နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၁၄)

"ေျသာ္...ကိုလူေခ်ာျပန္လာၿပီလား"

ေဟာင္ရန္ဟာ အားခြၽမ္သူ႔ထက္ အရင္ေရာက္ေနမည္ဆိုတာ  မထင္ထားခဲ့။ ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည့္အျပင္ အားခြၽမ္ကသူ႔အား ေစာင့္ေနေသးသည္ထင္သည္။ အားခြၽမ္သည္ ေဟာင္ရန္လာသည့္ႏွင့္ သဴ၏အနားကပ္လိုက္ၿပီး အားခြၽမ္က သူ၏မ်က္ႏွာအား ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။

"မျပန္ခင္တုန္းက မန္ယီကေျပာတယ္...မင္းသူတို႔အသားေတာင္ မထိခဲ့ဘူးဆို မွန္းစမ္း...မင္း႐ုပ္ေလးကို ေသခ်ာေလးမွတ္တမ္းတင္ခ်င္လို႔"

စေနာက္ေနသေယာင္ပံုျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တြင္ေတာ့ သူေဟာင္ရန္အား အေတာ္ေလး ေလးစားသြားေလသည္။ အသားမစားသည့္က်ားကို မ႐ွိဟု သူထင္မိလိုက္ေပမယ့္လည္း ေဟာင္ရန္ႏွင့္ေတြ႔ေလမွ တကယ္႐ွိမွန္း သိေလေတာ့သည္။

သူ၏မ်က္ႏွာအား အားခြၽမ္ၾကည့္ခ်င္းကို ခံလိုက္ရေသာ ေဟာင္ရန္ခမ်ာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီရဲေနေတာ့မည္ ဟူေသာအခ်က္က္ုိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိေလ၏။

ထိုအခါမွ အားခြၽမ္လည္း ျပံဳးလိုက္မိၿပီး သူ၏မ်က္ႏွာအား အေနာက္လွည့္လ္ုိက္ၿပီးေနာက္ ႀကိတ္ရယ္ေနေတာ့သည္။

ယင္းအခ်ိန္တြင္ ေဟာင္ရန္ကတစ္ခုကို သတိရသြား၍ အားခြၽမ္၏လက္ေလးအား ဆြဲလိုက္ကာ သူ႔အားျပန္လည္ၾကည့္ေစလိုက္သည္။ ေဟာင္ရန္ကထိကိုင္လိုက္ေလေသာေၾကာင့္ အားခြၽမ္လည္း ေျပာစရာ႐ွိတာသိလိုက္၍ ဘာေျပာမလို႔ပါလဲ ဟူေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။

'(မင္းအဲ့အလုပ္ကို ဆက္မလုပ္လို႔မရဘူးလား)'

အားခြၽမ္သည္ကား သူ၏ႏူးညံ့ေသာ  အျပံဳးတို႔က တိခနဲျပတ္သြားေတာ့သည္။ အကယ္၍သာ သူဒီအလုပ္မလုပ္ရင္ သူဘယ္အလုပ္ကိုမ်ား သြားလုပ္လို႔ရႏိုင္ပါမလဲ။ အားခြၽမ္က သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ လူေတြေရာင္းစားသည္ ဆိုလ်ွင္လည္း အဖမ္းခံရမွ  ဟုတ္ေပ့ ျဖစ္ေနအုန္းမည္။

သူကတကယ္ေတာ့ လူေတြကိုမဖမ္းပါ။ သူလုပ္သည္က အေပ်ာ္မယ္ အမွတ္အသားလုပ္ေပးသည္ႏွင့္ ႐ုပ္ရည္ၾကည့္ၿပီး ရႏိုင္မည့္ေစ်းမ်ိဳးခန္႔မွန္းေပးရံုသာ။ မနက္ကေတာင္ သူအဖမ္းခံရမည္ေၾကာက္လို႔ ထိုအလုပ္မလုပ္ဘူးဟုၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။