Dalaga na si Remison

DALAGA 68 ❀

"Sa tingin mo?" balik-tanong niya sa'kin, parang nanghahamon, pero hindi ako natinag. Humakbang siya palapit habang umatras naman ako. "May kinalaman ba 'to sa nangyari kagabi? Sinabi sa'kin ni Etta na napaiyak ka niya."

"Pwede ba huwag mon ang banggitin 'yung taong 'yon—"

"Bakit? Nagseselos ka ba?"

"Hindi ako nagseselos. Ayoko lang ng taong nangingialam sa buhay—"

"Oh, ayaw mo pala no'n? Pero hinayaan mo lang kontrolin ng ibang tao 'yung desisyon mo." Itinaas ko palang 'yung kamay ko para hampasin siya pero maagap niyang nahawakan 'yon. "Naapektuhan ka sa mga sinasabi ni Etta, kasi totoo? Bakit ba binabatay mo lagi sa ibang tao 'yung nararamdaman mo? Bakit ayaw mong magpakatotoo sa nararamdaman mo?"

Nang maramdaman ko ang lamig sa likuran ko'y saka ko lang napagtanto na wala na akong aatrasan, hawak-hawak pa rin ni Poknat ang kamay ko at halos dalawang dangkal na lang ang pagitan naming dalawa. Pakiramdam ko'y literal akong nanliit dahil nakatingala ako sa kanya.

Hindi kami nakapagsalita parehas, saka lang din niya napagtanto kung gaano kami kalapit sa isa't isa. Bumaba 'yung tingin niya saka dahan-dahang mas lumapit sa'kin. Napapikit ako. Hinihintay ang susunod na pangyayari. Isa, dalawa, tatlong segundo. Nagmulat ako nang walang nangyari.

Bigla siyang lumayo. Nang dumilat ako'y nakita ko siyang nakatalikod, napahinga nang malalim. Maging ako'y napahugot din ng hininga dahil parang bigla akong kinapos ng hangin.

"Sorry," dinig kong sabi niya habang nakatalikod pa rin. "Hindi si Etta ang issue rito." Binanggit na naman niya ang taong 'yon. Bigla siyang lumingon. "Sabihin mo lang sa'kin ng direkta, titigil ako." Lumapit na naman siya pero hindi na kasing lapit no'ng kanina.

"Titigil saan?"

Napasabunot siya sa buhok, parang nauubusan ng pasensiya. "Hindi ko alam kung slow ka lang ba talaga o sadyang sinusubok mo ako."

"Alam ni Miggy kung anong ginagawa mo," sabi ko bigla sa kanya.

"Lalaki rin siya kaya malamang alam niya na 'yon 'agad," sagot niya. Napakunot ako dahil hindi man lang siya nabahala.

"Alam mo ba kung anong sinabi niya? Wala siyang pakialam kasi alam niya na..." bigla kong hindi matuloy 'yung sasabihin ko. "Kasi alam niya na...Alam niya..."

"Na wala kang choice?" umismid siya. "Kampante siya kasi alam niyang wala ka nang ibang mapupuntahan. Kaya ko 'to ginagawa para gisingin ka sa katotohanan, na hindi totoong wala ka nang ibang magagawa." Sa sinabi niyang 'yon ay bigla ko na namang naalala ang mga sinabi ni Etta sa'kin kagabi.

"Kaya mo ba 'to ginagawa?" tanong ko bigla. "Kasi gusto mo akong agawin kay Miggy?"

Umiling si Poknat. "Bakit kita aagawin kung alam ko namang hindi ka niya pag-aari." Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong nangiti. "Oha, napangiti kita ro'n."

"Loko-loko," bulong ko. "Hindi mo na kailangang gawin 'to, Poknat." Biglang sumeryoso ulit parehas ang mga itsura namin. "

"Bakit? Ito ang gusto ko—ikaw ang gusto ko."

"Sana kasing dali lang ng lahat katulad ng mga gusto mo," halos pabulong kong sabi nang yumuko ako. "Sana gano'n lang kadali 'yon."

"Ming—" akma siyang lalapit ulit nang itaas ko 'yung kamay ko para pigilan siya.

"Poknat... Hayaan mo muna akong makapag-isip. Please?"

Napahinga ulit siya nang malalim. Walang salitang nilapag niya ulit sa mesa ang dala niya kanina. Saka siya muling humarap sa'kin.