Straatrat | ✔

Hoofdstuk 61. | "Dan jij"

∞
M I A

"Hoe laat moet ik zaterdag komen?" vraag ik, als ik samen met Alex naar de gang loop. Hij pakt zijn jas van de kapstok en trekt die aan.

"Uhm, we vliegen om tien uur, dus als je er rond negen kan zijn is dat wel prima. Juan brengt ons naar het vliegveld dus dat zit sowieso wel goed," antwoord hij, waarna hij zijn schoenen aantrekt.

"Is goed, dan ben ik er," zeg ik glimlachend. "Het is echt super dat mijn ouders je mogen. En dat je Quin dit keer niet uitgescholden hebt."

"Niet luidop nee," grijnst hij waardoor ik mijn hoofd schud. "Ik ben ook blij dat ze me mogen trouwens."

"Bedankt dat je dit wilde doen, mijn ouders ontmoeten. Ik weet dat het niet het meest comfortabele is voor je," mompel ik. Ondertussen heeft hij zijn zwarte The North Face jas en zijn zwarte Nikes aan getrokken en loopt hij naar me toe.

"Natuurlijk, ik wil dat je ziet dat ik real en serieus ben met ons. Daar hoort dit soort shit ook bij," zegt hij glimlachend. "En zo erg was het niet. Je moeder kan goed koken."

"Zeker dat je haar niet wil versieren?" plaag ik hem, doelend op eerder vandaag. Hij grinnikt.

"Nee joh, jij kookt wel voor me," zegt hij en hij doet zijn handen in de zakken van zijn jas.

"Zou je willen, jij moet nog steeds voor mij koken he, dat had je beloofd," help ik hem herinneren.

"Ik dacht dat je dat was vergeten," zegt hij zogenaamd zuchtend. "Maar is goed, ik kook voor je als jij daarna mee gaat naar Jackass, als we terug zijn van Cura."

"Vergeet het maar, dat kan je geen humor noemen," zucht ik. Mijn broer kijkt het ook wel eens, ik snap gewoon niet wat er grappig is aan mensen die elkaar pijn doen. Ook al zijn het vrienden van elkaar, het ziet er best heftig uit altijd.

"Vrouwen hebben geen humor, daarom vind je het niet grappig," grinnikt hij waardoor ik hem een speelse duw geeft.

"Weet je, prima. Maar dan moet je wel heel lekker koken, anders vlucht ik weg door het wc raampje," geef ik dan toe.

"Is goed, ik doe mijn best," zegt hij dan.

"Dan is het een date," grijns ik.

"Jij altijd met je dates," mompelt hij. "Ik moet maar weer eens gaan, denk niet dat je ouders me hier laten slapen."

"Als je dood wil wel," grinnik ik. "Komt wel, ze willen waarschijnlijk eerst honderd procent zeker zijn dat alles goed zit. Ook al laten ze ons samen naar Curaçao gaan."

"Ja maar daar slapen we niet samen, ik slaap in een andere hotel kamer dan jij," zegt hij dan bloedserieus, waardoor ik even denk dat hij het meent. "Grapje, je zit aan me vast."

"Ik kan niet wachten," zeg ik zuchtend.

"Doe niet alsof je dat erg vindt, zeikerd," zegt hij. "Ik ga dan maar."

"Ja," mompel ik, waarna ik mijn armen om hem heen sla. Dit keer voel ik hem niet schrikken of verstijven, maar slaat hij zijn armen ook om mij heen. Terwijl ik zijn aftershave ruik, sluit ik mijn ogen en geniet van de knuffel. Als het weer wordt verbroken, drukt hij een snelle kus op mijn voorhoofd.

"Slaap lekker alvast," zegt hij dan glimlachend.

"Jij ook, Lex," zeg ik. Daarna loopt hij naar de deur en opent die, als hij naar buiten stapt neem ik de deur van hem over en zwaai nog even als hij de oprit verlaat. Daarna doe ik de deur weer dicht en loop weer naar de keuken waar mijn moeder druk is met de afwas, ze wast altijd de plastic dingen af. Volgens haar kunnen die niet in de vaatwasser. Iets wat ik meestal negeer, ik doe alles gewoon in de vaatwasser. "Zal ik helpen?"