နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၃၄)

     ေကာင္းကင္ယံထက္တြင္ေတာ့ လမင္းႀကီးဟာ သာယာလို႔ေနၿပီး လျပည့္ညျဖစ္သည့္အတြက္ လင္းထိန္ေနကာ အေမွာင္ထုအား ၿဖိဳခြဲေနသေယာင္။ အားခြၽမ္ဟာ က်ငိးအိမ္ေတာ္၏ ျပတင္းေပါက္တစ္ခုနားတြင္ ထိုင္ေနရင္း အျပင္ဘက္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ လမင္းႀကီးေဘးတြင္ေတာ့ တိမ္စိုင္တို႔ဟာ တရိပ္ရိပ္မ်ားလာၿပီး လမင္းႀကီးအားတျဖည္းျဖည္း ဖံုးလြမ္းေနသည္။

"ဘာလို႔မ်ား...ကြၽန္ေတာ့္ကို တရားဝင္လက္ဆက္မယ္ ေျပာခဲ့ရတာလဲ"

အားခြၽမ္က တီးတိုးေရရြတ္လိုက္ေတာ့သည္။ သူေဟာင္ရန္က သူ႔အေပၚတကယ္ခ်စ္တာလားဟု သံသယဝင္ေန၏။ ထိုေနာက္တြင္ လမင္းႀကီးအားဖံုးသြားေသာ တိမ္တို႔မွ မိုးစက္တို႔ဟာ တစ္စက္စက္က်လာသည္ကိုျမင္ေတာ့ အားခြၽမ္က ျဖတ္ခနဲ အၾကံတစ္ခုရသြားသည္။

-------------------------------------------------------
စာၾကည့္​ေဆာင္တြင္...

"က်င္းၿမိဳ႕စားမင္း...က်င္းၿမိဳ႕စားမင္းကိုအစက တရားဥပေဒလိုက္နာမယ္ထင္ထားတာ အခုစကားေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ထင္ခဲ့တာ မွားမွန္းသိသြားပါၿပီ"

တရားသူႀကီးမင္းဟန္က အားခြၽမ္လို ၾကံရာပါတစ္ေယာက္အား ခြင့္လႊတ္ဖို႔တြန္းအားေပးေနေသာ က်င္းၿမိဳ႕စားမင္းအား စိတ္ပ်တ္စြာဆိုေလ၏။

ေဟာင္ရန္လည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး ထိုင္ခံုေပၚတြင္ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီးဒူးေထာက္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ၏မ်က္လံုးတို႔ ျပဴးက်ယ္သြားေလသည္။

"သူလည္းမတတ္သာလို႔ပါ...ေက်းဇူးျပဳၿပီး ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ၿမိဳ႕စားမင္းအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္ပါ့မယ္"

ဒူးေထာက္ၿပီးဆိုေနေသာ အႏွီၿမိဳ႕စားမင္းေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမလဲမသိေတာ့။ က်င္းၿမိဳ႕စားမင္း ေျပာတာလည္းျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေပမယ့္လည္း အျပစ္ဒဏ္နည္းသည္မကလို႔ ဘာပဲဆိုဆို တရားဥပေဒအရလုပ္ရေပမည္။

အတန္ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးမွ တရားသူႀကီးမင္းဟန္လည္း သက္ျပင္းခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ပထမဆံုးက်င္းၿမိဳ႕စားမင္းက ေတာင္းဆိုတာဆိုေတာ့ သူ႔အေနႏွင့္မလိုက္ေလ်ာလို႔မေကာင္းေပ။ က်င္းၿမိဳ႕စားမင္းဟာလည္း သူ႔အေပၚေက်းဇူး႐ွ္ိေပသည္။ သို႔ေပမယ့္ က်င္းၿမိဳ႕စားမင္းဟာ ၿမိဳ႕စားမင္းေတာ့ ဆက္မလုပ္သင့္ေတာ့ေပ။