Substitute Bride (Editing)

Chapter 12

CHAPTER 12:

"Sam, are you done eating?" 

Nilingon ko si Troy. He's towering over the breakfast table with a glass of juice on his hand.

Nginitian ko siya. Halos hindi ko pa nagagalaw ang inihandang pagkain ni Tita pero si Troy ay mukhang tapos na at naghahanda na para umalis. 

Alanganin akong tumango. Hindi naman talaga ako nagugutom, kaya lang nakakahiyang tumanggi sa alok ni Tita kanina. Ngayon naman ay nanghihinayang ako sa natira kong pagkain. 

Sinubukan kong sumubo ng ilang beses at pilit kong nilunok ang ham at egg na nakahain. Uminom ako panandalian at muli ko siyang tiningnan. 

"I think I'm good." 

Nagtaas ng kilay si Troy. Nameywang siya sa harap ko na siya ko namang pinagtaka. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagdududa. 

"Are you all right?" aniya. 

He sat down beside me. "You look like a train wreck. Natulog ka ba kagabi?" 

Ngumiti ako. "Of course! I'm just tired. Ang dami kasi naming homeworks." palusot ko. 

He's right. Hindi ako nakatulog kagabi sa sobrang pag-iisip ng mga nangyare, pero hindi ko naman na dapat ipaalam sa'kanya 'yun. It's my problem and I should deal with it alone. 

Hinawi niya ang ilang takas na buhok sa mukha ko. "Then you should've stayed home. I can do this check up alone. Si Mom lang naman ang gustong sumama ka. You can rest." aniya. 

Umiling ako. "Don't worry, Troy. I can do this. Gusto ko naman na samahan ka. Tita's right. This can help us catch up, one way or another." 

Tita proposed that with the wedding knocking on our doors, Troy and I should spend some time together. To make it believable and workable for the both of us. 

Sinegundahan 'yun ni Candy. Sabi niya mas mainam na magkaroon kami ng public exposure at ilang stolen pictures galing sa media para hindi na maging issue ang pagpapakasal namin. Kumbaga sa madaling salita ay hinahayaan nilang makita kami ng publiko na magkasama para matabunan ang ilang isyu na nakapaligid kay Troy. 

"Don't listen to Mom and Candy. You're coming with me not because they told us to. You're coming with me 'coz I like your company. Bear that in mind. Okay?" 

I smiled at him. "Let's go or we'll be late sa appointment mo." sabi ko sa'kanya. 

Nagpaalam kami kay Tita bago kami umalis. She just told us to be safe and that she'll be cooking lunch for all of us. 

Nang makalabas kami ay sumalubong sa'min si Bodie, Troy's German shepherd. 

Umikot sa paanan namin ang aso. Lumuhod si Troy at kinalong ang asong halos kasing-laki na ng isang batang tao. Hindi ako mahilig sa hayop, pero hindi rin naman ako galit sa'kanila. Hindi lang ako nagkaroon ng pagkakataon na mag-alaga ng tulad nila.

Lumapit sa'min si Mang Rey, isa sa mga tauhan nila sa bahay. 

"Come on, Bod. Go with Kuya Rey." he tapped his head and just like that the dog followed his orders. 

Pinagmasdan ko kung paano niya tingnan ang aso niya. Para siyang nakatingin sa isang tao na importante sa buhay niya. 

He's looking at the dog the same way a man look at a woman he loves. 

And then it hit me. 

"Bodie's your dog." I said out of the blue. 

Troy looked at me averting his gaze from the retreating dog.