Straatrat | ✔

Hoofdstuk 26. | Ruimte nodig

∞
M I A

Zuchtend loop ik naar de voordeur van het huis van zijn oom. Ik heb geen idee waarom ik dit ga doen, maar ik wil er met hem over praten. Ik heb echt gevoelens voor hem gekregen en ik wil echt niet dat het klaar is, maar als hij dit soort dingen verzwijgt en er daarna over liegt, is hij dus niet te vertrouwen. Wat heeft het dan nog voor zin?

Ik adem even diep in en uit en druk dan op de bel. Ik hoor direct voetstappen op de gang en de deur wordt opengemaakt. Zijn oma en hij staan samen in de deuropening en ik voel hoe mijn buik explodeert met vlinders als ik hem zie, hij heeft zijn haar zoals toen ik hem zag in de Intratuin. Waarom moet hij er juist nu weer zo goed uit zien?

Zelf heb ik ook wel geprobeerd om er leuk uit te zien, ik kan zeggen dat dat was voor zijn oma en zijn oom om een goede indruk te maken en dat is ook wel deels zo, maar voor het grootste gedeelte was het toch voor hem.

"Mia, entra, (Mia, kom binnen)" zegt zijn oma. Ze gaat naar achteren dus ik neem aan dat dat betekent dat ik binnen mag komen. Voorzichtig ga ik naar binnen. Als we met z'n drieën naar de keuken lopen, ruik ik direct de geur van het heerlijke eten.

"Ik ben blij dat je er bent," fluistert Alex naast me. Ik knik, hij weet dat ik boos op hem ben, dus ik ga niet zeggen hoe blij ik ben om hem te zien, ook al ben ik dat wel.

We gaan aan de tafel zitten en daarna komt zijn oom ook naar binnen gelopen. Hij zegt me gedag en gaat daarna ook zitten. Zijn oma schept voor ons allemaal op.

"Wat is het?" vraag ik fluisterend aan Alex.

"Een soort kippensoep, maar dan Colombiaans," antwoord hij.

"¿Oramos primero? (Zullen we eerst bidden?)" vraagt zijn oma. Ik kijk naar Alex die het snel voor me vertaald. Ik had geen idee dat zijn familie katholiek was, zelf is hij niet godsdienstig volgens mij, ik heb er nooit iets van gemerkt.

Ik vouw mijn handen en zijn oma zegt van alles in het Spaans. Ik heb geen idee wat, maar na een minuut fluistert Alex dat het klaar is. Ik bedank hem en daarna begin ik met het eten van de soep.

"Hoe zeg ik dat ik het heerlijk vindt?" vraag ik aan hem.

"Me gusta mucho, (Ik vind het heel lekker)" antwoord hij.

"Me gusta mucho," zeg ik tegen zijn oma. Waarschijnlijk klinkt het heel dom, omdat ik geen Spaans accent heb zoals Alex en zijn familie dat wel hebben.

Zijn oma glimlacht breed naar me. Daarna staat ze op en doet nog een opscheplepel van de heerlijke kippensoep in mijn soep kop. Ik bedank haar, nadat Alex me verteld hoe.

"Y Mia, ¿cómo van tus pruebas? Alexandro me dijo que todos os habéis hecho pruebas esta semana, (En Mia, hoe gaan jouw toetsen? Alexandro vertelde me dat jullie allemaal toetsen hadden deze week)" vraagt Alex' oma. Niet begrijpend kijk ik naar Alex. Ik vind het nog steeds heel erg vervelend dat ik zijn oma niet kan verstaan. Ze praat ook zo snel, zelfs de Spaanse woorden die ik ken, kan ik er niet uithalen.

"Ze vraagt hoe je toetsweek gaat," vertaald Alex voor me.

"Kan je zeggen dat het wel goed gaat?" vraag ik. Hij knikt.

"Tuurlijk," antwoord hij. "Esto va muy bien, (Het gaat heel erg goed)"

"Es bueno escuchar, (Goed om te horen)" zegt zijn oma glimlachend, dus ik ga ervan uit dat het iets goeds is wat ze zegt.

"Dus, Mia. Waar kom je vandaan?" vraagt zijn oom, dat is de eerste keer dat hij een gesprek met me aanknoopt.

"Manuel," wil Alex beginnen, maar ik kap hem af. Ik wil ook met zijn oom praten, stel dat we uit dit hele gedoe met de overval komen, dan wil ik zijn familie wel leren kennen.