Bizim Mucizemiz

5.BÖLÜM

Keyifli okumalar MD ailesi! 🤸🏻‍♀

👉🏻 İlk sahne müziğimiz yukarıda yer almakta. Her zamanki gibi dinleyerek okumanız tavsiyemdir 💙
"Diamonds Are Forever-Aytekin Ataş"

Ameliyat gayet güzel ilerliyordu. Kaburgaların hepsini halletmişler ve kalp ile akciğeri çok fazla hasar almadan kurtarabilmişlerdi. Sadece dış zarlarda kemiklerin teması sebebi ile doku hasarı vardı ancak büyütülecek bir durum değildi. Bu hepsinin içine su serperken, Ferman kapatmadan son kez kalbi kontrol ediyordu. 

"Gayet iyi görünüyor. Doku hasarı kendi kendini iyileştirebilir derecede hafif. Akciğerler de aynı. Sadece bir iki hafta nefes alırken acı hissedecektir ama onu da ağrı kesicilerle halledebiliriz. Açelya orada ne durumdayız?"

Açelya bakışlarını monitöre çevirdi. "Değerler gayet stabil hocam. Satürasyon ve nabız normal, tansiyon da yavaş yavaş düzeliyor."

Tüm ekip derin bir nefes alırken, Demir rahatlamayla arkasındaki masaya tutundu. Doruk ise kendi kendine fısıldamıştı. "Yürü be Cefa."

Güneş ve Açelya ise birbirlerine bakarak maske altından gülüyorlardı. Ferman geri çekildi ve Tanju'ya baktı. Tanju'nun da gülümsediği gözlerinin kısılmasından belli oluyordu. Başını salladı. "Bitti."

Ferman da aynı şekilde karşılık verdi. "Bitti."

Daha sonra başını yukarı çevirdi. Başka asistan ve doktorların da yer aldığı yerde Adil Hoca, Beliz, Gülin ve Selvi'nin içeriye girmesine engel teşkil eden tek şey aralarındaki camdı. O denli yakın duruyorlardı. 

Ferman Adil Hoca'nın gözlerinin içine baktı. Çaresiz ama bir o kadar da umut doluydular. Hafifçe başını salladı ve bağırdı. "Ali geri döndü!"

Yukarıdaki izleme salonu adeta şenlik havasına dönerken Selvi, Adil Hoca'ya sarıldı. "Sana demiştim, Ali güçlüdür diye. Ne de olsa senin oğlun."

Adil Hoca gözyaşlarını sildi ve başını salladı. "Benim oğlum Selvi... Ali benim oğlum."

Beliz ve Gülin de anın sevinciyle birbirlerine sarılırlarken, Ferman'ın bakışları yeniden Tanju'ya ve diğerlerine döndü. Hepsi de şu an utanmasalar zıplayacaklardı. "Arkadaşlar... kim kapatmak ister?"

Demir ve Doruk bakıştılar. Demir başını salladı. "İkimiz hocam... Ali ikimizin de arkadaşı."

Ferman gülümsedi. "Peki... alın bakalım."

Elindeki sütürü Demir'e uzattı. Doruk Tanju'nun yerini alırken, Demir de Ferman'ın olduğu yere geçmişti. 

Birlikte açık kısmı kapatmaya başladıklarında arada birbirlerine bakıp gülümsüyorlardı. Oldukça titiz bir iş çıkarırken aradan yarım saat kadar geçmişti. En sonunda Demir Açelya'ya, Doruk da Güneş'e baktı. 

İkisi aynı anda seslendiler. "Kes."

Açelya ve Güneş denileni yaptıklarında, artık korkacak hiçbir durum kalmamıştı. Bundan sonra sadece uyanmasını bekleyeceklerdi. 

Ferman derin bir nefes aldı. "Budur!"

İzlenme odasındakiler de dahil olmak üzere anında büyük bir alkış tufanı koptu. İçlerinden Ali'ye teşekkür ederlerken, bütün gözler ışıldıyordu. Ferman'ın bakışları bir kez daha gururla Ali'ye baktı. Orada yatsa da yanında da olsa Ali Ferman'ı her şeyiyle gururlandırıyordu. 

Alkışlar kesildiğinde Tanju ekibe döndü. "Arkadaşlar... harika iş çıkardınız. Soğukkanlılığınızı korudunuz. Tebrik ederim. Şimdi Ali'yi odaya çıkaralım ve-"