Straatrat | ✔

Hoofdstuk 15. | Boodschappen

∞
M I A

"Quin, heb je goed getraind voor de wedstrijd van vanavond?" vraagt mijn vader als we met z'n allen aan het ontbijt zitten.

"Ja, natuurlijk," zegt hij. Mijn broer neemt een hap van zijn speciale eiwitrijke eten dat mijn vader voor hem gemaakt heeft. Hij is heel erg trots op Quin, omdat hij vandaag een voetbalwedstrijd heeft en daar scouts van Feyenoord komen om naar hem te kijken. Ik ben ook heel trots, maar ik snap echt niks van voetbal. Ik heb er ook niks mee, soms kijk ik wel eens mee met mijn vader en mijn broer, maar dan snap ik nog niet eens wat buitenspel betekent.

"Dit is de kans van je leven, zoon," zegt pap. "Moet je lang naar school vandaag? Anders kan ik wel vrij nemen van werk en kunnen we nog even trainen samen."

"Tot half twaalf," antwoord Quinten. "Maar ik ga al trainen met Boaz en David uit m'n team."

"Kunnen die ook gescout worden?" vraagt mam dan.

Quinten schudt zijn hoofd. "Nee, nog niet. Later misschien wel. Ze zijn wel heel goed."

"Maar niet zo goed als mijn zoon." Mijn vader klopt Quin op zijn schouder en kijkt hem met een trotse glimlach aan. Ik zit er ongemakkelijk naast, niet wetende wat ik moet zeggen. Ik doe niet echt mee aan het gesprek en eet daarom in stilte mijn boterham met kaas op. Ik kan ze ook niet echt vertellen over wat ik gister heb gedaan, omdat ze niks over Alex mogen weten. Ze zullen hem nooit goedkeuren, als een vriend bedoel ik dan, omdat hij rookt en geen normale thuissituatie heeft zoals mij. Gelukkig heeft Quinten zich wel stil gehouden over Alex tegenover mijn ouders, in ruil daarvoor heb ik zijn huiswerk een paar keer gemaakt. Gelukkig niet het moeilijkste huiswerk, maar ik ben er toch wel een paar uur mee bezig geweest. Maar goed, dat was het waard.

"Ik ga vanavond macaroni met groente en mozzarella maken, wil je daar nog iets bij wat je extra energie geeft?" vraagt mijn moeder.

"Zalm is altijd een goede voor mij," antwoord Quinten die de laatste hap van zijn ontbijt neemt en een laatste slok van zijn glas melk.

"Is goed," zegt mam. "Mia, kan jij dat dan zo nog even bij de supermarkt halen als je uit school komt? Je bent vroeg uit toch?"

Ik zucht, dat is voor het eerst sinds het ontbijt dat ze tegen mij praten. Alleen omdat ze iets van me willen. Ik weet wel dat mijn ouders echt niet meer van Quin houden, maar soms lijkt dat wel zo. Hij mag vaker leuke dingen doen zoals uitgaan met vrienden en vaker afspreken, omdat zijn cijfers beter zijn en hij heel goed is in voetbal. Ik heb niet echt iets waar ik echt super goed in ben, niet zoals Quin met voetbal heeft, en dat zorgt ervoor dat mijn ouders minder hebben om trots op te zijn. Toch doe ik wel altijd mijn best om ze trots te maken, maar dat doet ieder kind denk ik.

"Ja hoor," antwoord ik daarom maar. Zoveel werk is het ook niet om even naar de supermarkt te fietsen voor zalm, dat lukt me nog wel. Ik pak mijn bord en loop over de warme vloer, die verwarmd wordt door de vloerverwarming, naar de vaatwasser waar ik mijn bord en mijn bestek in zet. Ook het lege glas water zet ik erin.

"Hebben jullie alles?" vraagt mijn moeder. Ik kijk nog even in mijn tas en zie dat ik een economie boek ben vergeten. Ik loop nog snel even de trap op om het boek te pakken en doe die in mijn tas om vervolgens mijn jas en schoenen aan te trekken.

"Nou, tot zo dan. Mama werkt tot drie uur, dus die is waarschijnlijk wel thuis wanneer jullie thuis komen van school," zegt pap. "En, Quin. Niet te lang trainen vanmiddag he, je moet wel goed uitgerust zijn voor de wedstrijd."

"Jaahaa," mompelt Quinten. Hij opent de deur en dan lopen we samen het huis uit. "Pa en ma zijn echt irritant vandaag."

"Alleen vandaag?" mompel ik grinnikend. Quin lacht.