားမက်ခဲ့တာေတြ တကယ့္ကို ႏွစ္ေယာက္သား ကေမွာက္ကမ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
"ငါအက်င့္ကလည္း စာေမးပြဲဆို စာစစ္သူအထင္ႀကီးေအာင္ ေျဖရမွ၊ အခုလို အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲဆို ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ တကၠသိုလ္သာ မတက္ခ်င္တာ အထင္ေသးခံၿပီး စာေမးပြဲလည္း က်ေအာင္က မေျဖခ်င္ျပန္ဘူး။"
ဟုတ္တာ မဟုတ္တာထက္ ထိုကဲ့သို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေျပာၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား ရီၾကျပန္သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထိုတကၠသိုလ္ဆီကို ေသတၱာကေလးတစ္လုံးစီျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အားကိုးစြာျဖင့္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾက၏။ အနိုင္က်င့္မွာေတြ၊ အဆူခံ၊ အေျပာခံရမွာေတြကို ႀကိဳတင္သိထားရင္း အားတင္းခဲ့နိုင္တာလည္း အနားမွာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းရွိတယ္ဆိုတဲ့စိတ္ေၾကာင့္သာ။ မဟုတ္ရင္ မလြယ္ေလာက္ပါဘူး။ ေဒါက္တင္ပြဲၿပီးလို႔ စီနီယာေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အပါအဝင္ ပထမႏွစ္ဗိုလ္ေလာင္းအားလုံးက ရွိ၊ မရွိ၊ ဟုတ္၊ မဟုတ္ ျဖင့္သာ လုံးခ်ာလည္ပတ္ရမ္းေနခဲ့ၾကသည္။
YOU ARE READING
လွတ်မြောက်ရန် မစွမ်းနိုင်သော (Trapped)
Poetryငါ့အချစ်က အတ္တတွေ မကင်းပေမဲ့ မင်းကြိုက်တဲ့ အဖြူရောင်ပါ။ -လင်း-
