Straatrat | ✔

Hoofdstuk 27. | Zonder hem

"Het spijt me, ik heb je gewoon nodig oke? Ik fix alles, maar ik heb je fucking nodig," zeg ik.

"Heb je gedronken?" vraagt ze. Ik verbaas me over hoe snel ze dat doorheeft, kent ze me dan echt zo goed? Natuurlijk doet ze dat.

"Ja, maar.." Ze kapt me af.

"Dit is dus het probleem, Lex. Hierdoor werkt het niet. Het spijt me, maar ik ga ophangen. Geef me gewoon de tijd en de ruimte. En bel me alsjeblieft niet meer," zegt ze. Zonder dat ik tijd heb om nog te reageren, hangt ze op.

Fucking klote zooi. Ik stap op mijn scooter en rij snel terug naar Manuel's huis. Het liefste zou ik nu ergens anders heengaan en nog meer mensen in elkaar slaan, maar dan haat Mia me alleen nog maar meer.

Als ik aankom zet ik mijn scooter op de oprit , gooi de sigaret de tuin in en loop naar binnen. Ik gooi mijn jas en schoenen op de grond en open de deur van de keuken, waar Manuel een biertje staat te drinken.

"God, jezus Alexandro. Waar was je? Je oma en ik hebben ons zo'n zorgen gemaakt," zegt hij meteen. "Wat is er met je wang gebeurd? Heb je gevochten? En je ruikt naar drank!"

"Hou je bek, doe niet alsof je m'n pa bent," sis ik. Ik loop naar de woonkamer waar ik op de bank ga zitten. Ik haal gefrustreerd een hand door mijn haar. Ik moet d'r gewoon spreken, fuckzooi. Weer pak ik mijn telefoon uit mijn broekzak, maar zie dat het ding leeg is. "Manuel ik moet je telefoon gebruiken!"

Manuel loopt de woonkamer binnen en geeft me z'n telefoon. Het is oude Nokia, maar gelukkig ken ik Mia's nummer uit mijn hoofd.

"Wie ga je bellen?" vraagt hij. "Mia?"

"Hou je er buiten," snauw ik. Ik tik haar nummer in, maar wacht even met op het belknopje tikken.

"Wat is er gebeurd tussen jullie, jongen? En dat zeg ik niet omdat ik je vader wil spelen. Ik wil je gewoon helpen. Als een vriend." Twijfelend kijk ik hem aan. Ik vertrouw hem niet, voor nog geen één procent, maar nu lijkt hij echt oprecht te zijn.

"Ik heb het opgefokt, oke? En toen zei zij domme shit over dat ik d'r ruimte moest geven, maar fuck dat," brom ik. "Ik moet het gewoon weer fixen."

"Alexandro, ik heb niet heel veel verstand van relaties en al helemaal niet van vrouwen en ik weet ook niet wat je hebt gedaan, maar ik denk dat als ze echt ruimte nodig heeft, je haar die moet geven. Als je haar nu gaat stalken en verstikken, wordt de kans dat ze nog bij je terug komt alleen maar kleiner. Als het real en voorbestemd is tussen jullie, komt het wel goed. Geloof me," zegt hij. Ik zucht even. Ergens heeft hij wel gelijk, dat weet ik. Ze wil niet met me praten, zeker niet nu ik aangeschoten ben. Misschien is het inderdaad beter als ik haar gewoon even laat, hoe facking moeilijk dat ook is. Ook al is die shit over voorbestemd natuurlijk bullshit.

"Oke." Ik geef hem zijn telefoon weer terug en loop daarna naar de badkamer om te douchen.

∞
M I A

Ik wrijf even in mijn ogen om de volgende tranen die willen komen tegen te houden. Ik gooi mijn telefoon naar de andere kant van het bed, zoals als Alex weer belt, ik niet de verleiding krijg om weer op te nemen. Ik moet zonder hem verder, tenminste voor nu. Ik moet eerst nadenken over alles, of ik nog wel met hem kan zijn vooral, voor ik weer met hem ga praten. Hij laat me over alles twijfelen en dat heb ik nu juist niet nodig.

Morgen is de een na laatste dag van de toetsweek en daarna is het weekend, precies wat ik nodig heb. Een paar dagen geen contact met Alex, dat kan niet meer dan alleen goed zijn.

Het is zo frustrerend dat wanneer ik zeg dat ik niet weet of ik nog wel verder kan met hem, het eerste wat hij doet is naar de dichtbij zijnste kroeg gaan om te gaan drinken. En dat is juist het probleem, hij doet en zegt dingen die totaal misplaatst zijn. Ik heb het dat nu al heel vaak genegeerd en hem vergeven, maar nu kan ik dat gewoon niet meer doen.