Κεφαλαιο 4

149 52 28
                                    

Μετά από χίλια ζόρια κατάφερα να ανοίξω τα Μάτια μου για να δω τι ενοχλούσε τον γλυκό μου ύπνο όταν συνειδητοποίησα ότι μια ακτίνα ηλίου με τύφλωνε. Κοίταξα γύρω μου παρατήρησα πως οι υπόλοιπες ακόμα κοιμούνται. Η Μυρτω είναι δίπλα μου στο διπλό κρεβάτι με το χέρι της ακόμα μέσα στο σακουλάκι με τα ζελεδακια και η Ιωάννα με την Αθηνά είναι στο πάτωμα κουλουριασμένες με τα σεντόνια τους. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο να πλύνω το πρόσωπο μου. Τι νύχτα και αυτή... γυρίσαμε ξημερώματα σε αισχρή κατάσταση από το ποτό. Ευτυχώς καμιά μας δεν έκανε εμετό γιατί πραγματικά εκείνη την στιγμή δεν ξερω Πως θα το διαχειριζόμασταν. Κοίταξα το είδωλο μ στον καθρέφτη ενώ το νερό έτρεχε.<<Πω χρειάζομαι οπωσδήποτε ένα λούσιμο>> σκέφτηκα. Θα περιμένω να σηκωθούν και τα κορίτσια μην τις ξυπνήσω. Ξαφνικά τα μάτια μου άρχισαν να καίνε, έλαμψαν και έγιναν γαλάζια και το νερό της βρύσης βρέθηκε στο κεφάλι μ. Από την τρομάρα μου έβγαλα μια κραυγή και έπεσα πίσω και το νερό που βρισκόταν στον αέρα πλέον βρισκόταν παντού στο πάτωμα και η βρύση συνέχισε να τρέχει κανονικά. Σηκώθηκα γρήγορα και ξανακοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Το φωτεινό γαλάζιο άρχισε να ξεθωριάζει και το χρωμα των ματιών μου επανηλθε. Τι ήταν αυτό; Τι συνεβη μόλις τώρα; Εγώ το έκανα αυτό; Ερωτήσεις και τρόμος κατέκλυζαν το μυαλό μου. Η καρδιά μου κόντεψε να βγει από το στήθος μου.

<<Τι στο καλο συνεβη εδω πέρα;>>

Πετάχτηκα πάνω. Γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα μια αγουροξυπνημένη αθηνα να κοιτάει παραξενεμενη μια τον χώρο και μια εμένα.

<<Αμ τίποτα όλα καλα απλά γλίστρησα. Ξερεις τώρα ποσο αδέξια είμαι>> απάντησα προσπαθώντας να το παίξω άνετη και ψύχραιμη

<<Αχ ρε κοπέλα μου... είσαι καλα τουλάχιστον; Χτυπησες πολυ;>>

<<Όχι όχι όλα καλά. Μου δίνεις 5 λεπτάκια λίγο να καθαρίσω;>>

<<Ναι φυσικά πάρε τον χρόνο σου>> είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

Εκείνη την στιγμή άφησα την ανάσα που συνειδητοποίησα πως τόση ώρα κρατούσα. Ξανακοιτάχθηκα στον καθρέφτη έντρομη. Τι στον καλό συμβαίνει αναρωτήθηκα. Μήπως είμαι ακόμα μεθυσμένη και τα φαντάζομαι όλα αυτά; Έπιασα τα μαλλιά μου που ήταν νωπά και κοίταξα το πάτωμα το οποίο είχε καταλήξει λίμνη. Όχι δεν είμαι μεθυσμένη. Έσκυψα και άρχισα να μαζεύω τα νερά με το σφουγγάρι. Κάποια λογική εξήγηση θα πρέπει να υπάρχει. Βέβαια η λογική έχει εγκαταλείψει  το σενάριο εδώ και αρκετή ώρα ...

Fairy Dust Where stories live. Discover now