Fairy Dust

Κεφαλαιο 28

Τα είχα χαμένα

<<Μπορείτε σας παρακαλώ να μου εξηγήσετε το συμβαίνει;>> ρώτησα μπερδεμένη

<<Ακούσαμε έναν θόρυβο που μας ξύπνησε όλες μας. Σηκωθήκαμε και είδαμε την Στέλλα να έχει κάνει άνω κάτω τον χώρο ψάχνοντας το δαχτυλίδι της>> απάντησε η Φλορα και ταυτόχρονα χάιδευε την πλάτη της Στέλλας

<<Και γιατί τόσος πανικός για ένα δαχτυλίδι στις 5 τα χαράματα; Μην μου πεις πως θα ξεκινήσεις από τώρα να ετοιμάζεσαι για το σχολείο;>> ρώτησα και την είδα να σηκώνεται νευριασμένη προς το μέρος μου κουνώντας μου το δάχτυλο.

<<Δεν είναι ένα απλό δαχτυλίδι!>> είπε <<Είναι μέρος του βασιλικού στέμματος του Σολάρια! Και κάποιος το έκλεψε!>>

<<Πως είσαι τόσο σίγουρη;>>

<<Γιατί ποτέ δεν το βγάζω από πάνω μου>> απάντησε και με κοίταξε καχύποπτα στα μάτια <<Που ήσουν εσύ όταν όλα αυτά έγιναν; Τι έκανες τέτοια ώρα ξύπνια;>>

<<Πήγα για μπάνιο στη λίμνη>>

<<Στις 5 τα ξημερώματα;>> ρώτησε πάλι

Άρχισα να εκνευρίζομαι. Τα μάτια μου άρχισαν να καίνε, παίρνοντας πάλι την μωβ μορφή τους, και ένιωθα τον θυμό της Στέλλας. ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΟΎΣΕ ΌΤΙ ΕΓΏ ΤΗΣ ΈΚΛΕΨΑ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΊΔΙ!!!

<<Ναι ήθελα και πήγα, λογαριασμό θα σου δώσω; Αν είναι, ρώτα με αυτό που θες να μάθεις και σταμάτα την ανάκριση>> της είπα θυμωμένα. Όλες φάνηκαν να ξαφνιάζονται με την αλλαγή των ματιών μου, αλλά η φωνή της Στέλλας δεν τους άφησε περιθώριο να μιλήσουν:

<<Εσύ το έκλεψες;>> ρώτησε

<<Όχι Στέλλα. Σκέψου του: έμαθα πολύ πρόσφατα για τις δυνάμεις μου και αυτόν τον κόσμο, πρακτικά δεν ξέρω τίποτα ακόμα. Πως ακριβώς να γνώριζα την ύπαρξη ενός πολύτιμου δαχτυλιδιού. Και να το έκλεβα δηλαδή...τι να το έκανα;>> είπα πιο ήρεμα και αυτή κατέβασε το κεφάλι της. Φάνηκε να το σκέφτεται λίγο και τελικά είπε:

<<Έχεις δίκαιο...συγγνώμη που σε κατηγόρησα.>> και με αγκάλιασε <<απλά το δαχτυλίδι αυτό είναι μαγικό και ανήκει στην οικογένεια μου για γεννιές κα εγώ το έχασα.>> είπε και άρχισε να κλαίει

<<Μαγικό ως προς τί;>> ρώτησα περίεργη

<<Μας τηλεμεταφέρει>> απάντησε η Μιούσα καθώς τα αναφιλητά της Στέλλας δεν της επέτρεπαν να μιλήσει