If I Die Young ✔(#Wattys2018)

¤Chapter Three¤

{Mika's POV}
Sa wakas nag lunch na rin. Naalala ko Hindi nga pala ako nag almusal, Kaya ayun gutom na gutom na ako.

Nililigpit ko na Yung mga gamit ko nang May Lumapit sa'kin.

"Hello Mika!" Bati niya. Siya 'yung babaeng tumulong sa'king hanapin Yung faculty office kanina.

"Uhm. Hello." Sabi ko atsaka tumayo na. Naglakad na ako papunta sa cafeteria nakasunod naman sa'kin Yung babae ng tumulong sa'kin, pero huminto ako ulit.

"Hmm? Bakit ka huminto?" Tanong niya.

"Saan nga ba yung cafeteria?" Tanong ko, Natawa naman siya sa Tanong ko.

"As I thought, Hindi mo Alam kung Saan. Haha. Tara sabay na tayo, pupunta rin ako sa cafeteria eh." Sabi niya at naunang mag lakad. Sumunod Lang ako sa kaniya.

Hindi ko pa nga pala Alam Ang pangalan niya.

Nang makarating Kami sa cafeteria ay Ang daming Tao. Well malamang kasi lunch.

Nasa harapan na Kami ng counter. Ang mamahal ng pagkain dito. Um-order na Yung babae ng pagkain niya.

May Nakita naman akong vending machine sa gilid. Doon nalang ako bibili.

"Bakit Hindi mo sinabi na ikaw pala Yung nag-iisang scholar dito sa school?" Tanong ni Joanna. Well nakaupo na Kami sa lamesa kung Saan siya palaging naka-pwesto (Sabi niya) and buti naman at nag pakilala na siya, Ang hirap kayang mang-hula ng pangalan.

"Well, Hindi mo naman tinanong eh." Sabi ko sabay kagat sa biscuit na binili ko sa vending machine.

"Atsaka big deal ba 'yun kung sasabihin Kong ako Ang scholar." Dagdag ko pa. Sunod-sunod naman siyang Tumango.

"Yes, it's a big deal. Nakapasa ka sa scholarship program ng Zhang Hesse International School with perfect score, ayun palang big deal na no!" Sabi niya, Napa-"hmm" nalang ako at nag patuloy sa pagkain ko.

"I'm pretty sure na ire-recruit ka ng Student Council. Kapag nangyari 'yun Ang s'werte mo kasi palagi mong makikita si Leenard at Joshua, dalawa sa mga heartthrob ng ZHIS." Hindi ko Alam kung yung pagkain ba na kinakain niya yung dahilan ng pagiging-gan'yan niya o natural na siyang gan'yan.

"Uhm. You don't have to exaggerate. Atsaka kung mangyari man 'yun, Hindi ako sasali." This time mas lalo pa siyang naging OA.

"EHHH?!!" Sabi niya sabay Palo sa lamesa, dahilan para mapa-tingin sa'min Yung mga Tao sa loob ng cafeteria.

"Ang ingay mo. Nakakahiya ka." Napapa-iling 'Kong sabi. Tinakpan naman niya Yung bibig niya atsaka nag peace sign sa mga Tao.

"What do you mean Hindi ka sasali?" Sabi niya. Napa buntong-hininga naman ako.

"I have so many things to do and I don't have time for that Student Council thingy. Kung gusto mo ikaw nalang, para palagi mong makita si--- Sino nga ulit 'yun? Si Joseph ay Lindo." Sabi ko, binigyan niya naman ako ng gan'tong expression -___-.

"Leenard and Joshua, Hindi Lindo at Joseph." Sabi niya. Hindi ko naman kasi kilala 'yung mga 'yun eh, Kaya sorry.

"Okay sabi mo eh." Bigla namang nagtilian 'yung mga babae dito sa loob mg cafeteria.

"Hmm? Anong Meron?" Naguguluhang Tanong ko. Bigla naman akong pinalo ni Joanna sa braso ko.

"Omayghad!! Sila Joshua at Leenard 'yun." Sabi niya habang patuloy na pinapalo 'yung braso ko. Nakatingin siya sa May entrance ng cafeteria Kaya sinundan ko 'yung tingin niya.

Pero Hindi ko makita 'yung mga taong tinitilian nila, Kaya never mind nalang si ako.

