နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၁၆)

         တစ္ေန႔လံုး အလုပ္႐ွာေနခဲ့ရာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုတြင္ အလုပ္ရသြားခဲ့သည္။ အလုပ္ရရခ်င္း အိမ္ျပန္မလို႔လုပ္ေပမယ့္လည္း ေငြထုပ္လည္း ပါလာေသာေၾကာင့္ ေစ်းတန္းထဲသို႔ ဝင္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ေစ်းတန္းမွာ အေတာ္ေလးက်ယ္ၿပီး လူလည္း အေတာ္စည္ေပသည္။ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား အဝတ္ဆိုင္မ်ားႏွင့္အတူ အျခားဆိုင္မ်ားလည္း အစံုပင္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ လမ္းေဘးမွ ဆိုင္အေသးေလးတစ္ခုက သူ၏အာရံုအား ဖမ္းစားသြားေလသည္။ ထိုဆိုင္ေလးတြင္ ဆံထိုးတ္ု္ိတိုထြာထြာေလးမ်ားႏွင့္အတူ တန္ဖိုးနည္းေသာ လက္ဝတ္ရတနာေတြ ပါ႐ွိေလသည္။  ပစၥည္း၏ပံုစံကိုၾကည့္သည္ႏွင့္ ေစ်းနည္းမွန္း သူခန္႔မွန္းမိေလသည္။ သို႔ေပေသာ္လည္း ထိုပစၥည္းေတြဟာ လွပေလ၏။

တစ္ဆက္တည္း​ ေတြးမိသည္က အားခြၽမ္ကလွပသည့္ ပစၥည္းေတြႏွင့္ လိုက္ဖက္ေလသည္။ သူ႔အေနအထားႏွင့္ဆိုလ်ွင္ တန္ဖိုးႀကီးေလေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ဝယ္ႏိုင္ေပမယ့္လည္း အခုလိုဟန္ေဆာင္ထားသည့္ ပံုမ်ိဴးႏွင့္ဆိုလ်ွင္ေတာ့ ဝယ္လို႔အဆင္မေျပေပ။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုဆိုင္ဆီသြားေလေတာ့ ဆိုင္႐ွင္မိန္းကေလးကျပံဳးလိုက္ၿပီး

"လူႀကီးမင္း...ဘာအလို႐ွိလို႔ပါလဲ။ ကြၽန္မတို႔ဆိုင္က ပစၥည္းေလးေတြကိုၾကည့္ပါ ေစ်းေလးေတြလည္း တန္ပါတယ္"

ထိုမိန္းကေလးက ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဟာင္ရန္လည္း ေခါင္းသာၿငိမ့္လိုက္ၿပီး အားခြၽမ္ႏွင့္ အလိုက္ဖက္ဆံုး အရာတစ္ခုကို ႐ွာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဘးအစြန္ဆံုးမွ ေရႊေရာင္ ဆံပင္ညႇပ္ေလးတစ္ခုက္ုိ ေတြ႔လိုက္၍ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ ထိုမိန္းကေလးကလည္း အစြမ္းကုန္ အမႊန္းတင္ေလေတာ့သည္။

"လူႀကီးမင္း...ဒါေလးကဆံပင္နည္းတဲ့လူေတြေရာ မ်ားတဲ့လူေတြအတြက္ေရာ အဆင္ေျပပါတယ္။ လူႀကီးမင္းရဲ႕ခ်စ္သူေလးကို ဆံပင္ကိုယ္တိုင္ စည္းေပးၿပီး အလွဆင္ေပးရင္ လူႀကီးမင္းကို ပိုၿပီးအခ်စ္ပိုေစမွာပါ႐ွင္"

သူမ၏ဝတ္ရံု လက္တစ္ဖက္က ကြယ္လိုက္ၿပီး ျပံဳးလိုက္ၿပီး ဆိုေလသည္။ ေဟာင္ရန္ကလည္း ခ်စ္သူေလးဆိုတဲ့စကားၾကားေတာ့ မသိစိတ္ကေက်နပ္ေနမိသည္။