Kayıp Güneş

<7>

İstemsizce gülümsüyordum. Parmaklarım çıplak göğsümdeki, parlak yazılara silinirken eşlik etti. İstemsizce kıkırdadım. Bakışlarım tanımsız duygular ile aynadaki suretimdeydi.

"Hadi ama... Biz erkeğiz dostum, benden etkilenmen imkansız. İşte asıl imkansız bu"

Derin bir nefes aldım ve başımı onaylamazca sallarken bornozuma sarındım.

'Geceleri bir melek kadar güzel olmayı bırak! Yoksa ansızın o aralık dudaklarına kendimi bastıracağım. Ve ben tutunduğum birşeyi asla bırakmam...'

Bu yazıları sadece ben görüyordum ve gördüğüm anda silinmeye başlıyordu. Sanırım bir büyücü ile uğraşıyordum. Onunla tam manası ile ne yapsam şaşkındım. Bu varlık bana beni sevdiğini söylüyordu ve bana kendini göstermiyordu, bu yüzden ona inanmakta zorlanıyordum.  En önemlisi ise onun ne olduğunu bile bilmiyordum ve benden etkilenmesi imkansız geliyordu. Ayrıca bulunduğum durum resmen romantik komedi filminden bir kesitti.

   Ben Dipper'ım. Zayıf ve genelde sessiz, parlak kız kardeşine uyum sağlamakta zorlanan, herkesten anormal olandım.

Elime saç havlumu alıp uzun kahve saçlarımı kurulamaya başladım. Ardından köşeye koyduğum giysileri üzerime geçirmeye başladım.

"Dipper! Hadi ama duşla mı savaşıyorsun?! Ağaç oldum burada!"

Taş çatlasa on beş dakikadır duştaydım.

"Tamam Mabel! Çıkıyorum, bekle"

Aceleci kardeşime gözlerimi  devirip pantolonumu giydim. Dar jean'ın üzerine mavi tişörtümü geçirip elimdeki havluları askılığa astım.  İşim bittiğinde kapıya yönelip zaman kaybetmeden açtım.

Beni itekleyerek giren Mabel ile gözlerimi kısarak kapanan kapıya baktım.

"Bu kadar acele edecek neyin var anlamıyorum. Alt tarafı sevgilinle buluşacaksın. Hah ve sevgilinin kim olduğunu söylemeye bile gerek  duymuyorum. Kötü koksanda seni  sever o çocuk adam"

"Sevgilim hakkında düzgün konuş seni dünya umutsuz saplar başkanı!"

Kaşlarım  çatılırken somurtarak konuştum.

"Ben mi! İnan bana Gideonla çıkacağıma cüclerin gelini olurum daha iyi."

"Defol Dipper!"

Gözlerimi  devirdim ve banyonun önünden ayrıldım.

Evet Mabel Gideon ile sevgiliydi. Gideon biz kasabadan ayrıldığımızdan birkaç ay sonra buraya gelmişti. Ve herşey neredeyse ışık hızında gerçekleşmişti. İki yıllık bir ilişkileri vardı. Bugünde ortak dersleri olduğu  için kız kardeşim o her bilindik çarşamba seremonisini gerçekleştiriyordu.Özenle hazırlanıyor ve ilk günkü heyecanı ile okula gidiyordu.

Şey, açıkcası kardeşim ve Gideon oldukça garip bir çiftti. Bazen yaptıkları saçmalıklar için ben onlar yerine utanıyordum.

Kardeşimi ondan kıskanmıyordum, çünkü çocuk benden iyi ilgileniyordu onunla. Mabel'ın Gideon yüzünden asla üzüldüğünü görmemiştim. Ve bu iyiydi. Her ne kadar kızacak veya eleştirecek birşey bulamasamda Gideon'a haksızlık edemezdim. Mabel'ı mutlu edebilmek için onun çevresinde pır dönüyordu.

Odaya geldiğimde yatağımı düzenleyip masama ilerledim. Parfümümü alıp boynumun yanlarına birer fıs sıktım. Ardından odadan çıkıp mutfağa ilerledim.

"Günaydın"

Kıkırdayarak ellerindeki omleti pişirmeye çalışan annem ve babamın dikkatleri beni bulurken gülümsedim.