Bizim Mucizemiz

29.BÖLÜM

Keyifli okumalar MD ailesi! 🌸

👉🏻 İlk sahnemize yukarıdaki müzikle başlayabilirsiniz. "Raindrops-Aytekin Ataş"

"Hocam Melis Taşdelen uyandı."

Ferman başını salladı ve Ali'ye geri döndü.

"İyi misin?"

Ali derin bir nefes aldı.

"Gayet iyiyim."

Ferman işaret parmağını havaya kaldırdı. 

"Bunu seninle sonra konuşacağız."

Ekibe döndü.

"Hadi."

İlk önce kendisi odadan çıktığında arkasından Demir ve Doruk da ilerlemişlerdi. Ali tam bir adım öne attığı sırada Nazlı kolundan usulca tuttu. 

"Ali bana söylemediğin bir şey yok değil mi?"

Ali başını iki yana salladı.

"Yok Nazlı artık vakaya gidebilir miyiz? İyiyim ben."

Nazlı gözlerini kapayıp açtı ve elini Ali'nin kolundan çekti.

"Gidelim."

Ali odadan çıktığında Nazlı bir süre kapının önünde duran Selvi'ye baktı. Selvi kaşlarını çattı ve başını iki yana salladı.

"Ne oldu?"

Nazlı elindeki stetoskobu boynundan geçirdi ve saçlarını üzerine çıkardı. Sıkkın bir ifadeyle Selvi'nin yanına vardı. 

"Ali..."

Selvi'yle beraber koridorda ilerlerken derin bir nefes verdi.

"Ali'de bir haller var, soruyoruz soruyoruz adam akıllı cevap da vermiyor iyiyim deyip geçiştiriyor. Tamam zor şeyler atlattı biliyorum, zaten başta ben de normaldir dedim... ama gün geçtikçe iyi olacağına daha da kötüleşiyor. Endişelenmeye başlıyorum artık..."

Selvi elini anaç bir şekilde Nazlı'nın omzuna dokundurdu.

"Nazlı biraz daha zaman ver. İyi olacaktır, alışmaya çalışıyor. Biz elimizden geldiğince destek olmaya çalışıyoruz ama kendi içinde halletmesini bekle. Sadece biraz daha zaman... Tamam mı canım?"

Nazlı başını belli belirsiz salladı.

"Tamam... tamam..."

👉🏻 Bu sahneden itibaren aşağıdaki müziğe geçiş yapabilirsiniz. "Silent Cry-Aytekin Ataş"

Ferman Melis'in odasının önüne vardığında elini kapı koluna uzattı ve yutkunarak aşağıya indirdi. Diğer elinde tuttuğu kalemi her zamanki gibi destek alırcasına sıkarken odaya girdi. Doruk, Demir, Ali, Nazlı ve Selvi de peşinden içeriye girdiklerinde hepsi de oldukça üzgün ve çaresiz görünüyorlardı. Ferman derin bir nefes aldı ve Melis'in baş ucuna ilerleyerek göz bebeklerini kontrol etti.

"Bir sorun görünmüyor..."

Kalemi önlüğünün yaka cebine koydu ve derin bir nefes aldı.

"Merhaba Melis'cim. Hastanedesin gayet iyisin, korkma tamam mı? Güvendesin..."

Melis baygın bakışlarla gözlerini tüm ekipte tek tek gezdirdi. Hala tam olarak net göremediği için titreyen sesiyle zorlukla konuştu.

"Siz... kimsiniz?"