(#1 - enemiestolovers)
Allison Monteverde grew up in poverty and inequality, Fights for freedom from political oppressors and human rights violators. She protests against corrupt and unjust government power. She's an activist and an anti-government...
"Seb! Ano ka ba? Baka kung ano pa ang isipin ng ibang tao." Tinanim ko ang mga paa ko sa sahig.
"Al, I swear to god," Mahina akong hinila ni Sebastian.
"If you don't stop being so stubborn, I wouldn't be so gentle." Inis na sabi nito. Umikot ang mga mata ni Sebastian.
"Seb-"
"For fuck's sake." Nanlaki ang mga mata ko nang bigla niya akong buhatin.
Sinarado ko ang mga mata ko nang madikit ang kaliwang parte ng katawan konsa dibdib nito.
Bitbit niya na ako sa nga braso niya.
"Seb! Ibaba mo na ako! Pangalawa mo na iyan!" Humalakhak si Sebastian.
"You look stupid."
"Get in!"
"Aray..." Bulong ko nang isiksik niya ako sa loob ng maliit na silid. Sa liit nga nito, Parang kahon lang.
"Loser." Umirap ako.
"Seb, Ang sikip talaga dito." Sabi ko nang sumiksik ito sa tabi ko. Sa laki ba naman ng katawan at tangkad nito, Hindi na ko nagtataka kung bakit halos masira ang mga pader ng photo booth.
Humarap siya sa akin at nabas ang dila.
"Five pesos for one photo..." Basa niya sa papel na nasa harapan ng mga camera.
"Now smile or something." Wala na akong nagawa kung hindi sundin siya.
Hindi narin naman ako makakaalis dito, Aayusin ko nalang ang litrato.
Matapos ang tatlong pitik ng camera, Mabilis akong lumabas.
"Mag-hintay ka diyan, Allison. We're waiting for the photos." Seryoso nitong sabi. Umirap ako.
Kumurba ang mga labi ni Sebastian habang tinitignan ang mga litrato.
"Look." Umiwas ako nang halos ihampas niya sa mukha ko ang litrato.
"Seb naman, Eh."
"Look mo kasi." Umirap ako bago kunin sa mga kamay niya ang litrato.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Napangiti narin ako. Maliliit lang ito, Ngunit kitang kita ang mga mukha namin.
"See. It's cute." Pinigil ko ang ngiti sa mga labi ko at binalik sa kanya ang litrato.
"Wait for me." Hinawakan niya ang pulso ko nang talikuran ko siya.
"Where are we going?" Tanong niya.
"Aba, Hindi ko alam sa iyo. Basta ako, Tatambay ako." Tumaas ang kilay ni Sebastian.
"Where?" Tumigil ako sa pag-lalakad at huminga ng malalim.
"Wala ka bang ibang kaibigan, Sebastian?" Inis kong tanong.
"I do."
"Bakit hindi ka sa kanila sumama?" Nag-kibit balikat ito.
"They're not in the Philippines." Napaisip naman ako, Paano kaya kung andito sila? Sasama pa kaya si Sebastian sa akin? Papayag kaya sila na kasama ako ni Sebastian?
"Are you still mad about the horror house?" Tinitigan ko ito. Napabuntong hininga na lang ako nang makita ang tingin sa mga mata niya. Parang tuta na nagmamakaawang bigyan ng kinakaing manok.
"Hindi,"
"Kaso gusto kong mapag-isa, Seb. Kailangan kong mag-isip." Bumilog ang mga labi nito.
"Can I come with you?" Tanong niya.
"Marunong ka namang mag-tagalog, Hindi ba? Gusto ko ngang mapag-isa."
"Kapag sumama ka, Dalawa na tayo." Umiwas ako ng tingin nang lalo pa nitong gawing kaawa-awa ang mga mata.
"Siya, Bahala ka." Ngumiti na naman siya.
"Yey..." Napa-iling ako.
"Where are we going?" Tanong niya habang sinusundan ako sa paakyat ng hagdan.
"Sa taas."
"Where sa taas?" Ang dami namang tanong nito.
"Sa rooftop."
"Okay, Okay."
Dumiretso ako sa sulok ng rooftop at umupo. Nakalaylay ang mga paa ko at sumasabay sa hangin.
"So... What happened?" Tanong ni Sebastian. Hindi ako sumagot. Pinabayaan kong ang tunog lang ng hangin ang pumasok sa tenga ko. Hindi narin rinig ang mga estudyanteng nagsasaya sa ibaba.
Mula rito mukha lang silang mga langgam.
"You know, Axe seems like a good man." Taka akong napatingin sa kanya.
"Ano?"
"I think he's nice. He's a good boyfriend." Nagsalubong ang mga kilay ko.
"Bakit mo naman sinasabi iyan?" Nagkibit balikat ito at tumingin sa langit.
"I saw you two earlier and now you're here with me,"
"Tapos?"
"I figured if you're here beside me acting emotional when you were happy with him earlier, Baka hindi kayo okay." Huminga ako ng malalim.
"Ikaw? Bakit ako ang kasama mo?" Tanong ko. Naglabas ng sigarilyo si Sebastian at sinindihan ito.
"Cause like you, I don't have anyone." Tumango ako.
"Kaya naman pala bigla ka nalang dumidikit sa akin." Bumuga ito ng usok.
"Maybe. I guess if we're both alone, We should stick together." Mahina akong tumawa.
"I'm not alone. I have Axe." Tumingin siya sa akin.
"Really? Where is he now? Why are you here sitting next to me?" Hindi ako nakasagot.
"I guess we're not really friends..." Nagpakawala ito ng mapait na tawa.
"We just don't have a choice."
"We're each other's second option." Hindi nalang ako nagsalita at tumingin narin sa langit.
Paanong si Sebastian Castel na dinudumog ng mga tao, Laman ng balita at hindi nawawala sa usapan, Ay nag-iisa?
"I'm not a bad person, Al..." Napatingin ako sa kanya.
"Huh?"
"Hindi ako masamang tao." Tinitigan niya ako, Mata sa mata.
"Alam ko. Nakakainis ka nga lang." Tumawa siya at huminga ng usok.
Tahimik naming pinanood ang mga ulap.
Nagsalubong ang nga kilay ko habang pinapanood ito na magsindi ulit ng sigarilyo.
"Masarap?" Sarkastiko kong tanong. Tumingin siya sa akin.
"No. It taste like shit. It tastes bitter." Tumawa ako sa diretsong sagot nito.
"Bakit nakakadalawa ka na?"
"Seb!" Mahina ko itong hinampas sa dibdib nang bugahan niya ako ng usok sa mukha. Tumawa ito.
"It makes me feel something."
"Do you wanna know what it taste like?" Tinitigan ko ang sigarilyo. Sumagi sa isip ko ang ina na nalulong na sa iba't ibang bisyo.
"Salamat nalang, Mahirap na. Baka malulong lang ako sa bisyo."
"That wasn't what I meant."
"Paano ko naman matitikma-"
Nanlaki ang mga mata ko nang mabilis hawakan ni Sebastian ang mukha ko at ilapat ang malalambot na labi nito sa akin.
