Doctor | RoséKook

18- Öğrenmek

Rose bu gün Jungkook'u bahçeye çıkarmak istemişti.

Jungkook dün olanlardan bahsedene kadar olmamış gibi davranmaya karar verdi Rose. Konuşursa Jungkook rahatsız olabilirdi.

Bahçede, geçen sefer oturdukları bankta oturuyorlardı. Jungkook öylece etrafı izliyor ve yanında Rose yokmuş gibi davranıyordu. Rose ise kucağındaki elleriyle oynuyor ve arada yan gözle Jungkook'a bakıyordu.

Jungkook serin havayı içine çekti ve ağacın dibinde oynayan çocuğu izlemeye devam etti. Geçen dışarı çıktıklarında da bu çocuğun problemini anlayamamıştı. Neden bir akıl hastanesindeydi ki?

Jungkook nefesini dışarı verdi ve yüzünü yanındaki Rose'ye çevirdi. Rose ise gözleri Jungkook'la buluşunca aceleyle önüne döndü.

Yere bakarken çekiştirmekten acımış ellerini bıraktı ve eteğinin kıvrımlarıyla oynamaya başladı. Dün olanları düşündükçe sıcak basıyordu. Düşünmemeye çalıştı.

"Rose, aslında dün sana söyle-"

"Rose hanım!"

Arkadan gelen bağırma sesiyle Jungkook susmak zorunda kalmıştı. İfadesiz yüzüyle önüne döndü tekrar. Rose ise sesin geldiği yere baktı.

"Efendim?"

Rose'yi çağıran, Jimin'in hemşiresi Dahyun'du.

"Jimin uyanmıyor. Doğuk terliyor ve sizi çağırıp duruyor. Doktoru Hana hanımla durdurmaya çalıştık ama ağlayıp bağırıyor."

Rose hemen ayağa kalkmış ve telaşlanmaya başlarken konuşmuştu.

"Tamam, hemen geliyorum!"

Tam gidecek iken yeri izleyen Jungkook'u fark etti. Onu odasına bırakması gerekiyordu ama zamanı yoktu. Biraz eğildi ve Jungkook'la göz teması kurdu.

"Jungkook sen şimdi odana çık olur mu? Ben işim bitince yanına geleceğim."

Jungkook cevap vermediğinde Rose bir süre ona bakmış ve yutkunmuştu. Ardından doğruldu ve hızlı adımlarla Dahyun hemşirenin yanına gitti. Onlar hastaneye girerken Jungkook kafasını kaldırdı.

Sözü yarım kalmıştı ama?

"Tch.."

Kaşlarını çatıp gözlerini yumdu. Bir süre daha oturduktan sonra oflayarak ayağa kalktı. Karşıdındaki ağacın altında oyun oynayan çocuğu bir süre daha izledi. Çocuk mutlu görünüyordu.

Jungkook kafasını çevirdi ve gitmek üzereyken bir ses işitti.

"Adının Jungkook olduğunu bilmeyen mi kaldı? Bir ay öncesine kadar deli gibi hareketleri vardı.."

Jungkook olduğu yerde durdu ve yürümekten vaz geçti. İki hemşire konuşmaya devam ediyordu.

"Tam da iyileşmiş gibiydi. Acaba babasının öldüğünü duysa yine delirir mi?"

Jungkook gözlerini kocaman açıp boşluğa bakmaya başladı. Ne demişlerdi onlar? Babası mı ölmüştü?

"Bence biliyordur.."

Jungkook yumruklarını sıkmış açık ağızı ile hastanenin bahçesindeki yeşil alana bakıyordu.

Babası o yüzden mi yanına gelemiyordu?

"Bilse bir haftadır bu kadar sakin kalmazdı."

Bir hafta mı?!

Önce gözlerindeki parıltı söndü Jungkook'un.