Harder to breathe

8. I'll pay him

"Pagpasensyahan mo na si Mama, masyado kasing excited iyon pagdating sa mga babae sa buhay ni Javier."

Nginitian ako ng hipag ni Javier na si Mara. She's very friendly and she's very pretty too. Maikli ang buhok niyang itim na itim tapos napakapula ng kanyang labi. Sa tingin koi yon ang natural na kulay ng mga labi niya I remember Snow White's lips as I look at her. Nakakahiya nga ang nangyari sa gabing ito. Pumunta ako dito para kausapin si Javier but then her mom caught us making out - hindi pa full blown making out iyon pero nahuli kami sa kama at nakakahiya iyon. Baka kung anong isipin nila sa akin. Hindi naman ako easy but I really didn't know what happen to me when Javier kissed me.

"Bakit, Mara? Wala pa ba siyang girlfriend?"

"Girlfriend wala, pero flings meron. Naalala ko ang mga kwento ng asawa ko sa kapatid niya. Ang mahirap kasi kay Javier, tahimik siya - nasa loo bang kulo. He seems very -kind and he is very kind but to his women, God knows what he can do." Humarap sa akin si Mara. May ngiti sa mga labi. "Alam mo, ang sasabihin lang naman nila sa'yo ay ganito: I'm a Consunji - iyong mga salitaang ganoon, kahit ayaw ko, mahuhulog ka. It worked on me and I guess it worked on all the women they too before they settle down." Tiningnan niya ako nang mariin. "Sinabi na ba ni Javie iyon sa'yo?" Umiling ako. "Then wait for it, wait for it and savor the feeling you'll get after hearing it." Kinindatan nita ako. Hindi ko siya maintidihan. Kinuha niya ang anak niya at niyaya na ako sa dining table. Pagdating ko doon ay naroon na si Javier katabi ng Mama niya.

Namula ang mukha ko nang mapatingin ako sa labi niya. Those lips must have some magic. Nakakawala sa sarili. Maybe that was the reason why I lost myself in him that night when I met him.

It was his lips. I knew that it was the reason why I let myself go.

"Danele, dito ka maupo sa tabi ng asawa mo." Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ng Mama ni Javier. Bakit ba ina-assume nila na kami ni Javier. Ni hindi kami sweet sa isa't isa. Napilitan akong maupo roon. Hindi naman nagtagal ay may dumating na dalawang lalaking naka - suit and tie. I knew that the other man is Javier's brother at siyempre si Mr. Consunji - may dala siyang isang bouquet ng yellow roses para kay Mama Aura. Binawalan ko ang sarili kong tawagan siyang Mama perom hindi ko naman mapigilan.

"Mahal ko, na-miss mo ba ako?" Tanong pa ni Mr. Consunji. Hinagkan niya si Mama Aura sa pisngi at naupo na sa kabisera ng dining table. Ang Kuya naman ni Javier ay humalik kay Mara at naglabas ng isang dosenang Ferrero Rocher at kinuha ang anak.

"Ow, thank you, honey." Sabi pa ni Mara. "I missed you."

It felt so awkward. Lahat sila ay lovers tapos ako at si Javier - epal lang kami sa buhay ng isa't isa.

"Nandito nga pala ang mamanugangin mo, Mahal ko." Nakabungisngis na wika ni Mama Aura. I just smiled. Why am I in here? Ano bang pinasok ko?

"Hello, Danelle. I heard that like your father, you're in the field of medicine. Kamusta nga pala ang mga magulang mo?" Tanong ng Papa nila. Ngumiti akong muli at saka nagsalita.

"Dad's fine, Mr. Consunji---"

"Call me Papa. Everyone calls me that in this family. Plus you'll be a kapamilya soon."

Lalo akong napanganga. Narinig kong tumikhim si Javier at saka ngumisi sa akin.

"Buti pa kumain na po tayo. Medyo gutom na po ako." Pag-iiba ko ng usapan. Hindi na ako nahiya. Bago kami kumain ay nagdasal muna kami. Kinakabahan pa rin ako at hindi ko pa rin talaga alam kung anong sasabihin ko kay Javier. Kakausapin ko siya ngayon. Kakausapin ko at hindi ako titingin sa labi niya para hindi ko makalimutan ang ipinunta ko dito.

Para akong ngayon lang nakakita ng lalaki. Hindi naman ako dapat kabahan sa presensya niya. Tao lang si Javier, tulad ko, mabaho rin ang tae niya pero bakit ako kinakabahan?!