Sangue Dolce ✔️

Chapter 60

Napatitig ako sa namumugto niyang mga mata, tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Napansin kong may bandage ang kamao niyang may bakas ng dugo, parang ginamit pang suntok sa matigas na bagay. Ganoon din ang bandang sakong niya na parang napilayan.

Nailibot ko ang paningin sa kwarto niya. Ang kalat. Napakakalat, parang binagyo at nilindol ng dire-diretso. Wasak ang mga mamasaging gamit dito, nakatumba ang ilan, ang ilan naman ay wala sa ayos. Nagkalat rin ang butilyang mga mamahaling alak dito, nangangamoy alak ang kwarto. Maski siya ay amoy alak rin.

Muli ko siyang nabalingan ng tingin, ngayon ko na lang muli nasilayan ang kaniyang pagngiti matapos akong makita kahit nag-umpisa ng manubig ang kaniyang mata habang nakatitig sa akin.

"Eda——————" pagtawag niya na humakbang papalapit nang kaagat akong umatras papalayo at kinalas ang pagkakahawak niya sa akin mula sa pagkakahila kanina. Kung umasta siya ay parang broken-hearted.

Natigilan siya sa pag-atras ko. "Eda, you came... is it mean na bati na tayo? G-gusto mo ilibre kita ulit tulad dati?... Punta rin tayo sa tambayan.. Tapos Eda naghanap ako ng magandang papasyalan natin.. for sure you will love it... maraming designs na planets doon... Tapos Eda may alam akong malalawak na Library dito———————"

"Blake" pagpapahinto ko sa kaniya, nasa mukha niya ang pagiging despirado "Tama na" dagdag ko na naiwan siya nakaawang lang ang labi at nakatingin sa akin.

Pinilit niya pa ring ngumiti "It's nice to hear your voice again while calling my name... I want to hear it again, please... kahit 'yun lang" may namumuo ng luha sa mga mata niya, ngayon ko lang nalaman na ganito pala siya kaiyakin rin, hindi kase halata sa kaniya.

Napabuntong hininga ako sa kaniya. Hindi ko siya sinunod sa halip ay may kinuha ako sa bag ko. Brown envelope iyon saka inabot sa kaniya.

Naguguluhan niya akong tinignan "What's this?" takang tanong niya, sinenyasan ko lang siyang kunin.

Kinuha niya iyon bago binuksan iyon, kita doon ang sandamakmak na pera na kung saan ay pinagipunan ko ng buong taon para sana sa pang ospital ni Mama.

"Bayad na ako sa mga utang ko, kinwenta ko na lahat maski ang mga panglilibre niyo sa akin. Pati na rin ang mga binili mong... napkin, uniform tsaka... diapers noon... Nandyan na lahat ang bayad... kasama na diyan ang binigay mong pera sa pang ospital kay Mama... 'wag kang mag-alala.. binayaran ko na rin sila Aaron at iba pa.. "

"Hindi ko 'yan ninakaw o galing sa ibang lalaki o inutang... Sa pinaghirapan ko 'yan noong huminto pa ako sa pag-aaral... Sinasabi ko ito hindi para dipensahan ang sarili... kundi malinis ang pangalan ko pati sa school natin..." patuloy kong mahinahon na pagpapaliwanag, sinubukang 'wag mautal. Tinititigan na naman niya kase ako.

Binigay ko na lahat ng ipon ko kaya limang daan na lang ang natira sa bulsa ko. Kaya ko namang tipirin iyon kahit dalawang linggo tutal sarili ko na lang ngayon ang bubuhayin ko.

"Why are you doing this?" pagtatanong nito ulit saka isang hakbang na lumapit, napaatras naman ako dahilan upang huminto siya.

"Para bayaran kayo—————"

"You don't have to.."

Nagbaba ako ng tingin, hindi ko kayang tignan ang mga mata niyang pinangingiliran ng mga luha.

"Eda please... pagusapan natin 'to"

"Iyon nga ang sadya ko dito... Naguusap na naman tayo" hindi nagbabago ang seryoso kong mukha na tinignan muli siya pero nag-iwas rin muli ako ng tingin.
.
.
.