နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၁၅)

"အားခြၽမ္..."

တည္ၿငိမ္ေလးနက္ေသာ အသံတစ္ခုက သူ႔အားေခၚေနသည္။ သူမ်က္လံုးေတြကို ဖြင့္မိေတာ့ သူကုတင္တစ္ခုတြင္ေရာက္ေနၿပီး သူ၏အေပၚတြင္ ေဟာင္ရန္က သူ႔အားဖိမိုးထားလ်က္ ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနသည္။

"ေဟာင္ရန္...မင္းငါ့ကိုေခၚလိုက္တာလား"

ေဟာင္ရန္သည္ကားမေျဖ။ သူကအားခြၽမ္၏ ပါးေလးအားထိကိုင္လ်က္ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ပြတ္သပ္ေနသည္။ ႏူးည့ံေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးက အနည္းငယ္မ်ွပြင့္ဟလာၿပီး ေဟာင္ရန္၏အမည္နာမကို ေခၚဖို႔လုပ္ေတာ့ သူ၏ႏႈတ္ခမ္းတို႔၏ပိတ္ပင္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။

ထို႔ေနာက္ေဟာင္ရန္၏လ်ွာက အထဲသို႔ဝင္လာၿပီး သူ၏လ်ွာအားစုပ္ယူေနေသာေၾကာင့္ အသက္႐ူၾကပ္ျခင္းကို ခံစားရေတာ့၍ တြန္းထုတ္လိုက္မိသည္။

"မလုပ္နဲ႔..."

သူ၏ဝတ္စံုအားခြၽတ္လိုက္သည့္ေဟာင္ရန္ေၾကာင့္ သူလန္႔သြားၿပီး အေယာင္ေယာင္အမွားမွားျဖင့္ တြန္းဖယ္မိၿပီး ထလိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ထထိုင္လိုက္ေတာ့ သူ၏မ်က္လံုးတို႔ ပြင့္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္သူသိလိုက္ရသည္က သူအိမ္မက္မက္ေနသည္တဲ့လား။ ေဘးတြင္အိပ္ယာသိမ္းေနသည့္ ေဟာင္ရန္ကလည္း သူ႔ကိုဘာမ်ားထျဖစ္တာလဲဟူေသာ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

အိမ္မက္ဆိုတာသိေတာ့မွ အားခြၽမ္သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ ဟုတ္သားပဲ ေဟာင္ရန္ကစကားမွမေျပာႏိုင္တာ ထိုအခ်က္ႏွင့္တင္ သူ႔အေနႏွင့္အိမ္မက္မွန္း သ္ိသင့္သည္မဟုတ္လား။

ထို႔ေနာက္ေဘးမွေဟာင္ရန္အား ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ သူ႔အား တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပံုပင္။ ေမးအားေငါ့ကာ ဘာလဲဆ္ုိၿပီး ေမးလိုက္ေလေတာ့ ေဟာင္ရန္လည္း ေခါင္းခါလိုက္ၿပီး လုပ္စရာ႐ွိရာကို ဆက္လုပ္ေနသည္။

ထားလိုက္ပါ...

သူေမးမည့္ေမးခြန္းတို႔က အားခြၽမ္ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစလိမ့္မည္။ သူအားခြၽမ္အား အိမ္မက္ဆိုးမက္ေနတာသိေပမယ့္ ဘာအိမ္မက္လဲ မေမးေတာ့။