Maya-Maya ay Tumigil na sila sa pagtili, buti naman Akala ko Hindi na sila titigil eh.

Bigla namang nag Bulong-bulungan 'Yung mga Tao. Seryoso? Mga chismosa ata 'tong mga 'to eh. Kanina nag titilian ngayon naman nag bubulungan.

Hindi ko Alam kung Sino 'yung pinag-bubulungan nila pero Wala akong pakialam Kaya patuloy Lang ako sa pagkain.

Tumingin ako Kay Joanna at Nakatingin Lang siya sa likod ko. Tumingin naman ako sa pagkain niya at sumubo.

Hindi naman niya kinakain eh, sayang naman Kaya ako na kakain.

Nagulat ako ng May kung anong likido Ang tumulo Mula sa ulo ko.

Malamig siya Kaya napatayo ako.

Napaharap ako sa kung Sino man Ang nagbuhos n'on sa'kin.

Nakita ko Ang grupo ng mga babae, 'yung nasa gitna siguro 'yung leader nila.

Maganda Yung nasa gitna, Kaya Lang nasobrahan sa liquid eyeliner, yan Tuloy nag mukhang Emo.

"Just because you passed the scholarship, doesn't mean that you belong in here." Mataray na sabi nung babae sa gitna.

"If I remember it right, scholarship is for those who can't afford to pay the tuition fee, right?" Nagsi-tanguhan naman 'yung mga babaeng kasama niya.

Inirapan ko naman siya. Nangyari na'to dati ehh. Sa dati Kong school May ganitong scene din.

I'm too tired to deal with this same scenario.

Nagulat ako nang Bigla niya akong sampalin.

"How dare you roll your eyes on me!!" Inis na Sigaw niya sa'kin.

Lumapit naman sa'kin si Joanna.
"S-sorry Abigail. Baka May kung ano Lang na dumapo sa Mata niya Kaya niya 'yun ginawa." Palusot niya. Binigyan ko si Joanna ng 'WTF-look'.

"Is she your friend?" Tanong nung Abigail.

"Y-yes." Sagot naman niya.
Nag smirk naman Yung Abigail.

"No wonder, she's also a trash like you." Baling niya Kay Joanna. Ano bang problema ng babaeng 'to?

" Nakita ko na kinakain mo Yung pagkain ni Joanna kanina. Why? Too poor that you can't afford to buy the food here? Aww~ you poor thing. Don't worry, ibibigay ko nalang sa'yo 'tong pagkain ko." Pagkasabi niya no'n ay kinuha niya 'yung tray sa kasama niya.

"This is a Set A meal, this is so expensive, that even your mother can't buy it for you. Consider it as a welcome gift." Nakangiting sabi niya.

Bigla naman niyang itinapon sa mukha ko 'yung pagkain. Nagtawanan Lahat ng Tao sa cafeteria.

Pinipigilan 'kong wag sugurin 'tong bruhang babaeng 'to.

Tinanggal ko 'yung mga pagkain na naiwan sa mukha ko at pinag-pagan ko 'yung uniform ko.

Bumuntong-hininga muna ako bago mag-salita.

Pagkatapos 'kong Pag-pagan 'yung uniform ko ay tinitigan ko sila ng masama.

"Well, I'm so sorry for being poor." Panimula ko. Natahimik naman sila sa pagtawa at tumingin sa'kin.

Inaawat naman ako ni Joanna.

"Being able to pass the scholarship doesn't mean I'm poor. Well, yes I'm poor. So what? Ang pagkapasa ko sa scholarship ay isang patunay na May utak ako, Hindi kagaya mong mayaman nga, May utak ka ba? Naturingan ka pa namang mayaman pero asal squatter area." Tinignan ko siya ng masama.

"No, mas masahol kapa sa mga Taga-squatter. Ayusin mo 'yang Pag uugali mo kung ayaw mong maging kahihiyan sa pamilya mo." Sabi ko, Nakita ko naman 'yung hawak na juice ng kasama niya. Kinuha ko 'yun at dahan dahang binuhos sa ulo niya.

"Opps. Sorry, it was supposed to be in my mouth but my hand slipped." Sabi ko at umalis na ako.

What a nice first day. Well, Wala nang bago,Kaya nasanay na ako.

As I thought, having a peaceful life even for a second is impossible.
Why am I still hoping for that?