Straatrat | ✔

Hoofdstuk 15. | Boodschappen

"Ja, maar vandaag zijn ze extra irritant. Ik ben benieuwd wat er gebeurd als ik toch niet gescout wordt." Hij haalt onze fietsen uit de schuur en zet die van mij voor me neer. Ik doe de sleutel erin.

"Waarschijnlijk sluiten ze je dan voor de rest van je leven op in je kamer," antwoord ik.

"Kans is groot," grinnikt Quinten. "Zie je vanmiddag, zus."

"Tot vanmiddag," zeg ik. Mijn broer stapt op zijn fiets en fietst weg. Hij fietst altijd met vrienden van hem. Valerie en Samuel wonen allebei ergens anders dus die komen vanuit een andere richting, daarom fiets ik eigenlijk altijd alleen. Dat vind ik niet heel erg, omdat ik dan muziek kan luisteren tijdens dat ik fiets en dat vind ik wel heel leuk.

Ik plug mijn oortjes in mijn iPhone en zoek daarna een goede playlist uit. Ik druk op shuffle en stap daarna op mijn fiets om richting school te fietsen.

Ik heb gister nog veel nagedacht over de middag met Alex en dan vooral met zijn broertje. Het was raar om te zien hoe dezelfde jongen die altijd iedereen afsnauwt, toen met een vijfjarig jongetje aan het spelen was. Toch ben ik heel blij dat hij Cedro heeft, omdat hij waarschijnlijk zonder hem, geen enkel persoon had waar hij geen gigantische hekel aan heeft.

Ik gun Alex echt beter dan het leven dat hij nu heeft. Hij is geen slecht persoon, ook al beledigd hij wel altijd iedereen. Zoals ik nu gemerkt heb, heeft hij geen positief rolmodel gehad in zijn jeugd en is hij ook niet opgegroeid met twee ouders die allebei van hem houden. Waarschijnlijk zelfs niet met een ouder die van hem houdt. Anders hadden er wel foto's van hem gehangen in het huis.

Na een halfuurtje kom ik aan bij de school en zet ik mijn fiets in de stalling. Daarna loop ik naar binnen. Ik heb nog niet precies bedacht wat ik ga vertellen wanneer Valerie en Samuel gaan vragen waar ik gister was. Ook weet ik niet wat voor problemen ik ga krijgen met het spijbelen, ik heb namelijk voor gisteren, nog nooit gespijbeld. Ik loop snel naar mijn kluisje en doe daar de boeken in die ik pas na de pauze's nodig heb.

"Mia!" Samuel komt naar me toe gelopen. "Waar was jij gister opeens?" Ook Valerie komt eraan gelopen.

"Sorry, ik voelde me niet lekker," antwoord ik.

"Waarom heb je je dan niet gewoon ziek gemeld? Bosman zei dat je niet op afwezig stond," zegt Samuel. Het is duidelijk dat ze me niet geloven.

"Laten we vanmiddag afspreken met z'n drieeen, het is duidelijk dat er meer aan de hand is. Gister deed je ook al zo raar," zegt Valerie. Soms is het best wel irritant dat ze me zo snel doorheeft, maar nu komt het wel goed uit. Ik wil hen echt vertellen wat er op het feest is gebeurd, maar niet op school. Niet op dezelfde plek waar ik Matthijs kan tegenkomen.

"Dat is goed, ik moet wel vroeg thuis zijn. Quin heeft een wedstrijd met scouts die komen kijken," zeg ik.

"Ik kan ook wel, m'n ouders zijn naar een oom en ik kon gelukkig niet mee door school," zegt Samuel.

"Bedoel je oom Adam?" vraagt Valerie. Samuel knikt. "Dat is echt een gemene man, ik heb hem ontmoet op je verjaardag."

"Eens, hij heeft een keer tegen mijn zusje gezegd dat haar jurkje te kort was terwijl ze toen zeven jaar oud was," zegt Samuel. Ze praten nog even verder over die gemene oom tot we bij het lokaal aankomen achterin gaan zitten.

-∞-

"Komen jullie tussen twee en drie?" vraagt Valerie. Samuel en ik stemmen ermee in en daarna fietsen mijn vrienden weg. Ik zoek nog snel of ik genoeg geld heb om naar de supermarkt te gaan en dan trekt een jongen die naar zijn scooter loopt mijn aandacht. Hij heeft de muts van zijn zwarte hoodie over zijn hoofd heen en haalt het wielslot van de scooter. Ik zie duidelijk aan zijn brede postuur dat het Alex is. Zal ik naar hem toe gaan? Ik denk dat we nu vrienden zijn, dus waarom niet?