အပိုင္း တစ္
လွိုင္း
အတိတ္ဟာ ကမ္းကပ္တဲ့ေရလွိုင္းေတြလိုမသိမသာ ထြက္သြားၿပီးမွျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရိုက္ခတ္ဖို႔အတြက္သူ႔ဆီေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္လာခဲ့တယ္။
-----
တိတ္ဆိတ္ေသာ ညအလယ္တြင္ ထြက္ေပၚလာေသာ ခါးပတ္သံႏွင့္အတူ အံႀကိတ္ထားေသာ ရွိုက္သံတစ္စြန္းတစ္စကို ေရာင္ေန ၾကားေနရသည္။ ရိုက္သံက က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာကလဲ ဘယ္မွာလဲ။ အလုံပိတ္ထားသည့္ ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးအတြင္းထဲ ထပ္သလဲလဲပဲတင္သံေတြဟာ ဘယ္ကလာသလဲဟု သူကိုယ္တိုင္ အနိုင္နိုင္ စဥ္းစားေနေသာ္လည္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက အခန္းတြင္းမွာ ရွိမေနခဲ့။ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ၿခံမ်က္ႏွာစာကို ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲ ဆူးတစ္ေခ်ာင္း ထိုးစိုက္ေနသလို ေအာင့္သက္စြာ နာက်င္မႈေတြ အထပ္ထပ္အခါခါ ႐ုန္းထလာရ၏။
ေၾကကြဲစူးနစ္စြာ ေအာ္ျမည္လိုက္ေသာ ညဉ့္ငွက္တစ္ေကာင္၏ အသံက သူ႔ရင္ကို ေဖာက္ထြက္သြားသလို၊ သတၱိမရွိခဲ့ျခင္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အရာရာအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္။ တိုးညင္းစြာ ဆိုလိုက္သည္။
"တစ္ဦးေဝ"
သို႔ေသာ္ တစ္စုံတစ္ရာက ပိတ္ဆို႔ေနခဲ့သလို သူ႔အသံက လည္ေခ်ာင္းမွာတင္ ရပ္တန႔္သြားၿပီး ထြက္မလာခဲ့ေတာ့။ မြန္းက်ပ္စြာ ရႈထုတ္ေနရသည့္ ဝင္ေလထြက္ေလက စည္းခ်က္မမွန္။ ထပ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါ အသံက လည္ေခ်ာင္းဝမွာတင္ စို႔ႏွစ္ေနခဲ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ မရွိတာပဲေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္တဲ့။
မဟုတ္ဘူးေလ တစ္ဦးေဝ ကေလးဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ကိုကို ကေလးကို လိုအပ္တယ္ေလ။
ေျပာမယ္လို႔ စီထားခဲ့ေသာ သူ႔စကားေတြက အျပင္သို႔ ထြက္အံက်လာျခင္းမရွိ။ ငိုေႂကြးေနေသာ မ်က္ဝန္းငယ္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ေပးနိုင္စြမ္း တစ္စုံတရာ အသည္းအသန္ သူ ရွာခဲ့ေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏႈတ္ဆိတ္ျခင္းေတြနဲ႔သာ သူ က်ရႈံးခဲ့ရသည္။ ဘုန္းေရာင္ေနလင္းဆိုသည့္ သူ သတၱိမရွိခဲ့တာပါ။
YOU ARE READING
လွတ်မြောက်ရန် မစွမ်းနိုင်သော (Trapped)
Poetryငါ့အချစ်က အတ္တတွေ မကင်းပေမဲ့ မင်းကြိုက်တဲ့ အဖြူရောင်ပါ။ -လင်း-
