"Do you know anyone's name Killean Montenegro in your school?" Cedric asked me.
Nandito siya sa condo ko. Kanina pa siya tanong nang tanong sa akin tungkol sa school kung saan ako nag-aaral. Nagbabalak siyang lumipat doon. Napaaway ulit siya sa school na pinapasukan niya. Gusto niyang lumipat para magbagong buhay. Gusto niya ulit magsimula ulit pero 'di na sa paaralan na 'yon.
Nanliit ang mata ko. Montenegro? I know someone who owned that surname.
"Killean Montenegro? Are you courting her?" nakakunot noo ko na tanong sa kaibigan ko.
Scroll lang siya nang scroll sa cellphone niya. Nakita ko pa na parang galit siya habang nakatingin sa isang litrato ng babae. Nang nakita niya na nakikitingin din ako ay bigla niyang pinatay ang cellphone niya.
"N-No! I just want to know her..." palusot niya.
"I know her," I smirked at my bestfriend.
"Y-You know her? You know Killean?" hindi makapaniwala niyang tanong sa akin. He even shooked my shoulder for me to answer him immediately.
Tumango ako at ngumisi.
"Really? How? Is she your classmate?"
"We're not that close. I just know her. That's all. She is also my classmate in other subjects that I take, so I really know her." saad ko.
"Kilala ka ba niya?" tanong niya at kitang kita ko sa mata niya ang pagmamadali na malaman ang sagot sa bawat tanong niya.
"I don't know..." I shrugged.
I was right. He was enrolled in my school. Ang dahilan niya pa sa akin ay gusto niya raw ako makasama sa school ko. Na para iisa na lang daw kami ng paaralan, pero 'di ako naniwala.
I know he has a reason why he wants to study in my school. In the school where I study. Maybe it was for a girl, I guess.
Since that day, we've always been together. Hindi na rin siya napapagalitan ng magulang niya. He was changed. I don't know what's the exactly reason for that, but I always saw her staring at the picture of a lady.
That lady was so familiar to me! I don't know where I saw her, but I know I saw her somewhere. I can't be wrong.
I always caught him smiling. Minsan ay napapaisip ako kung nababaliw na ba 'to o ano.
"Jayson!" my fellow players called me.
Kakatapos lang namin mag basketball. Nagpalit agad ako ng damit dahil ayaw kong napapawisan ako. Si Cedric naman ay kanina pa tapos magpalit kaya hihintayin na lang raw niya ako sa labas.
Hinarap ko ang teammates ko. Hindi pa sila nakapag palit ng damit, mukhang kumain muna sila dahil kanina pa kami naglalaro.
"Hinahanap ka ni Brien. Nandoon siya." tinuro nila ang labas kung saan naroroon si Brien.
"Bakit daw?" tanong ko at nilingon ulit si Brien sa labas.
"Hindi ko alam, pre." sagot ng isa kong teammate. "Puntahan mo na lang." agap niya at umalis na sila para magpalit ng damit.
Lumapit agad ako kay Brien. May kasama siyang lalaki. Sa pagkaka alam ko ay si Lloyd 'yon. Pinsan niya.
"Hinahanap mo ako?" tanong ko nang nakalapit ako kay Brien.
