Straatrat | ✔

Hoofdstuk 21. | Mee eens

∞
M I A

"Ga je het weer goedmaken?" vraag ik aan Samuel als ik hem de volgende morgen de school in zie lopen. Hij knikt.

"Ja, nadat jij en ik gisteravond hadden afgesproken, kwam ik er wel achter dat ze het niet gemeen bedoelde," antwoord hij. "Maar we moeten het wel vaker doen, samen afspreken. Ik kon echt goed met je praten over Ryan en zo."

"Dat is goed, geen probleem," glimlach ik. Samen lopen we de school binnen waar Valerie al staat te wachten. Ze kijkt Samuel hoopvol aan.

"Het is al goed," zegt Samuel voor Val iets kan zeggen. Ze zucht opgelucht en ze geven elkaar een knuffel. "Nou kom, we hebben nog wat tijd over voor de les begint. Kennelijk valt het eerste uit."

"Echt? vraag ik zuchtend. "Waarom hebben we dat niet eerder gezien?"

"Ach ja, ik moet nog wat leren voor de toetsweek volgende week dus mij komt het wel goed uit," zegt Valerie schouderophalend. We gaan aan een tafel in de aula zitten en ik pak mijn Engels boek om Valerie te overhoren.

"Ik ken het nog niet zo goed," grinnikt ze als ze meer als de helft fout heeft. Daarna probeer ik het met Samuel, wat een stuk beter gaat. Hij heeft net als mij, een stuk strengere ouders die vinden dat hij veel moet leren.

"Alex op drie uur," zegt Valerie. Ik draai me direct om en zie dat Alex er aan komt lopen. Hij ziet er weer precies zo uit als normaal, met zijn zwarte hoodie, zwarte spijkerbroek en zijn haar naar achteren. Ergens vind ik het jammer, zijn andere haarstijl stond hem zo leuk.

Ik schud die gedachte van me af. Ik kan niet vergeten wat hij heeft gedaan. Hij heeft me dit keer echt gekwetst. Hij zei letterlijk in m'n gezicht dat hij me gebruikt had. Of het waar is, weet ik niet, maar het gaat erom dat hij het wel gezegd heeft.

"Mia, kunnen we praten?" vraagt hij. Meteen schud ik mijn hoofd.

"Ik ben druk," mompel ik.

"Nee, joh. Ga praten, wij redden het samen wel," glimlacht Valerie. Zij heeft geen idee wat hij gister gedaan en heeft en denkt daarom nog steeds dat ik zin heb om met hem te praten. Dus niet.

Ik zucht en doe mijn tas op mijn rug. Daarna loop ik achter hem aan naar een leeg lokaal waar de deur van open staat.

"Waarom hebben Peter en Miranda Cedro naar jou gebracht?" vraagt hij nadat hij de deur heeft dicht gedaan.

"Ze hadden een oppas nodig," antwoord ik strak. Ik heb echt geen behoefte aan een gesprek met hem. "Verder nog iets?"

"Ga niet zo doen, waarom brachten ze hem naar jou en niet naar mij?" snauwt hij. Hij kijkt me kwaad aan.

"Ik zo doen? Doe normaal," sis ik. "Ze vonden jou een slechte invloed en dat snap ik eerlijk gezegd wel."

"Wat the fuck? Hoe kan je dat zeggen? Waarom vind je dat?"

"Omdat je niks anders doet dan mensen beledigen en kwetsen," brom ik.

"Hem niet. Ik zou hem fucking nooit pijn doen en dat weet je, meer dan godverdomme iemand dat weet. Waag het niet om dat ooit nog eens te zeggen." Zijn ogen spuwen vuur, maar ik ben echt niet meer bang voor hem.

"Wanneer moet je weer oppassen?" vraagt hij als ik niks zeg.

"Uh, vanavond. Wanneer Peter en Miranda naar hun avonddienst moeten," antwoord ik.

"Best, dan kom ik ook," zegt hij.

"Nee. Dat wil ik niet," zeg ik meteen. Ik ga niet de hele avond doorbrengen met de jongen waar ik gevoelens voor heb, maar die mij gekwetst heeft.