Hoofdstuk 65. | Kakkers

810 12 0
                                    


A L E X A N D R O

Met mijn AirPods in mijn oren loop ik snel de trein ik die ik nog net heb gehaald en zoek een lege stoel achterin. Gelukkig is deze trein niet heel vol omdat ik niet zo vroeg in moest, als ik een keer om negen uur in moet zal het wel een tering strijd worden om nog een stoel te krijgen.

Vandaag is het maandag. We zijn al weer een paar dagen terug van Cura, waar het overigens  echt geweldig was. Ondanks dat hele facking drama met m'n moeder en Nicolas, die het trouwens toch gelukt is om een plekje te vinden voor mijn moeder in een van de beste afkickklinieken van het land waar ze nu al een paar dagen zit, is het toch gelukt om er echt een kaulo leuke vakantie van te maken. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat Mia erbij was en zij maakt alles beter.

We hebben een scooter gehuurd die maandag en zijn daarmee naar Willemstad gereden. Ik denk niet dat ik ooit zo tyfus mooie stad als dat heb gezien. Ook hebben we vele avonden samen in het zwembad gezeten, op het strand en elke avond in een restaurant. Het was facking duur allemaal, maar het was het zo waard. Gelukkig had ik nog genoeg geld over en kan ik morgen voor m'n autotheorie, al moet ik nog wel even gaan strijden om dat te halen.

Het word wel facking krap allemaal, ik moet naar school tot drie uur, daarna om vier uur therapie tot vijf uur, of als ik eerder die vrouw in elkaar sla ben ik eerder klaar, en dan dus nog leren voor m'n autotheorie. Toch maakt het me niet uit hoe focking druk ik het heb, ik ga sowieso nog bij Mia langs. Al is het maar voor een uurtje.

Na twintig minuten stopt de trein bij het goede station en stap ik uit. Ik dring me door de mensen die juist de trein in proberen te komen en loop daarna het station uit. Gelukkig is het niet zo ver naar m'n nieuwe school en ben ik er zo.

Wanneer ik de goede straat in loop, verbaas ik me niet eens over het facking gigantische gebouw dat ik meteen zie. Het is letterlijk bijna drie keer mijn oude school en een groot bruin gebouw met heel veel ramen. Daarvoor zit een hoge trap die je naar de voordeur leidt. Op diezelfde trappen zitten een paar mensen met elkaar te lachen en te praten, alsof het leuk is om naar school te gaan. Meteen zie ik de ogen van een paar verbaasde meiden naar mij kijken, wanneer ze druk met elkaar beginnen te praten.

"Ze laten geen zwervers toe, bro," hoor ik een langslopende jongen zeggen. Hij heeft een duidelijk kakkers accent en zijn kleding maakt dat ook wel duidelijk. Meteen bal ik mijn vuisten en wil achter hem aanlopen, maar dan herinner ik me Mia's woorden weer: Geen vechtpartijen op je eerste dag alsjeblieft. Normaal gesproken zou ik nooit naar iemand luisteren die dat zou zeggen, maar naar haar wel.

Ik zucht even maar loop dan richting de deur, over de hoge trappen naar binnen. Daar is het nog groter dan buiten lijkt het wel. Overal lopen mensen in nette jurken en overhemden. Iedereen ziet er perfect uit, met netjes gekamde haren, gestreken kleding en nog veel meer facking dingen die kakker uitstralen. Wat doe ik fucking hier?

"Ben je nieuw?" vraagt een meisje dan. Ze doet haar kluisje dicht en drukt haar boeken tegen zich aan, waarna ze me vragend aankijkt.

"Ja," antwoord ik.

"Dan moet je denk ik eerst naar meneer Verweijen, de directeur," reageert ze. "Gewoon doorlopen tot je de grootste bruine deur tegenkomt, er staat wel directeur op. Valt niet te missen."

Ik knik en loop daarna zonder iets te zeggen door de school, terwijl ik iedereen naast me hoor fluisteren. Ik probeer het te negeren en loop gewoon door, tot ik dus bij die deur uitkom. Ik open hem zonder te kloppen en dat valt niet goed, want meteen zie ik een boos hoofd naar me kijken.

"Hebben je ouders je niet geleerd om te kloppen, jongeman?" vraagt hij. Wat een chagrijnige klootzak. Geen haar beter dan Feenstra was.

"Nee," antwoord ik. "Ik moest hier zijn volgens mij?"

Straatrat | ✔Where stories live. Discover now