Straatrat | ✔

Hoofdstuk 27. | Zonder hem

∞
A L E X A N D R O

Versteend blijf ik staan tot dat Mia de deur dichtgooit en niet meer terug komt. Daarna draai ik me om en loop terug naar mijn scooter om vervolgens weg te rijden, richting de eerst volgende kroeg die ik tegenkom.

"Whiskey," zeg ik als ik op een kruk ga zitten. De barman knikt en geeft me een glas whiskey, dat ik in één keer naar achteren gooi. Ik proef de bittere smaak op mijn tong en de alcohol zorgt ervoor dat de pijn die ik op dit moment voel verdoofd wordt. Althans gedeeltelijk.

Ik wist het moment dat ik erachter kwam dat ik gevoelens voor haar had gekregen, dat het niets zou kunnen worden. Dat ze nooit zoveel geduld kon hebben om met al mijn shit te kunnen dealen, dat heeft niemand ooit gekund. Maar zij is anders, zij geeft me niet op, zij is er voor me wanneer ik d'r nodig heb en zegt precies de goede dingen. Of zei. Want nu heb ik het echt opgefokt. Dit keer echt.

Natuurlijk weet ik ook wel dat wat wij hebben, ik weiger hadden te zeggen, niet gezond was. Ik was haar duidelijk aan het verstikken en ik snap ook wel dat ze gelukkiger gaat zijn met een ander. Maar alleen al de gedachte dat ze met een ander zou zijn, zorgt ervoor dat ik op het punt sta iedereen in deze kroeg in elkaar te slaan.

Ik wil fucking niet eens denken aan dat ze het meent. Dat ze echt niet bij me terug komt. Maar ik kan haar gewoon niet alles vertellen. Het enige dat erger is dan dat ik haar for real kwijt ben, is als Sergej erachter komt dat ze teveel weet en ze wordt vermoord of in de vrouwenhandel terecht komt, door mij.

Ik pak mijn telefoon en tik haar instagram naam in. Meteen verschijnt haar profiel op mijn beeldscherm en druk ik op de recentst foto, een met Samuel en Valerie. Die klootzak staat met zijn arm om haar heen, veel te dichtbij.

"Yo, goeie chick hoor," zegt een random stem opeens achter me. Ik draai me om en zie een man van een jaar of vijftig staan. Fucking pedo. "Jouw chick?"

"Hou je bek," sis ik. Niemand moet nu met me fucken.

"Als je me d'r adres geeft of zo, want fuck die is lekker," zegt de man grijnzend. Ik sta op en loop naar hem toe. Uit het niets haal ik naar de onbekende man uit die met een klap tegen de muur beland. "Rustig, jezus." Ik negeer zijn woorden en sla hem nog een keer, maar dit keer krijg ik een vuist tegen mijn wang terug. Dat maakt me nog kwader en begin ongecontroleerd op de man in te slaan, net zolang tot zijn hele gezicht onder het bloed zit. Dan opeens pakken vier armen me vast en trekken me van de man af.

"M'n fucking kroeg uit, idioot!" roept de eigenaar die me naar de deur duwt. Even sta ik op het punt om hem ook een klap te verkopen, omdat hij me aanraakte samen met nog een man, maar het lukt me nog net om mezelf te beheersen en naar buiten te lopen. Het regent minder dan zonet en ik loop naar mijn scooter, waar ik wat bloed uit mijn gezicht veeg. Ik pak de sigaretten uit mijn broekzak terwijl ik naar de wondjes op mijn handen kijk. Vervolgens steek ik gestresst een sigaret aan en neem een hijs.

Fuck, wat heb ik gedaan? Ik kan haar godverdomme niet kwijtraken. Ik pak snel mijn telefoon waar haar instagram profiel nog voorstond. Ik klik het weg en druk op WhatsApp en vervolgens op bellen. Ik wacht tot ze opneemt, maar na een paar keer overgaan komt de VoiceMail. Ik negeer dat en bel nog een keer en als ze dan niet opneemt, nog een keer. Maar dit keer, na de derde keer overgaan, neemt ze op. Even is het aan beide kanten stil, maar dan hoor ik haar stem. Haar facking prachtige stem.

"Alex.." zegt de stem stotterend. "Het is kwart over twaalf, nu niet alsjeblieft." Haar stem klinkt gebroken en trillend, net alsof ze gehuild heeft. De gedachte dat dat door mij komt, dat ze pijn heeft door mij, maakt me misselijk. Maar dat ik haar stem hoor, zorgt ervoor dat ik me iets beter voel.