Fairy Dust

Κεφαλαιο 31

<<Με ότι και όποιον βρουν...>>πρόσθεσε η κυρία Φαραγκοντα. <<Αυτά τα βράδια οι σειρήνες ήταν πολυ επικίνδυνες. Γι αυτο και κρυβόντουσαν. >>

<<Άρα οι θρύλοι που υπάρχουν γι αυτές στην Γη...είναι αληθινοί;>> ρώτησα σοκαρισμένη

<<Δυστυχώς είναι αλήθεια.>> απάντησε θλιμμένα <<Όπως σου είχα πει με το πέρασμα των χρόνων και την εξαφάνιση των γήινων νεράιδων, εξαιτίας των μάγων του μαύρου κύκλου, οι άνθρωποι σταμάτησαν να πιστεύουν στην μαγεία και άρχισαν να φοβούνται οτιδήποτε υπερφυσικό υπήρχε. Μια μέρα, κάποιες μικρές σειρήνες έπαιζαν στα ρηχά ενός κολπίσκου του Ινδικού ωκεανού και έγιναν αντιληπτές από τους χωρικούς. Αυτοί οπλιστήκαν και όταν πλησίασαν αρκετά τις σκότωσαν όλες, δένοντας τα πτώματα τους σε στύλους έξω από το λιμάνι τους για να τρομάξουν τους πειρατές αλλά και τις υπόλοιπες του είδους τους. Αυτο το φαινόμενο δεν πέρασε απαρατήρητο από τις σειρήνες και για κακή τους τύχη, εκείνο το βράδυ είχε πανσέληνο. Δεκάδες σειρήνες βγήκαν στα ρηχά και άρχισαν να τραγουδάνε έναν σκοπό που προσέλκυε τους άνδρες μέσα στο νερό ενώ σκότωνε τις γυναίκες τρυπώντας τους τα τύμπανα. Όταν οι άνδρες ήταν πια αρκετά κοντά τους, τους κατασπάραξαν παίρνοντας έτσι εκδίκηση για τα μικρά τους. Από όλο το χωριό μόνο 2 άτομα επέζησαν και μετέφεραν τα νέα στις κοντινές πολιτείες. Κανένας δεν τους πίστεψε στην αρχή. Ωστόσο οι εξαφανισμένοι ναυτικοί μια φορά τον μήνα, τους άλλαξαν την γνώμη. Οι σειρήνες, μετά από εκείνη την βραδιά επιστρέφουν στην γη σε κάθε πανσέληνο για να τραφούν, τραγουδώντας στους ανυποψίαστους ναυτες, προσελκύοντας τους με την αιθέρια ομορφιά τους και την μαγική φωνή τους. Επέστρεφαν δηλαδή...πριν τον Βαλτορ.>> και μου έδειξε τις εικόνες από τις σελίδες των βιβλίων.