Dalaga na si Remison

DALAGA 80❀

"Ming, gising na."

"Auntie... Inaantok pa 'ko—"

"Tanghali na, Remison, bumangon at mag-ayos ka riyan dahil may bisita ka."

"Sabihin n'yo po kay Poknat mamaya na siya maghintay. Iidlip lang ako—"

"Si Miggy ang bisita mo."

Pagkasabi no'n ni Auntie ay tila naglaho ang antok sa katawan ko.

*****

SA tagal kong mag-ayos ay umuwi na raw muna si Miggy sa bahay nila. Kaya heto, kahit basa pa ang buhok ko'y nasa labas ako ng pintuan ng kanilang malaking bahay. Si Auntie kasi pinagmadali ako, nakakahiya raw dahil aalis din daw agad si Miggy, may gusto lang daw itong ibigay sa'kin.

Naisip ko tuloy na baka may sasabihin siya kasi pwede naman niyang iwan na lang. Hello? Kung tutuusin pwede naman talaga niyang ipadala na lang, dinayo ka pa talaga niya mula Baguio para lang may sabihin sa'yo.Hindi naman siya siguro nandito para... para pilitin pa rin ako sa kasunduan?

Bigla akong napatayo nang matuwid nang maramdaman kong bubukas na ang pinto. Akala ko kasambahay nila ang magbubukas ng pinto pero tumambad sa'kin si Miggy. Hindi siya nakasuot ng salamin kaya kitang-kita ko ang malamlam niyang mga mata, mukhang wala rin siyang tulog.

Sumunod lang ako kay Miggy hanggang sa makarating kami ng sala. Napakatahimik. Naupo kami parehas.

"Pasensiya na kung naghintay ka." Ako na ang unang bumasag ng katahimikan. Parang kaming dalawa lang ang tao rito sa loob ng bahay. "Ano nga pala 'yung ibibigay mo? May naiwan ba akong gamit?"

Dumukwang si Miggy sa lamesita at binuksan 'yung parihabang bag, nilabas niya mula ro'n 'yung laptop na binigay niya noon sa'kin.

"You forgot this," sabi niya saka nilapag ang laptop.

"Umm... Miggy, hindi naman sa'kin 'yan."

"I gave this to you." Nag-isip ako ng isasagot sa kanya pero parang nablangko lang 'yung utak ko.

"Nakakahiya masyado kung tatanggapin ko 'yang mamahaling laptop mo, at saka isa pa...Baka hindi ko rin naman magagamit 'yan. Baka kasi hindi muna ako mag-aral ulit."

Napabuntong-hininga si Miggy. "I know na hindi mo 'yan tatanggapin pero I insist. It's yours."

"S-Sige." Pumayag na lang ako para hindi na humaba ang usapan. "Salamat ulit ng marami. Pasensiya na—"

"Stop." Tumikom ang bibig ko. "Just... Stop apologizing again."

"Sorry—" Hindi ko talaga napigilan.

"Kung tutuusin ako dapat ang humingi ng sorry. In behalf of my parents, sorry if my dad made you agree to his ridiculous proposal."

So, nagpunta siya rito para sabihin ang mga 'yon? Napayuko ako saglit bago ulit tumingin sa kanya.

"Miggy, alam mo pwede mo namang i-text na lang 'yan sa'kin, hindi ka na sana nag-abala pang dumayo rito." Bigla siyang napangiti kaya napakunot tuloy ako. "Bakit?"

"Actually, wala akong pasok today. Hinatid ko si mommy sa airport kaya napadaan ako rito."

"G-Gano'n ba?" Nahiya tuloy ako sa pagiging asyumera ko.

"Sinadya ko na ring dumaan dito para kausapin ka ng ganito. Alam kong hindi tayo nakakapag-usap noon. I'm sorry if I intendedly become a jerk to you." Hindi ko maintindihan ang pinupunto niya kaya hindi na lang ako kumibo. "Naging malamig man ang pakikitungo ko sa'yo pero gusto kong malaman mo na hindi ako ang nagsumbong kay mommy."