My next days were great. It's not that great, but at least, I was with the people I loved. These past few weeks, I've been busy in school. Doing my projects, homeworks and whatever it is. It was hard for me because no matter how I study, it feels like wasn't enough. I want to be the best. Even just for myself. I want to reach my own goal. To graduate college with a fine grades. To have a job. Or maybe I can help to our Montenegro Company.
It's my dream to have it all. So to have it all, I must study hard. I may be hard to myself but I know in the end, it is for myself, too. It's for myself. It's for my own good.
Lahat ng ginagawa ko ngayon ay para sa kinabukasan ko. Para sa sariling kapakanan ko. Lahat ng ginagawa ko ay may magiging resulta. Lahat ng hirap at pagod ay may kalalabasan rin.
Pabalik balik lang ako sa school at sa bahay. Wala akong ginawa nitong mga nakaraang linggo kung hindi ang mag aral at manatili lang sa bahay. Kung hindi ako inanyayahan na lalabas ay hindi rin ako lalabas.
Linggo. Nasa loob kami ng simbahan. Hindi pa nagsisimula ang misa kaya nakakapag usap pa kami. Kanina ko pa siya nakikita sa gilid ng mata ko na pinagmamasdan ako. Hindi ko na 'yon pinuna pa. Diretso lang ang tingin ko sa harap kung saan magsasalita ang pari mamaya.
"What's with the stare?" I asked when I can't help it.
"You're pretty..." he said
I know. Matagal na.
"You should always tie your hair. It looks good on you." marahan niyang sinabi at hinaplos ang buhok ko na nakatali ng maayos.
Minsan ko lang itali ang buhok ko. Lagi kasi itong nakalugay. Nakasanayan na rin dahil tamad din naman akong magtali ng buhok ko. Hindi ko na nga ito napapansin minsan. Kahit pagsuklay ng buhok ay nakakalimutan ko na, buti na lang ay nand'yan sila Julianna at Killean para ipaalala sa akin 'yon.
Ang sabi naman ni mommy ay maayos ang buhok ko kahit suklayan man ito o hindi. Kaya rin siguro madalas itong napapansin ng ibang tao at napupuri dahil sa malambot, mahaba at itim na itim ito. Dumagdag pa ang mga mata ko. Mukha raw akong inosente sa mga mata ko.
"Really? Everyone's praising my hair when it's nakalugay..." I said and touched my hair.
"So, do you like it, then?" he asked.
Napatingin ako sa kanya. Agad naman niyang iniwas ang tingin sa akin at binaling 'yon sa ibang bagay. I smirked. "Why? You're jealous, don't you?" natatawa kong tanong.
"Tss..." Hinawakan niya ang kamay ko at paunti unting pinagsiklop ang mga daliri namin. "Ba't naman ako magseselos? Sino ba sila sa buhay mo para magselos ako?" he asked in a serious tone.
"Ikaw talaga! Napakaseryoso mo!" I chuckled.
"Where do you want to go after this mass?" tanong niya, hindi pinansin ang biro ko.
"U-Uuwi?" tanong ko pabalik sa kanya.
"Seriously, Alia? Do you want to go home? It's so early. We haven't enjoy enough."
