Straatrat | ✔

Hoofdstuk 32. | Servet met nummer

"Nee," zeg ik, nog steeds geïrriteerd door zijn woorden van zonet. Ik drink het glas whiskey in een keer op en zet het daarna op een tafeltje.

"Oke, nou ik heb een feest. Een soort gala kan je het noemen met wat rijke zakenpartners als je snapt wat ik bedoel," zegt hij.

"Zoals die pokeravond van vorige keer?" vraag ik. Hij schudt zijn hoofd.

"Nee, meer mensen en geen poker. Gewoon een gala, je weet wel wat dat is toch?" vraagt hij. Ik negeer de sneer die zijn woorden bevatten. "Er komen wat mensen die ik al een tijdje niet heb gezien, maar die wel willen investeren in een nieuw lab."

"Oke, wat moet ik doen?" vraag ik.

"Je gaat gewoon mee naar binnen en dan praten met de mensen, zoals ik doe. Een goede indruk achterlaten en wat contacten zoeken," zegt Sergej. "Je hebt die Rolex nog, toch?" Ik knik, terwijl ik mijn pols omhoog houdt waar het horloge aanhangt. "Mooi, dat zorgt er wel voor dat ze zien dat je status hebt. Dan moet je zo weer even je pak aan doen, die vorige keer ook aan had. Vitali heeft hem voor je klaar gelegd."

"Ik ga niet weer een pak aan doen," mompel ik.

"Dat ga je duidelijk wel. En als je nog een keer nee tegen me durft te zeggen, laat ik je afmaken. Krijg geen ego, jongen," zegt Sergej, opeens kwaad. "Daar ligt het pak. Als je even opschiet, mag je van me een sigaret roken."

Ik zucht en knik daarna. Ik pak het pak en neem het mee naar de badkamer waar ik me snel omkleed. Ik merk meteen hoe facking dom ik me hierin voel, maar doe het voor de peuk die ik nu echt nodig heb.

"Goed zo, nou rook die sigaret dan kunnen we gaan," zegt hij. Hij haalt een van zijn eigen sigaretten uit een pakje en ik neem hem mee naar buiten, waar ik tegen de muur leun. Gelukkig heb ik mijn vuuraansteker altijd bij me, die kon ik snel ongezien in deze broek doen. Ik steek de sigaret aan en neem een hijs. Ik blaas de rook langzaam de natuur in en gooi daarna wat as op de grond. Uiteindelijk doe ik hetzelfde met het laatste restje, die ik kapot trap zodra het de grond raakt.

"Kunnen we gaan, meneer?" vraagt een van zijn bodyguards, die de hele tijd bij de deur heeft staan wachten.

"Ja, Alex gebruikt nog even wat parfum en daarna gaan we." Sergej wijst naar het flesje Hugo Boss dat op het aanrecht staat en ik spuit wat in mijn nek. Daarna loop ik achter hem aan naar buiten. De bodyguard doet de deur voor Sergej open en hij stapt in. Voor mij wil hij hetzelfde doen, maar daar heb ik geen zin in. Ik open zelf de deur en ga zitten. Sergej's vaste chauffeur zit er al en hij begint met rijden.

"Doe geen domme dingen, jongen. Snauw mensen niet af en ga niet bot doen. Ik vertrouw je hiermee, maar als je het opfokt, ben je zo weg. Echt weg," zegt Sergej dreigend.

"Ik fok het niet op," mompel ik. Ik voel mijn telefoon trillen en ik haal hem uit mijn broekzak. Ik zie dat Mia me een berichtje heeft gestuurd.

Mia:
Hey, ben je veilig thuis gekomen?

"Doe die telefoon weg, we zijn er zo," zegt Sergej naast me. Ik knik en sluit mijn telefoon weer af. Ik reageer zo wel, ze is het wel van me gewend.

Na een kwartier rijden we een grote parkeerplaats op waar veel meer auto's staan. De deur wordt geopend en we stappen uit. Ik zie verderop een gigantisch landhuis in het midden van een groot grasveld staan. Er lopen vele mensen naar binnen en naar buiten, allemaal hebben ze jurken aan of dragen ze een pak. Ik begin bijna te kotsen, zo formeel is alles.