နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၃၁)

အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ဆန္ျပဳတ္က အေတာ္ေအးေနၿပီ။ အားခြၽမ္လည္း အစကမစားဖို႔လုပ္ေပမယ့္ အသံမည္ေနေသာ ဗိုက္ေၾကာင့္သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး အေ႐ွ႕ကဇြန္းဆီသို႔ လက္လွမ္းလိုက္သည္။

ေအးသြားတာေတာင္ ဆန္ျပဳတ္ရန႔ံက ႏွာေခါင္းထဲ ကလီက်ီစယ္ေနသည္။ ၾကက္သားဆန္ျပဳတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထဲမွၾကက္သားေလးေတြဟာ ထိလိုက္တာနဲ႔အိခနဲ ႏူးည့ံေလသည္။ ဒါဟာၿပီးၿပီေရာ လုပ္ထားသည့္ဆန္ျပဳတ္မဟုတ္ဘဲ ေသခ်ာလုပ္ထားသည့္ဆန္ျပဳတ္ႏွင့္ တူေလၿပီး အရသာလည္း႐ွိေလသည္။ ဒါမွမဟုတ္ ဗိုက္ဆာေနလို႔မ်ားလား။

တကယ္ေတာ့ အႏွီဆန္ျပဳတ္ဟာ အေစခံေတြခ်က္ထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေဟာင္ရန္ကိုယ္တိုင္မနက္အေစာႀကီးထ၍ အားခြၽမ္အတြက္ေသခ်ာ ခ်က္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္

"ခြၽမ္အာ..."

"အဟြတ္...အဟြတ္"

တံခါးတြန္းဖြင့္သံႏွင့္အတူ အားခြၽမ္ဟာ ျမင္လိုက္ရသည့္ေဟာင္ရန္ေၾကာင့္ ေသာက္ေနသည့္ ဆန္ျပဳတ္နင္သြားေလသည္။ ေဟာင္ရန္လည္း အားခြၽမ္ေၾကာင့္ျပာျပာသလဲလဲ အနားကပ္လာၿပီးေရေႏြးဌဲ့ေပးလိုက္သည္။

"ခြၽမ္အာ...အဆင္ေျပရဲ႕လား"

သူက အားခြၽမ္၏ေက်ာကုန္းေလးအား ပုတ္ေပးလိုက္ၿပီးဆိုေတာ့ အားခြၽမ္က​ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီး သူဌဲ့ေပးလိုက္သည့္ ေရေႏြးကို မႈတ္ေသာက္ေနေတာ့သည္။

ေတာ္ေသးတယ္ အမ်ားႀကီးမနင္သြားလို႔...။

ခဏၾကာေတာ့ ေဟာင္ရန္ကေဘးမွ ခံုေပၚတြင္ ထိုင္လိုက္ၿပီးလက္ကိုင္ပုဝါျဖင့္ အားခြၽမ္၏ပါးစပ္တစ္ဝိုက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာသုတ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မသိမသာအားခြၽမ္ကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ အဝတ္လဲၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျပင္ထားေလသည္။

ယင္းအခ်က္ေၾကာင့္ ေဟာင္ရန္စိတ္ထဲမွ ျပံဳးမိလိုက္သည္။ အစကသူအားခြၽမ္ကို ျငင္းမည္ထင္ထားတာ။ အခုဆိုရင္ အားခြၽမ္က သူ႔လိုမ်ိဳး လိုက္ဖို႔အဆင္သင့္ျပင္ထားသည့္အတြက္ အဆင္ေျပသြားေလ၏။

"မင္း ဘာၾကည့္တာလဲ..."

မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ ဆိုလာသည့္အားခြၽမ္ေၾကာင့္ ေဟာင္ရန္ဟာ သူခိုးလူမိျဖစ္သြားသည့္အတြက္ ေခ်ာင္းဟန္႔လိုက္ကာ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလိုက္ေတာ့သည္။