Straatrat | ✔

Hoofdstuk 60. | "John"

∞
M I A

Ik laat mezelf op de bank in Alex' kamer vallen, terwijl hij nog in de badkamer bezig is met douchen. Vandaag is het donderdag, morgen hebben we een studiedag die gecombineerd wordt met de vakantie, dus dat maakte vanavond de beste dag om met Alex bij mij thuis te gaan eten. Mijn vader heeft er apart voor vrij genomen, maar dat vertel ik Alex maar niet. Ik wil niet meer druk op zijn schouders leggen.

"Wat wil je dat ik aan doe? Zoek even iets uit m'n kast," zegt hij dan, als hij in een zwart joggingpak de badkamer uitgelopen komt. Hij heeft een haarborstel in zijn handen en kamt zijn zwarte haar. Ik grinnik terwijl ik zijn kast open.

"Je hebt weinig perfecte schoonzoon kleding," concludeer ik dan.

"Weet ik, zoek gewoon iets uit," mompelt hij. Ik hoor aan zijn stem dat hij duidelijk meer stress heeft dan dat hij laat blijken.

Grinnikend loop ik met een grijze trui en een zwarte jeans naar hem toe. Ik duw de kleding in zijn handen, die hij even bekijkt. Daarna knikt hij en loopt ermee naar de badkamer, om ook gelijk te gaan tandenpoetsen.

Als ik eerlijk ben, ben ik ook heel erg gestressed, maar dat heb ik er de afgelopen dagen al uit gegooid. Ik heb mezelf compleet gek gemaakt met alle dingen die er mis kunnen gaan, maar ik neem mezelf gewoon voor dat dat niet hoeft. Alex gaat echt niet expres een slechte indruk achter laten bij mijn ouders en ze zien wel als hij zijn best voor me doet, wat hij doet. Het komt wel goed. Het moet goed komen.

"Hoe laat is het?" vraagt hij, als hij de badkamer uitgelopen komt. Hij heeft zijn zwarte haar met gel erin naar achter gekamd, daarnaast heeft hij de outfit die ik voor hem heb uitgezocht, aangetrokken. Hij ruikt naar zijn heerlijke aftershave gecombineerd met parfum. Kortom, hij is zoals altijd weer veel te aantrekkelijk.

"Nog maar vijf uur, we hoeven nog niet te gaan, Lex," zeg ik terwijl ik naar hem toe loop. "Ben je zenuwachtig?" Grijnzend kijk ik hem aan.

"Nee," mompelt hij, maar ik zie hoe zijn been trilt.

"Lex," dring ik aan.

"Natuurlijk ben ik zenuwachtig, gek," zegt hij dan zacht. Ik grinnik en open mijn armen, hopende dat hij het begrijpt. Zuchtend zet hij een stap naar voren en sla ik mijn armen om hem heen, om daarna mijn gezicht tegen zijn borst te verbergen.

"Arme jongen," zeg ik plagend. "Het komt wel goed, maak je niet te druk. Mijn ouders zijn best aardige mensen, het gaat steeds beter tussen ons."

"Ja nog wel, een paar weken geleden wilden ze niet dat je een relatie kreeg en nu kom ik aan zetten. Je vader heeft niet toevallig een jachtgeweer klaar liggen toch?" zegt hij overdreven.

"Wie is er nu de zeikerd?" vraag ik lachend. Ergens vind ik het veel te grappig hoe hij zich nu gedraagt.

"Die man is een advocaat. Ik ben net twee weken de facking gevangenis uit," zegt hij dan. Lachend laat ik hem los en laat mezelf over de leuning over de bank vallen. "Als je je nek breekt is het hele feest afgelopen, dat weet je toch?"

"Alsof je dat erg vind, je pist nog net niet in je broek," lach ik waardoor hij zijn hoofd schudt.

"Het is dat ik je mee wil naar Cura, anders bracht ik je nu zelf om," bromt hij, waardoor ik nog harder moet lachen. "Je bent echt een pestkop, Kuipers."

"Sorry, ik stop wel. Anders staan er straks twee mensen met een natte pis broek voor de deur van mijn ouders." Lachend kijk ik Alex aan vanaf de bank, die nu ook een glimlach op zijn gezicht krijgt, maar het probeert te verbergen.

"Je hebt niks gesnoven toch?" vraagt hij dan plagend, waarna hij zich naast me op de bank laat vallen. "Of heb je je lolbroek aan gedaan?"

"Nee, m'n grapjas," grinnik ik, waarna ik zijn hand pak. Hij haalt zijn telefoon uit zijn broekzak met zijn andere hand, terwijl ik met zijn vingers speel. Ondertussen kijk ik naar zijn nog steeds trillende been. "Je weet dat het wel goed komt toch?"