"Alia?" tawag sa akin ni Aika. Nagsesepilyo kasi ako at siya naman ay naghahanap ng pwede namin mapanood na movie. Dito siya matutulog sa bahay ngayong gabi. We used to this since we were kids. Ngayon lang naulit dahil hindi na medyo busy sa school. "Bilisan mo magtoothbrush!"
This past days, I'm so happy for everything that was happened in my life. Nahihirapan pa rin ako sa school pero kahit papaano ay nakakasabay naman ako sa tulong ng mga kaklase ko at ng pinsan ko.
I still don't see him. Ni kahit anino ay hindi ko nakita nitong mga nakaraang araw.
Makalipas ng mga ilang araw ay nagpakita na siya sa akin. Hindi ko nga alam kung tinataguan niya ba ako o ano. Siguro ay iniiwasan niya ako. I was okay with it. Mas mabuti na ang ganito kaysa sa nagkakasalubong kami. Nararamdaman kong naiilang siya sa akin dahil sa tuwing titingin ako sa kanya ay mabilis niya itong nililipat sa mga bagay na katabi ko lang. I only closely see him when I'm in cafeteria or when he's talking to my cousins. Mabuti na lang at hindi kami napapansin nila Lean at Lianna dahil alam kong aasarin nila kami kung sakaling malaman nila ito. Hindi ko na rin ito sinabi sa kanila dahil mas gusto ko na lang ito itago sa sarili ko. Kahit ako ay nahihirapan kung paano ito sisimulan kung sasabihin ko pa.
My family is now in good terms. We've decided that if we have a problem, even if it's just a small, then, it should be announce so that we can easily find a solution.
Nitong mga nakaraang araw ay hindi namin magawang magsaya ng mga pinsan ko dahil sa nasagap namin tungkol kay Cedric. Hindi na siya pumapasok sa eskwelahan. I heard he's sick so he need to stop so that he can have a chemotherapy. Sa pagkakaalam ko ay sa America 'yon at mukhang mahihirapan sila ni Lean dahil malalayo sila sa isa't isa. Si Lean naman ay laging tahimik at nakatingin sa kawalan. Kung kailan lang siya kakausapin ay doon lang siya magsasalita. I know this is hard for her. Sino ba naman ang gusto na malayo sa taong mahal mo, 'di ba? Ang isipin pa lang ang sitwasyon na 'yon ay masakit na, paano pa kaya kung nangyari na.
"Wait lang..." I said when I saw her in the mirror looking at me.
Inamin ko na ang totoo sa kanya. Ang tungkol sa amin ni Jayson. Laking gulat ko na alam niya na agad 'yon. Jayson confessed. Sinabi na niya ang totoo kay Aika bago ko gawin 'yon. I'm so guilty that time. I want to hurt myself that time. I won't forgive myself if ever something has happen to Aika. Still, after what I've done, Aika forgave me. She felt bad for me. She said sorrys that make me cried that time.
"I already know that, Alia." she said, trying to hide the pain. "Inamin na niya sa akin no'ng birthday ko. He confessed everything when you left with Kuya Carlos."
"What? You know the truth?" my voice quivered. So all this time, she knows the truth, and yet, she stayed quiet and she didn't even hate me for that...
She nodded. "Yes, Alia. I was hurt and shocked that time. I even hated you for that but I realized that it's not your fault. He said that you also evading him after that day."
"Yeah. I did that because you loved him. And I respect you." I muttered wholeheartedly.
"Thank you, Caralia. You really are my best friend." she sobbed and hugged me.
"I'm sorry...I'm so sorry, Alia..." she said when she noticed that I won't talk. "Sorry for everything. I love you..."
"Make it faster, Alia! What are we gonna watch ba? I'm so naiinip na."
