Fairy Dust

Κεφαλαιο 1

<Τι λες γι αυτό;>>

<<Ιωάννα που πήγε το γούστο σου;Προφανώς και όχι! Σε κάνει να μοιάζεις με μπονμπονιερα>> είπε αηδιασμένη η μυρτω βλέποντας το ροζ γεμάτο τούλι φόρεμα που κρατούσε η Ιωάννα.

<<Αφροδίτη τι λες εσυ;>>
Η Ιωάννα στράφηκε σε μενα γεμάτη ελπίδα για συμπαράσταση όταν με είδε να κοιτάω το πάτωμα με μισόκλειστα μάτια κάνοντας μαλάξεις στο κεφάλι μου με το ένα χέρι.

<<Γη καλεί Αφροδίτη λαμβάνεις;>> επανέλαβε κουνώντας το ελεύθερο χέρι της μπροστά από το πρόσωπο μου  τραβώντας έτσι την προσοχή μου

<<Εεε;;; Ναι τι;;>>

<<Λέω, σου αρέσει αυτό το φόρεμα;>>

<<Εμ ναι δεν ξέρω Καλό φαίνεται νομίζω;>> είπα ρίχνοντας του μόνο μια ματιά

<<Νταξει το έχουμε χάσει τελείως εδώ πέρα>> είπε απογοητευμένη η Μυρτω και έφυγε λίγο παρά πέρα να δει ένα μαύρο εντυπωσιακό στενό κοντό φόρεμα με παγιετες.

<<Είσαι καλα; Γιατί σε βλέπω κάπως>> με ρώτησε

<<Απλά έχω πονοκέφαλο δεν είναι κάτι θα μου περάσει>>

<<Παλι ρε συ; Να το κοιτάξεις αυτό έχεις πολύ συχνά>>

Και που να ξέρες...σκέφτηκα. Χρονια τώρα αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα και με το πέρασμα του χρόνου γίνεται όλο και πιο έντονο. Και δεν είναι ο κλασικός πονοκέφαλος που νιώθεις μια πίεση ή σφυριά να σε χτυπάνε στους κροτάφους αλλά είναι λες και επικρατεί μια βαβούρα στο κεφάλι μου και ένα κάψιμο στα μάτια. Όσα παυσίπονα και να πάρω το πρόβλημα δεν λύνεται.

<<Άντε ρε Αφροδίτη ακόμα εκεί είσαι; Φεύγουμε>>Άκουσα να με φωνάζει η Ιωάννα από το ταμείο.

<<Έρχομαιιιι>>
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

<<Κορίτσια είναι ανάγκη να έρθω; Ξέρετε ότι δεν τα πάω πολυ καλα με τον κόσμο>> ρώτησα την Αθηνά, την Ιωάννα και την Μυρτω

<<Δεν ακούω λέξη. Θα πάμε εκεί και θα περάσουμε καλά. Είναι το πάρτι της αποφοίτησης μας. Το τελευταίο μας πάρτι ως μαθήτριες. Δεν το χάνουμε με τίποτα>>δήλωσε κατηγορηματικά η Μυρτω

Το σχολείο μας κάθε χρόνο μετά την εκδήλωση της αποφοίτησης οργανώνει και ένα πάρτι για τους τελειόφοιτους στο προαύλιο με φωτορυθμικά, DJ και απ'ολα. Μπορεί να ακούγεται λίγο κουλό αλλά στην πραγματικότητα όλοι περνάνε πολυ καλα. Αποφορτίζει συναισθηματικά τους μαθητές μετά από την εκδήλωση όταν αποχαιρετάνε τους καθηγητές τους και παίρνουν τα απολυτήρια τους.

Ίσως τελικά να μην είναι κακή ιδέα να πάω. Πάντα με την μουσική οι πονοκέφαλοι μου φεύγουν.

<<Άντε κορίτσια έχουμε αργήσει πολύ>> φώναξε η Αθηνά, την οποία είχα καλέσει ξέροντας πως δεν είναι party animal σαν τις άλλες και θα έχω κάποιον για συμπαράσταση.

<<Τώρα βάζουμε τις τελευταίες πινελιές>> φώναξε από το μπάνιο η Ιωάννα. <<Πως σας φαίνομαι;>>

Ήταν εκθαμβωτική. Το σμαραγδί σατέν φόρεμα που έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο με τις λεπτές τιράντες εφάρμοζε υπέροχα επάνω της και ταίριαζε πολύ με τα καστανόξανθα μαλλιά και τα πράσινα μάτια της. Φυσικά είχε συνδυάσει το outfit με χρυσά πέδιλα, κοσμήματα και τσάντα.

<<Αγάπη θα κάνουμε θραύση σήμερα>> είπε η Μυρτω κάνοντας μια σβούρα γύρω από τον εαυτό της. Αυτή προτίμησε να βάλει ένα κόκκινο πολυ κοντό φόρεμα με τιράντες για να το συνδυάσει με τα Μπορντό μαλλιά της και τα κάστανα μάτια με τις πλούσιες και μακριές βλεφαρίδες της .
<<Όλες θα κάνουμε θραύση>>συμπλήρωσε και μας χαμογέλασε

Η Αθηνά φορούσε ένα μαύρο ζιβάγκο αλλά αμάνικο φόρεμα που έφτανε μέχρι την γάμπα και είχα σκίσιμο στην αριστερή πλευρά που έφτανε μέχρι το μπούτι της. Τα κοντά κάστανα σγουρά μαλλιά της τα είχε ανεβάσει πάνω σε μια αυστηρή κοτσίδα, κρεμαστά σκουλαρίκια στόλιζαν τα αυτιά της και είχε κάνει ένα απαλό βάψιμο με μια γενναία στρώση eyeliner που τόνιζε τα μελι της μάτια.

Από την άλλη, εγώ επέλεξα να φορέσω ένα στραπλες μωβ αέρινο μίνι φόρεμα φτιαγμένο από μετάξι, που έκανε πολυ ωραία αντίθεση με το μελαμψό μου δέρμα, ροζ-χρυσά κοσμήματα και πέδιλα. Τα μακριά καστανά σγουρά μαλλιά μου, ύστερα από ώρες προσπάθειας κατάφεραν να ισιώσουν και να κάνουν πιο «επίσημη» την όλη εμφάνιση.

<<Πάμε να ζήσουμε την καλύτερη σχολική μας νύχτα!!!>> φώναξε η Ιωάννα καθώς έτρεχε έξω από το σπίτι μέσα στον ενθουσιασμό και οι υπόλοιπες ακολουθήσαμε γελώντας

Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να προβλέψει τι θα συνέβεναι...