Fairy Dust

Κεφαλαιο 21

Μας έλουσε κρύος ιδρώτας.

Είδαμε τους σπεσιαλίστες να ανοίγουν τα μπαούλα, να βγάζουν τα πλέον ροζ αυγά από μέσα και να τα μοιράζουν στις νεράιδες. Ο Στέφαν με πλησίασε και μου έδωσε ένα λέγοντας μου να το γυρίσω απαλά και εκείνη την στιγμή το πάνω μέρος εξαφανίστηκε και λαμπερές ροζ πεταλούδες ξεχύθηκαν γύρω μου. Και δεν συνέβεναι μόνο σε μένα αυτό. Όλες οι νεράιδες τσίριζαν ενθουσιασμένες, αγκαλιάζοντας και ευχαριστώντας τους σπεσιαλίστες για το δώρο τους. Κοιτούσα χαμογελώντας την οροφή που πλέον δεν φαινόταν από το σμήνος των πεταλουδών όταν τα μάτια μου άρχισαν να καίνε πάλι και γύρισα προς το μέρος του αγοριού που ήξερα πως μου προκαλούσε αυτή την αντίδραση. Τον έπιασα να με κοιτάει και όταν είδε πως τον κοιτούσα και γω με τα μάτια μου να λάμπουν, το βλέμμα του έμεινε εκεί. Ένα χέρι με έβγαλε από την γαλήνη μου και έστρεψε την προσοχή μου προς την Στέλλα η οποία με έσυρε για να βγούμε ομαδική φωτογραφία με τα κορίτσια και τους σπεσιαλίστες. Πριν πάω, γύρισα να κοιτάξω ξανά τον Άρη αλλά είχε εξαφανιστεί, οπότε ακολούθησα την Στέλλα.

Η ώρα πέρασε, κόντευε σχεδόν μεσάνυχτα, και οι καλεσμένοι μας αποφάσισαν πως ήταν ώρα να φύγουν.

<<Χάρηκα πολύ που σε γνώρισα Αφροδίτη. Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα>> μου είπε ο Στέφαν και με χαιρέτησε

<< Ουυυυυυυ>> με πείραξε η Φλόρα <<Τί είναι αυτό που πλανάται στον αέρα;>>

<<Νομίζω λέγεται έρωτας>> απάντησε η Μπλουμ γαργαλώντας με

<<Χα Χα Χα...όχι ρε κορίτσια καμία σχέση>> τους είπα γελώντας ενώ προσπαθούσα να ξεφύγω από τα χέρια της Μπλουμ. Εκείνη την στιγμή πέρασαν οι μάγοι από δίπλα μας και είδα την παρέα του Άρη. Ο Χοακιν με χαιρέτησε και τον χαιρέτησα και γω ενώ ο Άρης ούτε που με κοίταξε. Για κάποιον λόγο δεν ήθελα να φύγουν έτσι, οπότε τον φώναξα καθώς η υπόλοιπη τάξη του περνούσε μέσα από την πύλη για το σχολείο τους. <<ΑΡΗ!>> τον πλησίασα και αυτός γύρισε να με κοιτάξει
<< Τι;>> με ρώτησε
<<Δεν σε ευχαρίστησα που με έσωσες πριν στο μπαλκόνι>>
<<Δεν ήταν κάτι, μην το σκέφτεσαι καν>> απάντησε και πήγε να φύγει αλλά το μετάνιωσε και μου είπε
<<Α και κάτι ακόμα>> με πλησίασε λίγο περισσότερο << μείνε μακρια από το μυαλό μου και τις σκέψεις μου>>
<<Τι πράγμα;>> τον ρώτησα
<<Αυτο που άκουσες. Άμα ξαναδώ τα μάτια σου να γίνονται μωβ και να κοιτάς προς το μέρος σου θα έχεις πολυ μεγάλους μπελάδες>> είπε απειλητικά και με πλησίασε κι αλλο φτάνοντας σε σημείο αναπνοής από το πρόσωπο μου. Με μια κίνηση βάζω το χέρι μου στο στήθος του και τον σπρώχνω απαλά πισω λέγοντας του ειρωνικά:
<<Κανένα θέμα. Ούτως ή άλλως δεν έχει εκεί μέσα και τίποτα ενδιαφέρον>>του γύρισα την πλάτη και έφυγα. Δεν με ακολούθησε, ούτε είπε κάτι. Δεν ήθελα να του πω ότι δεν μπορώ να διαβάσω το μυαλό του. Δεν ήθελα να έχει τέτοιο πλεονέκτημα εναντίον μου.

Πλησίασα τα κορίτσια και είδα την Λειλα να κρατάει ένα μπουκέτο λουλούδια.

<<Που τα βρήκες αυτά; >> την ρώτησα

<<Ο Ναμπου της τα έδωσε>> είπε η Στέλλα κουνώντας συνωμοτικά τα φρύδια της και πλησιάζοντας την Λειλα η οποία φαινόταν εκνευρισμένη

<<Ποιος είναι αυτός;>> ρώτησα
<<Ένας μάγος>> απάντησε εκείνη<< τα δέχθηκα δίχως να κάνω σκηνή για να δείξω σεβασμό στην προσπάθεια που κάνει η κυρία Φαραγκοντα αλλά ο τυπάς μου τα είχε πρήξει όλο το βράδυ. Δεν με είχε αφήσει σε ησυχία. Όλο ζητούσε να χορεύψουμε ή να μιλήσουμε ή να πάμε μια βόλτα>> απαριθμούσε όλα όσα της ζήτησε κατά την διάρκεια της εκδήλωσης. Ένιωθα πως όσο ενοχλημένη και αν έδειχνε, στην πραγματικότητα ήταν πολυ χαρούμενη.

<<Και τώρα>> συνέχισε << με είδε και μου έκανε ένα μαγικό κόλπο, εμφανίζοντας μου μια ανθοδέσμη και με χαιρέτησε ελπίζοντας να με ξαναδεί σύντομα>>

<<Και που είναι το κακο σε αυτο; Φαίνεται πολυ γλυκός>> απάντησα

<<Είναι ενάντια στου κανόνες>> είπε η Τέκνα

<<Ποιους κανόνες;>>

Όλες γύρισαν και με κοίταξαν παράξενα μέχρι που η Μπλουμ αποφάσισε να μιλήσει:
<<Απαγορεύεται ρητά από τον νόμο μια νεράιδα και ένας μάγος να συνάψουν ερωτικες σχέσεις>>

Και εκείνη την στιγμή για κάποιον λόγο ένιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου