The Step Sibling's Romance

Chapter Twelve

12

=================

-Marco's POV-

Bumalik ako sa aking kwarto at napatitig kay Janna . She is sitting in a corner of my bed with a puzzled look across with her beautiful face.

"Siguro sa mga oras na ito tulog na sila . Masyado ng tahimik sa ibaba. I didn't seen any of them." sabi ko sa kanya ng makalapit ako.

Kanina hindi ko inaasahan na makapagbibitiw na naman ako ng ganoong salita sa kanya. Hindi ko alam kung bakit ko ito nararamdaman. I feel awkward everytime I'm with her, alone. Maybe because she's my step sister?

"Thanks." napabalik lang akong muli sa sarili sa maikling sagot nya.

I decided to asked her why she looks so confused.

Pakiramdam ko kasi lagi na lang syang hindi mapakali pag kasama ako. Sa tuwing tinititigan ko sya, ramdam ko na may kakaiba sa kanya. Hindi ko alam, ngunit parehas nga ba kmi ng nararamdaman?

"Your nervous around me, dont you?"
Tanong ko sa kanya habang kinuha ang isang silya at umupo sa tapat nya. Magkaharap kami ngayon at nakatitig sa isa't isa.

"Ha? W-what do you mean?" tanong nya.

"Oh come on, You looked confused,why? You can't denied it,nababasa kita." pamimilit ko sa kanya.

Nakita ko naman ang pag-iba ng ekspresyon nya.

"Well, your acting and talking weird things." she says while trying to avoid my gazed.

She looks so cute when she's nervous. I smiled at her.

"Anong ibig mong sabihin."
Kunyari ay tanong ko sa kanya gayong alam ko naman na totoo ang sinabi nya.

Hindi ko kasi mapigilan na sa tuwing nakikita o nakakasama ko sya ay gustong gusto kong laging tinititigan sya. Minsan nakakapagbitiw din ako ng salitang alam kong ikakaisip nya.

And now I know why it was weird and awkward. Its not my ideal situation either, but I couldn't change the fact that I like her; Too much.

"It's obvious Marco, you liked me. You can't say you like me. Your father is married to my mom!" aniya.
Labis naman akong nabigla sa diretsahang sinabi nya.

Alam nya at ramdam nyang gusto ko sya?

"I didn't tell them to do that." yeah. Sa sagot ko aminado na ako sa nararamdaman ko. Gusto ko nga sya, at hindi ko na itatago pa sa kanya yon.

I see her eyes became the size of the moon and shocked at the same time. Napatigil sya sa sinabi ko. Ramdam nya din kasi ang pag-amin sa salitang binitawan ko.

"Ok I agree the timing is bad and after that asshole did, its too much to discuss it right now." sabi ko na lang.

Hindi pa kasi ako handang ipaliwanag
kung kailan pa at kung papaano nangyari ang lahat. Hindi ito ang tamang oras para magpaliwanagan. Kanina lang ay hindi ko nagustuhan ang nangyari sa kanya, at yon na lang muna ang iisipin ko ngayon. Ang icomfort sya.

Nagbalik ang takot at lungkot sa mukha nya ng nabanggit ko ang tarantadong lalaki na yon.

She looked down on her knees and I know that time she remembered what the fucker did to her.

Hindi ko kilala ang lalaking yon, ngunit alam kong isa rin sya sa mga kaibigan ni Cedric. Ngunit si Cedric man ay hindi masyadong malapit sa lalaking yaon. Nagagawa nya lang daw pakisamahan ito ng dahil malapit ito sa kanyang nobya.

My heart tightened when I heard her crying. I stepped forward and gently titled her chin up.

"He get my first kiss." nahihiya nyng sabi habang patuloy sa pag-iyak.

"That doesn't count. Masasabi mong first kiss ang unang nakahalik sayo kung nakaramdam ka ng kasiyahan at pag-ibig sa puso mo." matalinhaga kong paalala sa kanya.

Hindi ko na binanggit ang halik na inakala nyang panaginip lamang. Masaya ako na ako pala ang unang nakaangkin sa mga labi nya. Ngunit saglit lang yoon ng muli ay naalala ko ang nagwalangyang lalaki sa kanya.

Maya-maya ay tumayo na sya mula sa pagkakaupo.

"Yeah, your right." papunta na sya sa may pinto ng muli ay bumaling sya sa akin.

"Tungkol pala sa sinasabi mo kanina-" tanong nya na sadyang ibinitin kung ano mang sasabihin nya.

"What I was trying before is.. you've had a stressful day and we probably shouldn't talk about it right now."

Hindi ko masabing ayokong pag-usapan ito dahil alam kong nais nyang itigil ko na lang kung ano man ang nararamdaman ko para sa kanya. So, its best to dropped the whole conversation.

Magsasalita pa sana sya ng muli ay magsalita ako para maiwasan na lang kung ano man ang gusto nya pang sabihin.

"Titignan ko lang ulit sa baba kung pwede ka ng pumunta sa silid mo."

I quickly go outside and left her hanging again with a confused face.

~*~

Naiwang muling nalilito ang dalaga sa loob ng silid ni Marco. Hindi na din nya gusto ang nararamdaman nya para dito. Kaya naman ay gusto nya sanang makausap ito at sabihing tigilan na ang pagpaparamdam ng kung ano mang damdamin nito para sa kanya. Ngunit sadyang umiiwas ito na mapag-usapan ang bagay na iyon. Maikling panahon na lang ang kaylangang ilagi nya sa mansyon ng mga ito. Pagkatapos nun ay kaylangan na nyang bumalik sa Maynila upang ipagpatuloy ang pag-aaral nya. Higit sa lahat ay alam nyang hihintayin sya ng kanyang lola Patricia. Hindi narin nya nagawang makapaghanda sa nalalapit na pasukan sa kadahilanang ang binata na lang lagi ang laman ng kanyan isipan. Kaya naman habang sana'y maaga pa ay gusto na nyang itigil kung ano man ang kanyang nararamdaman para dito. Dahil pag ipinagpatuloy lang nya yun ay alam nya ring kapwa nila ikahihirap ng loob ito.

-Janna's POV-

Maya-maya ay bumalik na si Marco at sinabi nitong pwede na syang bumaba at pumunta sa kanyang sariling silid.

Hinatid nya ako hanggang hagdanan pababa, ngunit hindi pa man sumasayad ang mga paa ko para sa pagbaba ay muli ay tinawag nya ako.

"Janna."

Paglingon ko sa kanya ay mabilis nya akong ginawaran ng halik sa pisngi. Natulala lang ako at hinawakan ang parte ng aking mukha na hinalikan nya.

"Goodnight." aniya.

Tumango lang ako sabay talikod at nagpatuloy sa pagbaba.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa aking silid ay mabilis kong isinara ang pinto at sumandal sa may likod nito. Masyadong maraming nangyare sa araw na ito. Hindi ko alam kung makakaya ko bang harapin ang lahat ng ito. Napahawak ako sa aking noo na parang hindi malaman ang gagawin, na para bang sa pamamagitan noon ay luluwag ang dibdib ko. Mga ilang minuto din ako sa ganoong posisyon ng maisipan ko ng maglinis ng katawan upang makapagpahinga na.

Nasa higaan na ako. Ang akala ko ay hindi ako makakatulog sa sobrang pag-iisip sa mga nangyari. Ngunit saglit lang iyon dahil dala na rin siguro ng pagod ng maya-maya lang ay kusa ng pumipikit ang mga mata ko.