Substitute Bride (Editing)

Chapter 24

CHAPTER 24: 

Ilang araw pa lang ang nakakalipas mula nang makabalik kami ng Pilipinas ni Troy, pero hindi na kamai mapirmi sa bahay sa dami ng inaasikaso namin. Halos hindi ko makuhang manibago sa timeline ng dalawang bansa dahil sa sunod-sunod na gawain na sumalubong sa'min. 

Hindi biro ang halos isang linggo naming pagkawala kaya natambak sa'kin ang mga projects at school assignments. 

Lagi tuloy akong kulang sa tulog dahil sa pagpipilit kong maipasa 'yun agad. Hindi naman kasi porke't binigyan ako ng maluwag na oras ay aabusuhin ko na ang kabaitan nila sa'kin.

Lalo't alam kong dahil lang sa koneksyon ng pamilya ni Troy kung kaya nagiging maluwag silang lahat sa'kin.

As much as possible, I want to be a normal student—not the one who is luckily married to an empire owner and a renowned artist. 

Life sucks. 

I guess Mandy's right. I decided to change my life the minute I agreed to marrying Troy. And it took a 360 turn, the moment we got back from Greece. 

Noong una ay kinokontra ko ang sinabi niyang 'yun. Pero nang bumalik kami mula sa Greece ay sumalubong sa'min ang kaliwa't-kanang tao na may gustong makakuha ng interview. Panay ang tunog ng telepono ni Troy habang magkasama kami dahil sa mga television network na may gustong makapanayam siya. 

Paulit-ulit din naman ang nagiging sagot niya, "No, I married her for myself not for other people to gawk in our relationship." 

Nabigla ako sa sinabi niyang 'yun. Akala ko'y gagamitin niya ako para sa mga TV appearances, pero sinigurado niya sa'kin na hangga't makakaya niya ay hindi niya ako ipapasok sa magulong mundo ng showbiz. 

His words are, "Marrying me is one thing and making your life miserable is another. I don't want to involve you further in my screwed up life."

Laking pasalamat ko na lang din na kahit papano ay hindi ko kailangang humarap sa media. I may be a simple student, but I know how it's hard to get away from them once they get a glimpse of you. Para na silang linta na hindi ka titigilan hanggang sa maubos at mamatay ka. 

"Ano pong gusto niyong merienda, Mam?" napapitlag ako sa biglang pagsulpot ni Maria, isang kasam-bahay na itinalaga ni Tita Ysabelle para makasama dito sa malaking mansyon. 

Noon una ay hindi ko alam ang dapat kong reaksyon nang sabihin ni Troy sa'kin na kailangan ko ng mag-empake para sa paglilipat.

I was stupid enough to think that I'll be able to go back to my normal life—a simple life away from the prying eyes of everyone.

But I was wrong.

 Lumipat kami dito ilang linggo na ang nakakalipas. Ito raw ang regalo sa'min ng mga Tito at Tita ni Troy sa side ng Mommy niya. Halos malaglag ang panga ko ng sabihin nila 'yun sa'kin.   

Mula sa apat na sulok ng maliit na apartment, ngayon ay isang mansion na may napakaraming kwarto at malaking bakuran ang iikutan ng aking mundo. At isa 'to sa mga dahilan kung bakit bihira na kaming magkita.

The house was huge.

Sa katunayan ay isa lamang ang library na kinaroroonan ko sa nakakamanghang parte ng bahay. Sa dulo ng palapag na 'to ay may isang kwarto na puno ng collection ni Troy ng DVDs. May movie projector at mga upuang tulad ng sa sinehan ang nakalatag sa kabuuan ng kwarto.

Hindi mawala sa isip ko kung gaano nga kaya ang halaga ng bahay na 'to. Kahit yata ilang dekada akong magtrabaho ay hinding-hindi ko kakayanin na kitain ang presyong katumbas nito.