Harder to breathe

11. Candles and lightnings

"Kuya! Hindi naman ako makatulog! Namamahay ako!"

I opened my eyes when I heard Casiel's voice. Dalawang araw pa lang ang nakakalipas mula nang makapablik siya at maingay nang muli nsa bahay namin. Mom is always happy now. Palagi siyang nagluluto. Si Papa naman ay halos hindi na umaalis ng bahay. Miss na miss naman kasi niya si Casi. Masaya ako kapag nakikita ko silang magkakasama. Casiel is the light of the house - hindi maitatanggi iyon.

Naramdaman kong lumundo ang kama at ang sumunod doon ay ang pagyugyog niya sa balikat ko.

"Kuya!"

"Ano ba?!" Bumangon ako. I saw her pouting her lips at me. Huminga siya nang napakalalim.

"Kuya, gusto kong bumalik sa Pangasinan. Nami-miss ko sila." Malungkot ang boses niya. Tiningnan ko lang ang kapatid ko. Maya-maya ay nakita kong lumuluha na siya. She was biting her lip. Ganoon siya kapag umiiyak. Napapailing na kinabig kom si Casiel. I kissed the top of her head. Mula noong mga bata kami, ako palagi ang takbuhan niya. Gab bullied her when we were kids. Isa iyon sa mga bagay na naging dahilan ng hindi namin pagkakasundo. Noong nagpasya akong magpari, Casiel cried. She even joke about praying to God para daw mabawi ang calling na sinasabi ko noon.

And I think that calling was taken away from me because I met Danelle.

"What will you do in Pangasinan? Kinuha ka na namin doon, bunso. Ano pang gusto mo?" I asked her. Casiel looked at me.

"I miss everyone..." She simple said. "And I think I owe him an explanation."

"You don't owe anyone and explanation, Casiel. You are your own person. Wala silang karapatan manghingi sa'yo ng kahit na ano."

"But I lied to them..."

"To protect yourself." Wika ko pa. "Baby, I know where this is going." Wika ko pa. "If this is about that man - please, forget him. He's not the one for you - no one else will ever come close to how great the men in this family, he's just a commoner..."

Nakita kong nanlalaki ang mga mata ni Casiel habang nakatingin sa akin. I just smiled. I knew it. She's in love with that man - maybe love is a strong word but I'm guessing that she feels something for that man.Hindi ko papayagan iyon. Hindi pa pwede. The man looks like she's gonna hurt my sister and if that happens, I'm gonna wreck all his bones until he crawls back to hell.

Hindi naman na kumibo si Casiel. Alam kong mali ang sinabi ko. Papa made sure that we will never look down to common people just because we're rich. Galing din si Papa sa hirap - he grew up in an orphanage. Naaalala ko ang sinabi ni Ninang Honey noon, si Papa ang pinakamabait noon sa ampunan. I didn't have any idea how hard my father's life used to be - but he planted good attitude om us kaya lang pagdating kay Casiel, wala akong magagawa. I want bad things to happen to that guy. Hindi niya pwedeng makuha nang basta-basta ang kapatid ko.

When I looked at Casiel, I saw that her eyes were already closed. Inayos ko siya at kinumutan. I tuck her beside me. Hinagkan ko pa ang noo niya pagkatapos ay lumabas naman ako ng silid. I felt thirsty. Hindi na rin naman ako makakatulog.

Iniisip ko si Danelle.

Pakiramdam ko ay tulad na naman ito noong mga panahong kakikilala ko lang sa kanya. Hindi ako makatulog, hindi ako makapag-isip masyado. Ang gusto ko lang ay makita siya. Parang ngayon, gusto ko lang siyang makita. Dalawang araw ko na siyang hindi punpuntahan. Titiis ko. Tinitingnan ko. I'm testing myself if I can survive a day without even seeing her or even thinking about her. Noong unang araw ay hindi ako mapakali, pero kanina, nakipaglaro ako ng just dance kay Casiel. Hindi ako umalis ng bahay. Pinatay ko ang phone ko. I have to survive this dahil kapag hindi ang ibig sabihin lang noon ay ako ang natalo sa larong ako naman ang nagsimula.