နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၃၇)

"ေတာင္းပန္ပါတယ္...ေဟာင္ရန္"

အားခြၽမ္ထိုစကားမွလြဲ၍ မည္သည့္စကားမွ ထြက္မလာခဲ့။ အတန္ၾကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ေနမိသည္။ ခဏၾကာေတာ့မွ ေဟာင္ရန္ဟာသက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး အားခြၽမ္ဆီသြားကာ သူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။

"ခြၽမ္အာ ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး...သြားနားေတာ့ေနာ္"

ဟူ၍ေျပာလိုက္ၿပီး အားခြၽမ္၏ႏွဖူးေလးအားနမ္းကာ ရင္ခြင္ထဲက ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။

"နားေတာ့မွာလား"

"အင္း"

ေဟာင္ရန္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ဆိုလိုက္ေတာ့သည္။ အားခြၽမ္လည္း ျပံဳးလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ကာ အခန္းအျပင္သို႔ ျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ သူမ႐ွိမွ ေဟာင္ရန္ေကာင္းေကာင္းနားရမည္မဟုတ္လား။

ေဟာင္ရန္လည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ငိုက္လာသလို ခံစားရသည္။ ၾကည့္ရတာ ေယာက္ဖေတာ္က သူ႔အားအိပ္ေဆးပါ တိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ င္ုိက္လာသည့္ ျမင္ကြင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘာမွမေတြးေတာ့ပဲ ကုတင္ထက္တြင္ လွဲေလ်ာင္းလိုက္ေလသည္။

-------------------------------------------------------
"ရၿပီ။ ဆန္ျပဳတ္အိုးခ်ၿပီး မီးၿငိမ္းလိုက္ေတာ့..."

အိမ္ေတာ္ထိန္းက အေစခံမေလးတစ္ေယာက္အား ေျပာလိုက္ေလသည္။ အေစခံမေလးလည္း အိမ္ေတာ္ထိန္းေျပာသည့္အတိုင္း ဆန္ျပဳတ္အိုးအား ခ်လိုက္ကာ ပန္းကန္တစ္ခုတြင္ ထည့္လိုက္ၿပီးပန္းကန္ထဲထည့္ကာ စားပြဲခံုေပၚတြင္ တင္လိုက္ၿပီးမွ မီးၿငိမ္းကာ အိမ္ေတာ္ထိန္းႏွင့္အတူ မီးဖိုခန္းအတြင္းမွ ထြက္လာေတာ့သည္။

ထိုဆန္ျပဳတ္ဟာ က်င္းၿမိဳ႕စားမင္းအတြက္ မဟုတ္ဘဲ အားခြၽမ္အတြက္ျဖစ္ေလသည္။

သို႔ေပမယ့္...

မီးၿငိမ္းရာတြင္ ထင္းတံုးတစ္ခုက အျပင္ဘက္သို႔ ထုတ္သလိုျဖစ္သြားသည္က္ုိ သူမတို႔မျမင္လိုက္ၾက။ ထင္းတံုးဟာအျပင္ဘက္သို႔လိမ့္ထြက္ရင္း သစ္သားခံုတစ္ခုႏွင့္ ပြတ္တိုက္မိကာ မီးဆြဲေနေတာ့သည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာသည္။