Straatrat | ✔

Hoofdstuk 59. | Geheimzinnige envelop

∞
M I A

Ik stap onder de warme douche vandaan en trek daarna een comfortabele zwarte legging aan, samen met een grijze nike trui. Vervolgens doe ik mijn haar in een hoge knot en loop de trap af naar beneden, waar mijn moeder en mijn broer aan het ontbijten zijn. Mijn vader had toevallig op Valentijn een belangrijke afspraak, maar zou vanmiddag wat gaan doen met mijn moeder, dus dat vind ik nog wel lief.

"Goedemorgen, lieverd. Lekker geslapen? Ik heb alvast thee gemaakt, dus als je ook een bakje wilt," zegt mijn moeder vriendelijk. Ik bedank haar en schenk daarna een bakje thee in.

"Ik heb wel goed geslapen, jullie?" vraag ik, als ik een slokje neem.

"Ik ook. Ik ga trouwens zo met Nien wat doen en we blijven slapen in het Amsterdam hotel, dus ik kom niet thuis vanavond," zegt Quin. Mijn moeder knikt.

"Dat is goed hoor, en ga jij nog iets speciaals doen vandaag? Met die jongen?" vraagt mijn moeder. Ik haal mijn schouders op.

"Nee, niet met hem. Ik ga wat eten met Sam, Val en de mensen waarmee zij samen zijn," antwoord ik eerlijk. Verbaasd kijkt mijn broer me aan.

"Gaat hij niet mee?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Maar het is toch jullie eerste Valentijn samen? Nina had me vermoord als ik had afgezegd."

"Ja, ach. Hij geeft gewoon niet zoveel om feestdagen of zo. En ik vind dat wel prima," mompel ik. Mijn broer knikt, maar kijkt toch achterdochtig. Daarna drink ik in stilte mijn thee op, terwijl ik luister naar het gesprek van mijn broer en mijn moeder.

De afgelopen dagen heb ik amper contact gehad met Alex, eigenlijk krijg ik de indruk dat hij ook boos is op mij. Toch ben ik niet van plan om hem als eerste een berichtje te sturen, hij doet het dit keer maar. Hij is ook niet meegegaan toen ik met Cedro naar zijn kleine zusje ging, die nu trouwens al weer thuis is. De bevalling ging goed en het is een prachtig kindje, helemaal gezond. Daar ben ik super blij om, nu zijn ze eindelijk compleet en heeft Cedro ook altijd iemand om mee te spelen.

"Ik zie jullie later weer," zeg ik als de thee op is. Mijn familie knikt en daarna loop ik de trap op naar boven. Ik heb morgen een dikke deadline voor een werkstuk van ckv, waarvoor ik nog veel moet doen. Tegenwoordig stel ik dingen echt uit, vroeger deed ik dat nooit. Ook heb ik steeds vaker slechte cijfers, ik zit gewoon veel met mijn hoofd bij Alex en dan komt school op de tweede plaats.

Ik zet mijn laptop aan en druk daarna op een nieuw Word bestand. Vervolgens doe ik mijn oortjes in, ga op mijn bed zitten en begin met het opzoeken van info en daarna met het maken van het werkstuk, dat trouwens over een gebouw in de stad gaat. Het leek me wel een makkelijk onderwerp, maar dat valt nog wel tegen.

Wanneer ik druk aan het typen ben, word ik opeens opgeschrikt door mijn telefoon die gaat. Ik zet mijn muziek uit en kijk daarna op mijn telefoon. Ik wil het niet, maar krijg toch vlinders in mijn buik wanneer ik 'Alex <3' zie staan. Hij gaat me echt vermoorden als hij erachter komt dat ik een hartje bij zijn naam heb gezet. Ik twijfel even, maar druk dan toch op opnemen. Ten slotte is hij nu wel de persoon die contact zoekt en niet eens via een berichtje, maar door echt te bellen.

"Hoi Mia," zegt zijn stem dan. Aan de andere kant is het stil, dus dat betekent dat hij ergens alleen is.

"Hey Lex," reageer ik. "Waarom bel je?"

"Gewoon, we hebben echt facking weinig gepraat, dus ik vroeg me af. Sinds het Valentijn is weet je wel, wil je vanavond wat eten samen? We kunnen wel een restaurantje zoeken of gewoon bestellen, wat jij wil," zegt hij dan.

"Oh, dat zou me echt leuk lijken, maar ik heb al andere plannen vanavond," mompel ik. Hoe graag ik ook met Alex zou willen zijn vandaag, ik heb al eerder met Val en Sam afgesproken en dat wil en kan ik nu niet meer afzeggen.