ARAMIZDA KALSIN...G!P (JenLisa)

ON DOKUZUNCU BÖLÜM

Yazarınıza sövmeyin tamam mı😸

O zaman Let's go Let's gooo.

Lisa

Sabah uyandığımda, Tzuyu yanımda yoktu. Yataktan kalkarak yüzümü yıkamak için banyoya girdim. Aynada kendimi gördüğümde, dün gece Jennie'yle yaşadıklarım aklıma gelmişti. Siktir! Hala burada mı?

Hızla yüzümü yıkayıp, odadan fırladım. Merdivenlerden neredeyse düşme pahasına koşarak inmiştim. Karşımda Jennie ve Tzuyu'nun kahvaltı yaptığını görünce, nefesimi ve kalp atışlarımı düzene sokmak için duraksamak zorunda kalmıştım. Tzuyu beni farkedince "ah sevgilim, gelsene. Jennie'yle kahvaltı ediyoruz. Seni uyandıracaktım ancak, çok yorgun görünüyordun."

Suçlu bir tavırla yavaşça kahvaltı masasına oturdum. Jennie'ye bakamıyordum.
"Beni evinizde misafir ettiğiniz için çok teşekkür ederim hocam." Tzuyu gazetesine uzanıp "ne demek Jennie, dediğim gibi kapımız sana her zaman açık."

"Size de teşekkür ederim Bayan Manoban, beni çok güzel ağırladınız." İmalı sözlerini duyunca, başımı tabağımdan kaldırıp, Jennie'ye baktım.
Boynunda benim bıraktığım izleri, eliyle kapatmaya çalışıyordu. Ona baktığımı anlayınca, gazetesini okuyan Tzuyu görmeden, bana havadan bir öpücük göndermişti.

"Tzuyu haklı Jennie, istediğin zaman gelebilirsin. Sonuçta biz senin öğretmenleriniz." Son cümlemi bastırarak söylemiştim. Jennie, dudaklarını büzerek "evet biliyorum." diyince, Tzuyu gazetesinden başını kaldırmıştı. Jennie suratını hemen düzeltip "benim artık gitmem gerekiyor, tekrar teşekkür ederim sizlere." dedikten sonra masadan kalkmıştı. Tzuyu kaşlarını çatıp "ama araban yok Jennie." Jennie kendini beğenmiş bir tavırla "çoktan hallettim hocam. Sabah erkenden bir kurtarıcı çağırıp, lastiğimi tamir ettirdim." Bunu daha önce düşünmesi gerekiyordu.

Jennie evden ayrılınca, biz de hazırlanıp okula gitmiştik. Tzuyu her şeyden habersizdi. Jennie'yle bu durumum devam edemezdi. Tzuyu'ya yaptığım şey son derece iğrençti. Ama itiraf etmeliyim, Jennie dayanılmaz bir kadındı. Ondan ne kadar uzak durmaya çalışırsanız çalışın, baş döndürücü güzelliği ve eşsiz tavırlarıyla sizi büyüleyebilirdi. Beni resmen içine çekmişti. Yapmayacağım şeyleri yaptırıyordu.

Bir öğrencimle ilişki yaşamak mı? 2 hafta önce bana bunu söyleseniz, size şiddetle karşı çıkar ve böyle bir şeyin asla mümkün olmayacağını söylerdim. Geldiğimiz noktada kendi prensiplerime bile sahip çıkamamıştım. Ne utanç verici...

Buna hemen bir son vermeliyim. Bu böyle devam edemez.

2 ay sonra...

Jennie

Lisa, yaptığımızın bir hata olduğunu söyleyerek, beni kendinden yine uzaklaştırmıştı. 2 aydır, onu dersler dışında hiç görememiştim. Benimle baş başa kalmamak için oldukça tetikteydi. Odasına gittiğimde, kapısı kilitli oluyordu. Hatta evlerine gittiğimde bile, Tzuyu ve beni yalnız bırakıp, bahaneler buluyordu. Ama bu defa onu yalnız yakalamaya kararlıydım.

Okul çıkışı otoparkta Lisa'ya pusu kurmuştum. Arabasının yakınlarında, gizlenerek onu beklemeye başlamıştım. Ortalık sakindi. Gizlendiğim yerde Lisa'yı beklerken arkamdan gelen sesle irkildim.
"Jennie?"

