Her Blue Skies

Chapter 13

"I like it here."

Sabay kaming kumagat sa hotdog buns na hawak namin kahit kakakain lang namin ng dinner. Pinag-uusapan lang namin na halos buong araw na kaming magkasama, kung hindi lang dahil sa may klase kami ay malamang, siguradong buong araw talaga.

Sa La Hermosa ko ito dinala, maraming tao kaya ayaw niya noong una.

Everyone is happy enjoying themselves tonight, would our presence will matter to them? Of course not, marami kaming masasalubong ngayon, kahit tatlong beses pa, we won't matter, hindi naman namin sila kilala as well as us to them.

Isa pa, the noises are from the lively chatters, and laughter of the kids. It's far from a bother.

"It's been half an hour."

Napaisip ako dahil doon. Kanina pa kami nakaupo rito sa isang bench pinapanood lamang ang mga tao habang kumakain, binati pa ako ng kaibigan namin sa Elder's Homes na si Abrielli nang madaanan niya kami at makilala ako, naikwento ko tuloy kay Ioana na tinutulungan namin ang lolo ni Handaya na tuwing may programa ito sa pinopondohan niyang home for the elders.

Kusang umangat ang sulok ng labi ko at napatingin sa paligid. I like being here in a crowded happy place, watching how the kids laugh, how lovers pass by hand in hand, how a family walk here wearing big smiles.

How both adults and children could possibly appreciate this place at the same time. Maiisip mo na pwede pa pala 'yon? Where everyone looked so happy, it's such a view to take in. Azalera's, the owner of La Hermosa, they have big hearts, one happy family, they built this with love, and that love reflects here.

"Bakit wala kang paintings ng mga tao? Muka, kamay or kahit ano, puro sceneries hilig mo, pansin ko."

Dumeretcho ito ng upo, sa mga mata niya ay may kaonting pagkabigla dahil sa itinanong ko. Pinagpag ko ang kamay ko. Hinihintay ang sasabihin niya, napaisip ko pa 'ata siya.

"Hmm p-people express so much emotion, I'm afraid I'd fail to portray every single details, every strokes, it was hard for me."

An artist will always make numerous, beautifully crafted, piece of art work. That's for sure. Their capabilities is freaking unbelievably amazing, limitless even.

Hinawi ko ang buhok na tumabon sa muka ko nang humangin, ramdam ko ang lamig ng simoy ng hangin ngayong gabi na nanunuot sa balat ko, mabuti nalang at naka-sweater ang kasama ko kundi malamang ay maaga kaming aalis dito kung nagkataon.

Isang lingon ay nahuli ko ang titig nito.

Unang pumasok sa isip ko ay 'bakit?'.

Ang talas 'ata tumingin nito? Sa mata ko pa rin ba siya nakatingin o binabasa niya na ang mga nasa isip ko?

Kusang umangat ang kamay ko upang subukang tanggalin ang suot niyang salamin, halata pa ang panginginig sa daliri ko.

Until I saw her blinked, I got amaze because I actually saw how thick her not-so-long but still beautiful  eyelashes, those pair of brown eyes stared back at me with no intention of looking away.

She's shy but her beauty never falter.

Her subtle smile just added more calmness in me. She could easily make me attracted to her...in way I can't explain.

"Sinadya mo bang tanggalin salamin ko para ikaw nalang ang nag-iisang makita ko?" Bahagya itong lumapit. "Ikaw nalang ang nakikita ko."

Nakikita kong malinaw, dadagdag niya  bago bawiin ang salamin niya. I pouted that made her laugh.

Dumaan ulit ang ilang minutong katahimikan bago siya ngumuso sa kung saan nakapwesto ang streetfoods. She pulled me there ang dami niyang gustong tikman kaya naubos ang lahat ng barya ko roon!