နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း:အပိုင္း(၄၀)

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

"အစ္ကိုေတာ္...တကယ္သြားေတာ့မလို႔လား"

ယြီယန္တစ္ေယာက္ သူမ၏အစ္ကိုေတာ္ဟာ သာမန္ဘဝမ်ိဳးသြားေနမည္လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္ေလသည္။ ၿမိဳ႕စားမင္းရာထူးအားသူမ၏ ခင္ပြန္းအားေပးကမ္းမည္တဲ့ေလ။

"ဟုတ္တယ္"

ေဟာင္ရန္လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ကာဆိုလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ျပံဳးလိုက္မိသည္။ သို႔ေပမယ့္ ယြီယန္က သူမ၏အစ္ကိုေတာ္လက္အားဆြဲလိုက္ၿပီး

"တစ္ခုေလာက္ ေတာင္းဆိုပါရေစ။ အစ္ကိုေတာ္ အဲ့ေကာင္ေလးကို ညီမေတာ္တို႔အတတ္ႏိုင္ဆံုး နန္းတြင္းသမားေတာ္ေတြပါ ေခၚၿပီးကုသေပးပါမယ္"

သူမကေတာင္းဆိုလိုက္ပါၿပီ။ သူမကိုယ္သူမ ဘာလို႔အခုလိုလုပ္လဲမသိ။ ယမန္ေန႔တုန္းကေတာင္ သူမထိုေကာင္ေလးကို မျမင္ခ်င္တာမဟုတ္လား။

"ေကာင္းပါၿပီ...ခြၽမ္အာလည္း လက္ခံမွာပါ။ လာပါဦး အစ္ကိုေတာ့္ညီမေလး"

ေဟာင္ရန္က ေျပာၿပီးသူ၏လက္အား အေ႐ွ႕သို႔ဆန္႔ထုတ္ကာ သူ၏ညီမေတာ္ေလးအား ရင္ခြင္ထဲဝင္ဖို႔ဆိုလ္ုိက္သည္။

"အစ္ကိုေတာ္..."

ယြီယန္တစ္ေယာက္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို သူမ၏အစ္ကိုေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္၍ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားမိသည္။ သူမအတြက္ေတာ့ ေဟာင္ရန္သ တစ္ဦးတည္းက်န္ေသာ သူမ၏မိသားစုဝင္တစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။

-–--------------------------------------–---–--------
"ခြၽမ္အာ...ဘာလုပ္ေနတာလဲ"

ေဟာင္ရန္တစ္ေယာက္ညီမျဖစ္သူႏွင္ စကားေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အိမ္အနာက္ဘက္တြင္ ထိုင္ေနေသာအားခြၽမ္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

ဝူ႐ွင္း၏အိမ္ဟာသိပ္ေတာ့ မႀကီးလွေပမယ့္ ျပည့္စံုသည္ဟုဆိုႏိုင္ေပသည္။

"ဒီအတ္ိုင္းပဲ...ပ်င္းလို႔ပါ"

အားခြၽမ္ကဆိုလိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ေပၚေမာ့ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တစ္ဖန္ျပန္၍ ျပံဳးလာသည္။

"အထုပ္ေတြျပင္ၿပီးၿပီလား...ေဟာင္ရန္"

"အင္း"