Yavaşça arkamı döndüğümde, bana seslenen kişinin, geçen hafta kulüpte reddettiğim çocuk olduğunu görmüştüm. İsmi sanırım Jason'dı. Sinirle çöktüğüm yerden kalkıp "sen laftan anlamıyor musun? Seni istemiyorum! Peşimi bırak!" Jason bana yaklaşmaya başlamıştı.
"Bak Jennie, anlamıyorsun. Senden çok hoşlanıyorum. Bana bir şans vermelisin."
Sinirle onu kendimden uzaklaştırmak için ittim. "Şans mı? Seninle beraber olacağıma ölmeyi tercih ederim. Şimdi git başımdan, seninle uğraşacak vaktim yok." Lisa her an gelebilirdi. Ona arkamı dönerek, tekrar işime döndüm.

Evet, Lisa fakültenin kapısında görünmüştü. Heyecanla onun yaklaşmasını beklerken, Jason tekrar konuştu "Jennie, bana bunu yapamazsın. Sana olan hislerimi küçük göremezsin." Onu duymazdan geliyordum. Çünkü birazdan Lisa'yı sıkıştırıp, ondan ayrı geçirmek zorunda kaldığım 2 ayın hesabını soracaktım.

Birden omzumda bir el hissedince, öfkeyle arkamı döndüm.
"Sen ne hakla bana dokunursun? Çek elini üstümden!" Jason elini daha sıkılaştırarak canımı yakmaya başlamıştı.
"Sana söyledim. Senden hoşlanıyorum! Neden beni görmezden geliyorsun?" Kollarımdan tutup beni sarsmıştı. Böyle bir hareketi beklemiyordum. Acıyla"bırak beni! Canımı yakıyorsun. Ben seni istemiyorum!" Jason daha da öfkelenip, bana elini kaldıracağı sırada, Lisa yanımıza gelmişti.

"Hey! Ne yaptığını sanıyorsun sen? Derhal bırak onu!" Jason beni bırakarak Lisa'nın üstüne yürümeye başlamıştı.
"Sen de kim oluyorsun? Bu Jennie'yle benim aramda bir mesele."
Lisa, elindeki çantayı arabasının üzerine bırakıp "polisi aramamı istemiyorsan, sana söylediğimi yaparsın. Aksi takdirde, kadına şiddet uygulamaktan, seni içeri attırırım ve insanlardan uzak kalman için bu işin peşini bırakmam. Şimdi kararını ver."

Lisa oldukça ciddi duruyordu. Bu halini daha önce hiç görmemiştim. Bakışları bana kaydığında, ona korku dolu bir şekilde bakmıştım. Bana sıcak bir gülümseme verip, elini uzattı.
"Arkama geç Jennie."

Tam elimi ona uzatacağım sırada, Jason, ne zaman çıkardığını görmediğim bir bıçağı Lisa'nın karnına saplamıştı. Lisa kanlar içinde yere yığılırken, Jason panikle kaçmıştı.
Olayın şokuyla, donup kalmıştım.
Lisa acıyla "Jennie, kendine gel! Ambulansı aramalısın." Lisa'nın sesini duyduğumda, hemen ona doğru eğilip yarasına bastırmaya başladım. Gözyaşlarım akmaya başlarken, ambulansı aradım.

Yerimizi tarif ettikten sonra hemen Lisa'ya geri döndüm.
"B-ben çok özür dilerim. Lisa, affet beni. Benim yüzümden oldu."
Lisa, güçsüzce "hayır... b-benim yüzümden. Polisi aramalıy—." Lisa bayılmıştı.
Koşarak yanımıza gelen Tzuyu'yu gördüğümde, kanlı ellerimle ayağa kalkmıştım.

Tzuyu, Lisa'nın başucuna çökerek ağlamaya başladı.
"Lisa? Ne oldu burada? Lisa kendine gel. Yalvarırım aç gözünü!" Gözyaşları içinde bana dönerek "ondan uzak dur. Ne yapmaya çalıştığını biliyorum Jennie! Bizden uzak dur!"

Konuşamamıştım. Ambulansın siren sesleri duyulunca, artık daha fazla dayanamamıştım.
Bayılmadan önce son gördüğüm şey, Lisa'nın yerde yatan bilinçsiz bedeni olmuştu.

Lisa'yı neden bıçaklattım hiçbir fikrim yok arkadaşlar 🙀

Ayrıntıyı yakalamışsınızdır diye düşünüyorum🙄

.