~~ Sivri Kulak Günceleri serisinin ikinci kitabıdır. Kurgu bütünlüğü açısından öncelikle 'İçimdeki Sihir' adlı kitabın okunması önerilir. ~~
Gerçek ile büyünün raksı başladı.
Unutulan fısıltılar, silinen anılar, kayıp yoldaşlar ve acımasız görüler e...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gece fısıltıları duymuştu Ekin; uykusu kaçan tek kişi kendisi değildi anlaşılan. Ekin'in Aramir'in geniş yatağına sığınmasının ardından, yaklaşık yarım saat sonra Kandria'nın uyuduğu kısımda hareketlenme olmuştu. Dişi elf güçlü bir fısıltıyla Gohva'ya seslenmişti. El işaretiyle onu dışarı çağırmıştı. Uyku sersemi sakalını sıvazlayan Gohva gözleri yarı kapalı bir şekilde Kandria'yı takip etmişti. Saniyeler sonra Ekin de onların peşine takılmıştı; her şeye şüpheyle yaklaşır olmuştu çünkü ve herhangi birinin Aramir'e zarar vermesini istemiyordu.
Ne var ki düşündüğü gibi değildi gerçekler. Kandria sadece kıskançlık öfkesini kusmak istemişti ve onu dinleyebilecek tek kişi ise uysal dostu Gohva'ydı. Gohva yetenekli bir ressamdı; hatta anları resim gibi donduran çok özel bir tılsımı vardı. Genel adetlerin aksine sakal bırakmayı seviyordu; yakışıklı bir yüzü vardı ama tüm bu artı özelliklere rağmen silik bir karakterdi. Belki de onu silikleştiren Kandria'ydı; çünkü alev saçlı elf fazla baskın biriydi. Belli ki göz önünde olmayı seviyordu ve arzu ettiği şeyleri kazanmaya alışıktı. Ekin ise tüm bunları gölgeleyen biriydi. Aramir Ekin'e daha ilgili davranıyordu ve Ekin ödüllendirilmişti. Düşünceler ona fısıldıyordu.
"Üstelik," diye tıslamıştı Kandria. "Elf olduğu gerçeğini bizden saklamış. Hibi bizi bulmasaydı bunu asla bilemeyecektik. Bizi kandırdı; Aramir ölebilirdi."
"Söylese de ölecekti ki; öyle ya da böyle elimizde insan yoktu. Onun bunu itiraf etmesi gökten insan yağdırmayacaktı." Gohva omuzlarını silkmişti.
"Yine de insan kanı konusunda rahata düştük; erkenden onun elf olduğunu bilseydik arayış içinde olurduk." Hırçın dalgalar kol geziyordu Kandria'nın yeşil gözlerinde.
"Hibi şıp diye buldu ve altını çizerim Hibi Ekin'in elf cini." Gohva bu sefer de kaşlarını kaldırmıştı.
"Başka cinlerden rica ederdik." Kandria başını sertçe yana çevirmişti; Gohva'yı görmek istemiyor gibiydi.
"Yapmayacaklarını biliyorsun." Bağlı olan cinler zaten gidemezdi ve bağı olmayanlar ise özgürlüğüne fazla düşkündü. Hiçbir ırk gereksiz risk almayı istemezdi. Kandria bunları duyunca ayaklanmıştı. "Nereye gidiyorsun?" diye sormuştu Gohva.
"Dışarı." Kandria huysuzluğunu etrafa saçıyordu. "Seni uyandırmak kötü bir fikirmiş; canım daha çok sıkıldı." Sonrasında uyuyanları umursamadan sert adımlar ile dışarı çıktı. Gohva başını iki yana sallayıp yatağa geçtiğinde ise Ekin de tekrar Aramir'in yanına süzülmüştü.
Aramir'e iyice sokulup kalın ve tiftiklenmiş örtüyü üzerine çektiğinde bile hissettiği olumsuz duygulardan kaçamamıştı Ekin. Gliondel ruhsuz, bitap bir şekilde rüyasına sızmıştı. Kandria'nın uykuları ise Ekin yüzünden kaçıyordu ve bunlar büyük yapbozun sadece küçük parçalarıydı. Herkese zarar veriyorum, diye düşünmüştü. En başta var olmasaydım bunların hiçbiri olmayacak; kötü şeyler hiç yaşanmayacaktı. Çetin ona duyduğum hisler yüzünden karanlığa saplandı. İki kişinin sırf bu yüzden hayat ışığı söndü. Gliondel ben olmasaydım, böyle bir iksiri asla var etmeyecekti. Sevgiyi bende aramayacaktı. Şimdi onu terk ettim, ya işler daha karanlık bir noktaya saparsa?
