Fairy Dust

Κεφαλαιο 45

*Νοκ Νοκ*

<<Τώρααα>>ακούστηκε μια γυναικεία φωνή πίσω από την πόρτα, η οποία σε μερικά δευτερόλεπτα είχε ανοίξει.

<<ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΟΥ ΑΓΆΠΗ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΕΣ>>φώναξε η μητέρα μου ενθουσιασμένη

<<ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ;!>>ακούστηκε ο πατέρας μου μέσα από το σπίτι και έτρεξε, καλώντας και την αδερφή μου, προς το μέρος μου. Και οι 4 τώρα καθόμασταν αγκαλιασμένοι στο κατώφλι του σπιτιού μου.

<<Δεν πάμε μέσα να τα πούμε γιατί θα αρχίσει να βρέχει απο ώρα σε ώρα;>>πρότεινα και συμφώνησαν

Όπως ήταν λογικό και αναμενόμενο με το που κάτσαμε στο καναπέ με κατέκλεισαν με ερωτήσεις: ''γιατί γύρισες τόσο νωρίς;'' ''έγινε κάτι στη σχολή;'' ''πόσο θα κάτσεις;'' ''γιατί δεν κουβαλάς τίποτα μαζί σου; Ήρθε μόνο για επίσκεψη;'' Καθώς με ρωτούσαν όλα αυτά συνειδητοποίησα το λάθος που έκανα και γύρισα. Δεν μπορώ να τους πω τι έγινε. Δεν θα έχω τα μούτρα να τους αντικρύσω μετά...Ελευθέρωσα τον δολοφόνο του έθνους τους, αυτόν που κατέστρεψε τισ ζωές τους. Εξαιτίας μου έγιναν φυγάδες... Δάκρυα άρχισαν να αναβλύζουν από τα μάτια μου, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από την οικογένεια μου.

<<Με συγχωρείτε αλλά πρέπει να πάω στο δωμάτιο μου να τακτοποιηθώ και να ξαπλώσω. Το ταξίδι με εξάντλησε>> είπα και σηκώθηκα βιαστικά δίχως να τους αφήσω περιθώριο να με ρωτήσουν τι συμβαίνει.

Ναι Αφροδίτη καποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσεις να τρέχεις από τα προβλήματα σου...

Ανέβηκα τις σκάλες, έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου και ξάπλωσα άγαρμπα στο κρεβάτι. Ο ύπνος δεν άργησε να με βρεί...

Πίσω στο Αλφέα

<<Ωραία τα κατάφερες Μπλουμ...Τι σου έφταιξε η κοπέλα;>>τη μάλωσε η Λέιλα

<<Συγγνώμη ρε κορίτσια μου ξέφυγε αλλά δεν έχω και ένα δίκαιο; Αυτή τον ελευθέρωσε!>>

<<Ναι εν άγνοια της!>>φώναξε εκνευρισμένη η Φλόρα και όλες έμειναν άναυδες. Δεν τους είχε συνηθίσει σε τέτοια συμπεριφορά <<Η Αφροδίτη ήρθε γνωρίζοντας σχεδόν τίποτα για τις δυνάμεις και την καταγωγή της και προσπαθεί να κάνει το καλύτερο που μπορεί! Αν δεν με γελά η μνήμη μου, εσύ ήρθες στο σχολείο μας έχοντας την ίδια τύχη με εκείνη απλά εσύ αντίθετα όλο ζημιές και μπελάδες έφερνες στην ακαδημία και στην Στέλλα! Οπότε κράτα κλειστό το στόμα σου μέχρι να βρεις την Αφροδίτη και να της ζητήσεις συγγνώμη!>> Με το που τελείωσε, κάθισε σταβροπόδι στο κρεβάτι και έδιωξε με ντελικάτες κινήσεις κάτι τούφες μαλλιών που μπήκαν μπροστά από τα μάτια της.

<<Εμ...αρχικά ουάου>>είπε η Μιούσα μετά από αρκετή ώρα σιωπής <<Κατά δεύτερον, τι εννοείς να την βρει; Δεν μπορεί να πήγε και κάπου μακριά. Σε λίγο πλησιάζει η απαγόρευση κυκλοφορίας.>>

<<Δεν ξέρω αλλά εγώ την είδα τελευταία φορά να βγαίνει από τις πύλες του Αλφέα>>απάντησε

<<Ε τότε πάμε να την βρούμε>>σχολίασε η Στέλλα <<Σκέφτομαι κάποια μέρη που είναι πολύ πιθανό να πήγε...Μιούσα και Λέιλα πάτε στο Χογκουαρτς, Φλόρα στην Λίμνη Ροκαλούτσε, Μπλουμ μαζί μου στο Κόκκινο σιντριβάνι και Τέκνα μείνε εδώ σε περίπτωση που γυρίσει, ψάξε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ρώτα όσους ξες άμα την είδαν. Και γρήγορα κορίτσια. Έχουμε το πολύ μια ώρα>>

Όλες σηκώθηκαν ταχύτατα και ξεχύθηκαν στους διαδρόμους

Πίσω στην Θεσσαλονίκη

<<Τι μπορεί να έχει το παιδί;>>αναρωτήθηκε ο Νηρέας

<<Δεν ξέρω>>απάντησε η Κάρολαιν <<το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται να το πει σε μάς>> Τοτε το βλέμμα και των 2 πήγε στην μικρή τους κόρη <<Αλλά σε κάποιον άλλον είναι πιο πιθανό...>>συμπλήρωσε και τότε η Ηλέκτρα κατάλαβε τι της ζητούσαν και κατευθύνθηκε προς τις σκάλες λέγοντας <<Το 'πιασα το υπονοούμενο>>

Ωστόσο γύρισε πολύ γρήγορα και αντίκρυσε τα απορρημένα πρόσωπα των γονιών της

<<Κοιμάται>>απάντησε

<<Τότε μόνο μια λύση υπάρχει...>> είπε η μητέρα της, πήρε το κινητό της και κάλεσε το μόνο πρόσωπο που σκεφτόταν πωσ ίσως και να ήξερε τι συνέβη